Historia Ajapa Yoga (Adźapa Joga)
Ajapa (czyt. Adźapa, Adżapa), starożytna forma praktyki jogi, jest oddechowo-medytacyjną techniką, która była nauczana tysiące lat temu przez Riszich – mędrców starożytnych wielkich Indii, Mahabharaty. Praktycznie nieznana we współczesnych czasach, metoda Ajapa Yoga (Adźapa Joga) była starannie strzeżona w ciągu wieków w Siddhaśramie himalajskiej linii przekazu Mistrzów Mądrości, w klasztorze ukrytym wysoko w górach Tybetu, w Himalajach. Ajapa Yoga często była praktykowana przez dawnych Gandharvas – mitycznych półbogów, upadewów mieszkających w obszarach himalajskich, a wspominanych jako wybitni muzycy, śpiewacy i tancerze.
Ajapa Japa Yoga – Adźapa Dźapa Joga – Bractwo Himawanti
W latach 60-tych XIX wieku Swami Purnananda Paramahansa (1834-1928) odbył pełną niebezpieczeństw podróż do Siddhaśramu i został tam uczniem himalajskiej linii przekazu inicjowanym przez Brahma Rishi Angira oraz Matang Rishi. Tam nauczył się starożytnej techniki Ajapa Yogi (Adźapa Jogi), która jest jedną z wielu metod praktykowania himalajskiej Laja Jogi. Po pięciu latach spędzonych w Siddhaśramie Swami Purnananda otrzymał od swego Guru pozwolenie, aby powrócił do ludu świeckich Indii i rozpoczął misję nauczania techniki Ajapa linii przekazu siddha lajów wśród zwyczajnych ludzi.
Po śmierci Swami Purnanandy nauczanie kontynuował w niezmienionej postaci jego uczeń Swami Bhumananda Paramahansa (1873-1958) znany wówczas szeroko ze swej znajomości świętych tekstów. Po śmierci Swami Bhumanandy Guru Janardan Paramahansa (1888-1980) kontynuował misję nauczania Adźapa Jogi w linii przekazu himalajskich lajów i podjął się rozprzestrzenienia wiedzy Ajapa (Adźapa) na całym świecie, zwykle pomijając przy tym, że jest to metoda Laya Sampradaya. W 1970 roku został zaproszony do Pragi przez Czechosłowacką Akademię Nauk. Następnie był zapraszany do Niemiec, Kanady oraz Stanów Zjednoczonych, gdzie dawał odczyty i nauczał techniki Ajapa Yoga.
W 1966 roku Guru Janardan (Dźanardan) znalazł i adoptował malutkie dziecko, późniejszego Guru Prasada, którego przygotował do dalszej kontynuacji himalajskiej misji Ajapa Yoga. Krótko przed swoją śmiercią, Guru Janardan naznaczył chłopca swoim następcą. Wówczas zaledwie czternastoletni Swami Guru Prasad Paramahansa przejął odpowiedzialność kierowania aśramami i prowadzenia uczniów praktykujących Ajapa Yogę (Adźapa Jogę). Dziś prowadzi sześć aśramów i kilka ośrodków Ajapa Yoga (Adźapa Joga) na całym świecie, w tym w Polsce.
Swami Guru Prasad kieruje osobiście trzema aśramami w Indiach, jednym w Bangladeszu, jednym w Kalifornii w USA i jednym w Polsce – w Ługach koło Łodzi. Posiada również kilka ośrodków zlokalizowanych w różnych miejscach na całym świecie: w USA (Nowy Jork, Honolulu), Kanadzie (Montreal), Niemczech (Hamburg) i Polsce (Bydgoszcz, Szczecin).
Święta – Terminy Spotkań
6 stycznia – urodziny Swami Guru Prasada Paramahansy
28 kwietnia – Mahasamadhi Guru Janardana Paramahansy
Pełnia księżyca w lipcu – Guru Purnima
14 września – urodziny Swami Purnanandy Paramahansy
2 grudnia – urodziny Swami Janardana Paramahansy
24 grudnia – urodziny Swami Bhumanandy Paramahansy
Każdego z tych dni uczniowie przybywają do ośrodków na celebrację uroczystości, na którą składa się medytacja i modlitwa zakończone wspólnym posiłkiem. Wszyscy uczniowie są zawsze mile widziani. Tradycją jest przynoszenie na uroczystości kwiatów na ołtarz oraz owoców i innych jarskich potraw, zgodnie z naukami świętej księgi Ryszich jaką jest dobrze znana adeptom drogi duchowego rozwoju ‚Śri Gurugita’.
Metoda Praktyki Ajapa Yoga
Ajapa Yoga (Adźapa Joga) jest prostą, praktyczną i naukową techniką oddechowo-medytacyjną. Może ją wykonywać każdy, w każdym miejscu i w każdej chwili – podczas pracy, relaksu, a nawet w czasie czytania. Jest ona oparta na jasnych i łatwych do wykazania zasadach i każdy praktykujący może ją zweryfikować poprzez własne doświadczenie. Słowo „ajapa” (czytaj: adźapa) oznacza „to, czego się nie powtarza”. Ajapa (Adźapa) przebiega w sposób naturalny i bez wysiłku wraz z każdym oddechem.
Człowiek oddycha przeciętnie 21.600 razy w ciągu doby, wdychając i wydychając, wciągając powietrze do środka i wypychając je na zewnątrz. Bez wdechu (przyciągania) i wydechu (odpychania) nie ma życia. Siły przyciągania i odpychania są fundamentem wszechświata. Poznanie tych sił – przyciągania i odpychania – oznacza poznanie wszechświata.
Ryszi – mędrcy, którzy dali początek Adźapa Jodze tysiące lat temu – zrozumieli, że oddech jest życiem i zaczęli dokładnie studiować proces oddychania. Obserwowali wdech i wydech u ludzi i u zwierząt, zarówno u zdrowych, jak i u chorych, będących w ruchu i odpoczywających, śpiących i rozbudzonych. Odkryli, że za każdym razem, gdy oddychamy, wytwarzane są pewne naturalne dźwięki.
Gdy oddychamy przez usta powstaje wyraźny dźwięk „a-ha, a-ha, a-ha”. Możesz sprawdzić to w tej chwili na sobie oddychając intensywnie przez usta – wdychasz „a” i wydychasz „ha”. Te dwa dźwięki są naturalnymi dźwiękami oddechu, które powstają w czasie oddychania przez usta.
Gdy oddychamy przez nos powstaje dźwięk „um-hum, um-hum, um-hum” – „um” przy wdechu i „hum” przy wydechu. Możesz sprawdzić to wsłuchując się uważnie w swój oddech. Przekonasz się, że te cztery dźwięki są naturalnymi dźwiękami oddechu: „a-ha” i „um-hum”.
—Wdech – Wydech
Usta —- A – HA
Nos — UM – HUM
Badając te cztery dźwięki Riszi odkryli, że wraz z oddechem przez usta „a” jest wdychane, a „ha” wydychane, „a” wchodzi do ciała, a „h+a” je opuszcza. A więc pojawia się dodatkowy dźwięk „h” wychodzący na zewnątrz. Wraz z oddechem przez nos „um” wchodzi do środka, a „h+um” wychodzi na zewnątrz. I znowu pojawia się dodatkowy dźwięk „h” wraz z wydechem. To „h” nigdy nie jest wdychane, ale wydychamy je z każdym oddechem. Cóż więc ten dźwięk „h” może reprezentować?
Siła życiowa H
Ryszi zauważyli, że w czasie, gdy ktoś zużywa dużo energii, wówczas wydychany dźwięk „h” nasila się. Możesz to sam zaobserwować, gdy się śmiejesz, płaczesz, uprawiasz seks lub wykonujesz jakąś pracę związaną z wytężonym wysiłkiem fizycznym. Wówczas dźwięk „h” przeważa w twoim oddechu.
Ryszi ustalili, że dźwięk „h” reprezentuje energię witalną, siłę życiową, zwaną praną. Gdy prana jest wydalana wraz z ciężkim wydechem, wówczas osoba odczuwa utratę energii, pewności siebie i pojawiają się trudności z koncentracją. Z drugiej strony, gdy czujesz się naładowany energią, pewny siebie, możesz wtedy zauważyć, że twój wdech pogłębia się. W stanie odpychania (wydechu) tracimy pranę wraz z dźwiękiem „h”, a nasza energia i sprawność umysłowa obniża się. W stanie przyciągania (wdechu) nasza energia i poziom koncentracji wzrasta.
Dlatego też, dzięki kontrolowaniu procesu utraty prany, możemy zwiększyć nasz stan przyciągania i przez to podnieść naszą energię. Może to być osiągnięte poprzez kontrolę nad dźwiękiem „h”, co możemy uzyskać praktykując technikę Ajapa Yogi.
Działanie Ajapa
Ajapa Yoga (Adźapa Joga) jest metodą kontrolowania aktywności i emocji poprzez kontrolę dźwięku i w efekcie zminimalizowania utraty prany, czyli życiowej siły. Odbywa się to głównie poprzez dźwięk oddechu i nie wymaga żadnych specjalnych postaw ciała, ćwiczeń, ani zmian w naszym rozkładzie dnia czy diecie, oprócz dobrej postawy medytacyjnej i jarskiego ogólnie odżywiania na wzór dawcy jogi, Śiva Yogeśvara. Po prostu oddychasz w naturalny sposób z jedynie niewielką zmianą w sposobie wydychania. Także Ajapa może być praktykowana w każdym czasie – podczas spaceru, w pracy, po drodze do szkoły i w czasie leżącego relaksu. Oddychamy nieustannie przez cały czas, a więc przez cały czas możemy praktykować Ajapę i odnieść pozytywne korzyści.
Wraz z praktyką Ajapam na przestrzeni dni, miesięcy i lat stan odpychania (wydechu) zmniejsza się, a stan przyciągania (wdechu) zwiększa się. Zmiana ta zachodzi stopniowo i w sposób naturalny. Osoba podchodząca poważnie do praktyki Ajapa Yogi może dzięki tej technice osiągnąć stan całkowitego przyciągania, stan AUM, w którym ostatecznie uzyskuje pierwszą samorealizację – sampradźńatam.
Nawet jeżeli nie masz aspiracji osiągnięcia stanu całkowitej samorealizacji, to i tak metoda ta pozwoli ci przynajmniej kontrolować „h”, dźwięk odpychania. Jest to sposób kontroli utraty prany i zwiększenia swojej energii. Gdy jesteś zmęczony po powrocie do domu z pracy, Ajapa pomoże Ci odzyskać pełnię energii. Gdy jesteś zły, albo zdenerwowany, będziesz mógł przywrócić wewnętrzny spokój. Regularna praktyka techniki oddechowej Ajapa przynosi na początek poprawę zdrowia, uwalnia od stresów, podnosi żywotność, wyostrza pamięć i rozjaśnia myśli.
Trzy Rodzaje Jogi Królewskiej
W każdym momencie swojego życia oddychasz i doświadczasz aktywności przyciągania i odpychania. Wraz z tą aktywnością powstają pewne subtelne wewnętrzne dźwięki. Każda zmiana w aktywności wywołuje odpowiednią zmianę w dźwięku. Aktywność i dźwięk zawsze idą w parze, a towarzyszy im nieprzerwanie trzecia rzecz. Tą rzeczą jest uczucie.
Wszyscy myślimy, że to my sami wszystko robimy, wszystko kontrolujemy i podejmujemy decyzje dotyczące naszego życia. Ale w rzeczywistości jesteśmy niczym więcej tylko marionetkami w rękach aktywności, uczucia i dźwięku. Gdybyśmy byli w stanie zdobyć kontrolę nad jedną z tych trzech rzeczy, moglibyśmy wówczas kontrolować również dwie pozostałe. Stalibyśmy się wtedy sprawcami własnego losu, a nie tylko bezwolnymi marionetkami.
Wysiłek zmierzający do kontroli aktywności dał początek Hatha Jodze, na którą składają się rozmaite postawy ciała i ćwiczenia mające na celu zmianę aktywności wewnątrz ciała. Wysiłek zmierzający do kontroli uczucia dał początek Bhakti Jodze, jodze miłości i oddania. Wysiłek zmierzający do kontroli dźwięku dał początek Ajapa Jodze, która może być podstawą do zagłebienia się w Jńaana Yogę, która jest Ścieżką Wiedzy i Mądrości, bądź w Raaja Yogam czy ostatecznie w Laya Yogam – czyli metody Jogi stosowane przez starożytnych Ryszich kompleksowo dla Oświecenia.
Przewaga Ajapa Yogi jak i innych metod Lajów polega na tym, że dźwięk bardzo łatwo jest nam kontrolować. Oddychasz w każdym momencie swojego życia i w każdym momencie ta aktywność wytwarza dźwięk. Dlatego też oddech jest metodą, którą możesz stosować przez cały czas. Zawsze jesteś w stanie wytworzyć pożądany dźwięk oddechu, aby kontrolować swoją aktywność i uczucie. Metoda Ajapa Yoga jest generalnie łatwa dla ludzi Zachodu, przynajmniej na początku.
W Polsce z technikami Ajapa Yoga najlepiej można zapoznać się praktycznie uczestnicząc w warsztatach siddha lajów, które prowadzone są okazjonalnie w ponad 50-ciu miejscowościach na terenie całego kraju. Można także otrzymać przekaz inicjacyjny z technikami Ajapa Yoga znany szerzej lepiej jako Ajapa Laya Sadhana. Słowo Laya oznacza w terminach muzycznej nauki o dźwięku specyficzne rytmy oczyszczającej i uzdrawiającej duszę oraz umysł melodycznej recytacji czy intonacji, a także kosmiczną muzykę wibrującą w całym wszechświecie. Można także otrzymać wspierające oświecenie błogosławieństwo żyjącego w Polsce Mistrza Duchowego linii przekazu z Siddhaśramu w Himalajach.
AUM – Pranava Om
Himalajscy Riszi, którzy w starożytności odkryli technikę Ajapa Yoga (Adźapa Joga), zauważyli, że dźwięki wdechu to „a” przy oddychaniu prze usta i „um” przy oddychaniu przez nos. Połączone razem dźwięki przyciągania tworzą dźwięk AUM, często zapisywany jako OM. W świętych pismach dotyczących jogi AUM jest opisywane jako dźwięk, który trwa wiecznie, najwyższy stan świadomości. Oczyszczający Rytuał „Ha”, „A-Ha” oraz „A-Ham” jest także nauczany w czasie warsztatów z metodami starożytnej himalajskiej ścieżki Lajów.
Wielu ludzi czyta i rozmawia na temat AUM, ale tylko nieliczni zdają sobie sprawę, że AUM jest dźwiękiem przyciągania i że istnieje w każdym oddechu. Jak osiągnąć AUM, stan przyciągania? Spójrz raz jeszcze na dźwięki odpychania, które słyszymy w czasie wydechu. Są to „ha” przy oddychaniu prze usta i „hum” przy oddychaniu przez nos. Połączone razem dają HAUM. Poprzez eliminację dźwięku „h” z HAUM pozostaje AUM. Eliminując „h” z naszego oddechu możemy osiągnąć stan AUM, w którym odsłania się przed nami całkowita wiedza. Dlatego też osoby praktykujące Adźapa Jogę zmieniają swój wydech w celu eliminacji dźwięku „h”.
Należy pamiętać, że praktyki rozpowszechnione przez Swami Purnananda należą do gatunku technik początkowych praktyki Laya Yoga (Laja Jogi) i generalnie nie stanowią oddzielnej od Ścieżki Laja metody przekazu, chociaż podobnie jak technika Sau-Ham czy Hong-Sau mogą być praktykowane w inicjacyjnie rozbudowanej i prowadzącej do pierwszego kręgu samorealizacji wersji. Swami Purnananda praktykował zaledwie cztery lata, a w piątym roku praktyki u mistrzów mądrości Dalekiego Wschodu postanowił powrócić do cywilizacji aby prowadzić nauczanie, na co łaskawie uzyskał pozwolenie Ryszich naszej linii przekazu tajemnej himalajskiej Siddha Laya Sampradaya, której nauczał także słynny Mahavatar Kriya Babaji (Śri Baba-Dżi).
Linia Przekazu Ajapa Himavanti Sampradaya:
Guru Purnananda – Swami Guru Purnanandaji Paramahansa 1834-1928
Guru Bhumananda – 1873-1958
Guru Janardan (Dźanardan) – 1888-1980
Guru Prasad – ur. 1966
Guru Purnananda – 1834-1928
Guru Purnananda urodził się 14 września 1834 roku jako Basanta. Był wysokim, dobrze zbudowanym, młodym mężczyzną kochającym muzykę i ćwiczenia sportowe. Był błyskotliwym studentem i najlepszym z sanskrytu na całym uniwersytecie w Faridpur. Gdy ukończył studia, wziął ślub zaaranżowany przez ojca i rozpoczął pracę jako dyrektor szkoły w mieście Raj Shahi.
Wciągnął się do hinduskiego ruchu reformatorskiego Brahma Dharma. W tym też czasie spotkał pewnego wielkiego sadhu, który wywarł na nim ogromne wrażenie. Basanta błagał go o inicjację, ale ten wysłał go do Swami Brahmanandy z Sunderban, do dzikiej bengalskiej dżungli. Swami Brahmananda z kolei skierował Basantę do Siddhaśramu, wysoko w tybetańskie Himalaje.
Wybierając się w podróż do himalajskiego Siddhaśramu w Tybecie Basanta spotkał Pramoda, który był mu przeznaczony na towarzysza wyprawy. Razem odbyli podróż do Lama Bazaar, gdzie oczekiwali na pojawienie się sadhu (mnichów) z himalajskiego Siddhaśramu na corocznym targu. Gdy święci z Siddhaśramu opuścili Lama Bazaar, Basanta i Pramod podążyli za nimi. Sadhu, chcąc ich zniechęcić, bili ich tak mocno, że ci prawie że nie mogli się poruszać. Mimo to Basanta i Pramod wciąż wlekli się za nimi, poranieni, posiniaczeni i krwawiący, dopóki nie utracili przytomności. Wówczas sadhu wyleczyli ich z ran i poprowadzili do himalajskiego Siddhaśramu.
Po długiej i żmudnej podróży dotarli do cudownego tropikalnego raju. Pramod musiał odprawić miesięczny rytuał oczyszczenia, podczas gdy Basanta czekał razem z nim przed bramą Aśramu. W końcu pozwolono im wejść i nadano nowe imiona – Purnananda i Servananda. Najwyższy Mistrz Duchowy Siddha Laya, Himalajski Brahma Riszi Angira udzielił im inicjacji, a Brahma Riszi Matang nauczał wiedzy świętych pism. Przez cztery lata wykonywali intensywną sadhanę (praktykę duchową), pozostając w stanie pierwszego samadhi (stanie jedności z AUM) czasem przez 15 dni bez przerwy, aż posiedli całkowitą wiedzę.
W piątym roku pobytu w Siddhaśramie, w umyśle Purnanandy pojawiła się myśl o cierpiących ludziach w całych Indiach i zapragnął zanieść im tę sadhanę. Ale myśli i idee są kalpaną (iluzją), dla której nie ma miejsca w Siddhaśramie. Ponieważ w umyśle Purnanandy pojawiła się ta kalpana, musiał powrócić do świata i wypełnić swoją misję. Miał za sobą zaledwie cztery lata porządnej praktyki duchowej, a do ukończenia podstaw mistrzostwa pozostało jeszcze dobrych 7-8 lat, gdyż 12 lat, cykl jowiszowy zajmuje zgłębienie podstawowych nauk i praktyk Ajapa na ścieżce Laya (Lajów).
Swami Purnananda z Servanandą opuścili himalajski Siddhaśram i przez 25 lat wędrowali po Indiach, Bangladeszu, Pakistanie, Birmie, Afganistanie i azjatyckiej części Rosji. Swami Servananda często miał odmienne zdanie na temat dobroczynnej pracy Swami Purnanandy i ostatecznie opuścił go. Przypuszcza się, że powędrował na zachód, być może do Włoch.
Pierwszy aśram Swami Purnananda został założony w Bhenodpur w Bangladeszu przez wdzięczną rodzinę trędowatego uleczonego przez Purnanandę. Nie było tam żadnych latryn, łazienek, czy moskitier. Rozmawianie było zabronione, a jedynym pożywieniem w ciągu dnia były owoce, woda i jedno gotowane warzywo.
W tym też czasie Swami Purnananda porzucił wędrowny tryb życia i ponownie powrócił do świata, aby prawdziwi uczniowie mogli go odnaleźć. Znowu został dyrektorem szkoły. Tym razem w mieście Dharoda, blisko swojego aśramu. Jego najbliżsi uczniowie, wiedząc, że pragnie on założyć sierociniec i dom dla wdów, zbudowali w Chittagong w 1899 roku Aśram Jagatpur. Szkoła przy aśramie funkcjonuje do dnia dzisiejszego kształcąc około 200 uczniów.
Swami Purnananda opuścił ciało 29 kwietnia 1928 roku w wieku 94 lat.
Guru Bhumananda – 1873-1958
Guru Bhumananda urodził się w pobożnej rodzinie jako Panchan Ganguli 24 grudnia 1873 roku w Bengalu. Miał żonę i dwóch synów. Mieszkał w małym bengalskim miasteczku Raj Shahi, gdzie pracował jako księgowy. Był wysoko wykształconym człowiekiem, ale mimo ciągłego studiowania świętych ksiąg nieustannie dręczyło go uczucie, że czegoś w tym wszystkim brakuje. Kiedykolwiek tylko jakiś wielki sadhu albo guru zjawiał się w okolicy, natychmiast zasypywał go pytaniami. Nigdy jednak nie był w pełni usatysfakcjonowany.
Pewnego dnia Guru Purnanandaji przybył do Raj Shahi, by odwiedzić tam swojego ucznia. Panchan zjawił się, aby móc spotkać się z Nim. Po długiej rozmowie z Purnanandą zdał sobie sprawę, że w końcu spotkał Guru, który poznał istotę świętych ksiąg.
Panchan błagał o inicjację, ale był zszokowany i płakał, gdy Purnanandaji oznajmił mu, że jest niedojrzały i nie jest jeszcze gotowy do przyjęcia inicjacji. Powiedział, że powróci za rok i wtedy go inicjuje. Gdy minęły trzy lata, a Purnanandaji nie powracał, Panchan popadł w desperację. W końcu udało mu się odnaleźć świętego i po silnych naleganiach Purnanandaji zgodził się go inicjować w Ajapa Yogah.
Bhumanandaji praktykował technikę z wielką siłą i oddaniem osiągając w krótkim czasie wspaniałe rezultaty. Zgodnie z instrukcjami Swami Purnananda, dalej pracował jako księgowy i tylko w wolnym czasie odwiedzał swojego Guru.
Gdy Purnanandaji, będąc już w zaawansowanym wieku, rozpoczął proces ostatecznego oczyszczenia, aby przygotować się do opuszczenia ciała, uczniowie ciekawi byli kto zostanie jego sukcesorem, ale obawiali się o to zapytać. Purnanandaji spojrzał na nich i powiedział: „Bhumanandaji”. Było to wielką niespodzianką, ponieważ Bhumananda nie był jednym z tych uczniów, którzy żyli w aśramie lub jego pobliżu. Mieszkał daleko i zjawiał się sporadycznie.
W dniu 29 kwietnia 1928 roku Purnanandaji opuścił swoje ciało. Bhumanandaji kontynuował misję Ajapa Yogah z Aśramu Kalipur w prowincji Assam. W 1931 roku inicjował Swami Janardana w praktykę Ajapa Yoga, a w późniejszym czasie dał mu moc inicjowania innych.
Po śmierci Guru Bhumananda w 1958 roku, Guru Janardan został jedynym mistrzem Ajapa Yoga i rozpoczął rozpowsze- chnianie nauki Ajapy na całym świecie.
Guru Janardan – 1888-1980
Swami Janardan (Dźanardan) Paramahansa urodził się we Wschodnim Bengalu 2 grudnia 1888 roku. Utrata ojca w wieku 12 lat wywołała taki wstrząs w życiu młodego Janardana, iż uciekł z domu, aby poszukiwać zrozumienia życia i śmierci. Wędrował przez całe Indie przemierzając kraj piechotą wszerz i wzdłuż ponad siedem razy. Po dziesiątkach lat poszukiwań spotkał Swami Bhumananda, który inicjował go w Ajapa Yogah. Janardan praktykował metodę z podejściem „zwycięstwo albo śmierć” i ostatecznie osiągnął całkowite samourzeczywistnienie (samprajńatam).
Guru Prasad – ur. 1966
W styczniu 1966 roku, bazując na doświadczeniu jakie miał podczas medytacji, Guru Janardan nakazał swoim uczniom, aby udali się nad rzekę Ganges i przeszukali brzeg w poszukiwaniu nowonarodzonego chłopca. Dziecko znaleziono i nadano mu imię Guru Prasad (Dar Guru).
Guru Janardan przepowiedział, że pewnego dnia dziecko to odegra bardzo ważną rolę w ulżeniu cierpieniu całej ludzkości. Wychowując się w aśramie Guru Prasad był nauczany Ajapa Yogah od najmłodszych lat. Nauczył się również mówić płynnie po angielsku i w wieku 9 lat odbył pierwszą podróż do Kanady i Stanów Zjednoczonych z Guru Janardanem.
W 1980 roku, krótko przed swoją śmiercią, Guru Janardan naznaczył Guru Prasada, wówczas zaledwie czternastoletniego chłopca, swoim następcą jako Guru. Od tego czasu Guru Prasad Paramahansa podróżuje i naucza metody Ajapa w Indiach, Bangladeszu, Europie i Ameryce Północnej. W roku 2001, w trakcie kolejnej wizyty w Polsce, Guru Prasad powołał do życia swój pierwszy aśram w Polsce, który jest dopiero szóstym aśramem na świecie kierowanym przez Niego.
—————–
Współcześni jednak ciągle za mało wiedzą o korzeniach i źródłach przekazu otrzymanego przez Swami Purnananda w himalajskim aśramie siddhów od Ryszich linii przekazu Laya Yogah, która jest o wiele głębsza, wszechstronniejsza i bardzo starożytna stanowiąc esencję nauki mistrzów Dalekiego Wschodu z Himalajów. Riszi Angira Brahma z aśramu siddhów przez całe swoje długie życie był strażnikiem linii przekazu Siddha Laya Sampradaya należącej do sekretnych szkół ezoterycznych himalajskich Ryszich, podobnie Rishi Matang Brahma.
Jaya Guru! Jaya Guru! Jaya Guru! Jaya Guru! (Dźaja guru!)
Laya Guru! Laya Guru! Laya Guru! Laya Guru!
Dodaj komentarz