Brahmaryszi Bhrygu

Bhrygu – Brahmaryszi i Maharyszi

Maharyszi Bhrygu – w dewanagari भृगु trl. bhṛgu, ang. Bhrigu – jeden z dziesięciu czy czternastu synów Brahma, Boga Stwórcy, starożytny natchniony król i mędrzec indyjski czyli ryszi – w dewanagari ऋषि trl. ṛṣi, ang. rishi. Przeprowadził wiele ogniowych ceremonii ofiarnych Jadźńa i pobłogosławił ten świat licznym potomstwem. Wzorzec awatara Mistrza Mądrości, Doskonałego Mistrza Duchowego, jeden z siedmiu, dziesięciu czy czternastu idealnych Mistrzów Mądrości i Królewskich Joginów stworzonych jako archetypy Mędrców i Mistrzów Mądrości dla całej ludzkości.

Święty Ryszi Bhrygu rezyduje w powozie Boga Słońca, Surya Dewa, w miesiącu Śrawana (od 23 lipca do 22 sierpnia). W dziesiątej dwaparajudze, Śiwa zstąpił jako mędrzec Bhrygu. Wajupurana wspomina mędrca Bhrygu, gdy jest obecny wraz ze swoim teściem Dakszą, przy wielkiej Jadźńi. W Bhagawadgicie Kryszna mówi o Bhrygu: “Jestem Bhrygu pośród wielkich mędrców(). Mędrzec Bhrigu pojawia się w Waju Puranie, gdzie jest obecny w czasie wielkiej Jadźny Pradźapatiego Dakszy (swojego teścia), co pokazuje, że działalność tego wieszcza miała miejsce w czasach panowania Króla Dewów Himawanta i związana jest bezpośrednio z Linią Przekazu Himawanti.

Brahmarszi, sansk. ब्राह्मर्षि, wieszcz brahmański, brahmiczny to nazwa zbiorowa dla klasy wedyjskich wieszczów i mędrców (ryszi), popularnych również w hinduizmie powedyjskim, a pochodzących od Brahma, Boga Stwórcy. Źródła nie są zgodne co do zasad kategoryzowania części ryszich jako brahmarszich, jak również co do liczebności wieszczów noszących taki tytuł, zwykle wymieniając siedem, dziesięć lub czternaście głównych postaci.

Grupa brahmarszich bywa identyczna lub częściowo wspólna z następującymi grupami mędrców i synów Brahmy (hinduistycznego boga stwórcy): manasaputra (synowie umysłu), saptarszi (siedmiu mędrców), daśabrahmarszi (dziesięciu wieszczów), pradźapati (praojcowie).

Przyporządkowanie do grupy wieszczów brahmańskich może bazować na przynależności do klanu (sanskr. gotra). Tytuł brahmarszi przysługuje wtedy dla klanów następujących pięciu postaci: Kaśjapa, Wasisztha, Bhrygu, Angiras, Atri.

Brahmawarta to kraj, który odpowiadałby Pendżabowi, rozumianemu jako kraina Indii północno-wschodnich zanim nastąpiło wyodrębnienie Pakistanu. Traktat Manudhrmaśastra objaśnia, iż kraj brahmarszich (brahmarszideśa) to obszar leżący w dzisiejszych północnych Indiach pomiędzy stanami: Pendżab, Madhya Pradesh i Uttar Pradesh. Manusmryti wymienia w nim takie rejony jak Kurukszetra, kraj Pańćalów, kraj Śurasenów i kraj Matsjów.

Maharyszi Bhrygu (Sanskryt: भृगु Bhṛgu) był jednym z siedmiu wielkich mędrców Saptaryszich, jednym z Pradźapatich (pomocników Stworzenia) wykreowanych przez Brahmę (Stwórcę), pierwszym kompilatorem astrologii oraz autorem Bhrigu Samhity, astrologicznej (dźjotisz) klasyki napisanej w czasie wedyjskiego okresu Treta Jugi, prawdopodobnie około 3000 lat p.e.ch. Maharyszi Bhrygu jest Manasaputrą, synem stworzonym z umysłu Brahma, Boga Stwórcy, który stworzył go aktem woli po to, aby pomagał w procesie kreacji, z tego powodu jest uważany za jednego z Pradźapatich.

Ryszi Bhrygu ożenił się on z Khyati, córką Dakszy. Ma dwóch synów o imionach Dhata i Widhata. Jego córka Śri wyszła za Boga Wisznu (Narajanę). Z tego względu w niektórych tradycjach uważa się Lakszmi za jego córkę znaną także jako Śri. Mędrzec Bhrygu ma jeszcze jednego syna, który jest bardziej znany niż sam Bhrigu – Śukrę, Sukradewę.

Zgodnie z Wisznupuraną i Kurmapuraną oraz naukami Linii Sukcesji Guru mędrzec Bhrygu jest jednym z dziewięciu, stworzonych przez Brahma, Boga Stwórcę, w pierwszej manwantarze, wielkich starożytnych mędrców zwanych nawabrahmarszimi (dziewięcioma brahmarszimi). Pozostałych ośmiu to: Marići, Angiras, Pulastja, Pulaha, Kratu, Daksza, Atri i Wasisztha. Jest jednym z dziesięciu lub czternastu wspominanych Pradźapatich i Brahmaryszich, w dewanagari प्रजापति, trl. prajāpati, ang. Prajapati, tłumaczonych jako pan stworzeń, praojciec ludzkości, obrońca życia oraz manasaputra – synem zrodzonym z umysłu Brahma Boga. Brahma powołał go do istnienia swoim myślowym życzeniem, aby towarzyszył mu w procesie tworzenia świata. W Puranach można odnaleźć podania, iż Bhrygu został zrodzony jako ósmy syn ze skóry lub dotyku Brahma Boga.

Maharyshi Bhrygu przyjął za żonę Khjati – w dewanagari ख्याति, trl. khyāti, ang. Khyati, tłum. sława, chwała, znakomitość – córkę Brahmaryszi Daksza, z którą miał dwóch synów o imionach Dhata i Widhata oraz córkę Śri (Shree), w dewanagari श्री, trl. śrī, ang. Sri lub Shri, która została poślubiona Wisznu (Narajanie). Natomiast Bhawiszjapurana 4.10 wspomina, iż córką Bhrygu i Khjati była Lakszmi (dewanagari लक्ष्मी, trl. lakṣmī, ang. Lakshmi), która została poślubiona Wisznu (Narajanie), co oznacza, że Śri i Lakszmi to ta sama postać. Inny fragment Bhawiszjapurana – 4.31 wspomina, że w okresie satjajugi córką Maharyszi Brygu była Diksza, w dewanagari दीक्षा, trl. dīkṣā, ang. Diksha, która została poślubiona Sumantu Muni.

Jednym ze znamienitych synów mędrca Bhrygu i jego żony Usza/Uszana, w dewanagari ऊष/ऊषणा, trl. ūṣa/ūṣaṇā, ang. Usha/Ushana, był Śukra (lub Śukraćarja), w dewanagari शुक्र, trl. śukra, ang. Shukra, tłum. jasny, biały), który był obrońcą i guru asurów. Bhawiszjapurana – 4.21 wskazuje na Diwję, w dewanagari दिव्य, trl. divya, ang. Divya, jako żonę Bhrygu i matkę Śukry.

Bhrygu miał dużo innych dzieci, jak słynny maharszi, w dewanagari महर्षि, trl. maharṣi, ang. Maharishi, Ćjawana (dewanagari महर्षि, trl. cyavana, ang. Chyavana) zrodzony ze związku Bhrygu i jego żony Pulomy (dewanagari पुलोमा, trl. pulomā). Mówi się, że Maharszi Ćjawana jako pierwszy przygotował regenerującą ajurwedyjską pastę ziołową, popularny obecnie ćjawanapraś (dewanagari च्यवनप्राश, trl. cyavanaprāś, ang. chyawanprash). Od jego imienia pochodzi nazwa tej pasty. Pierwsza, historycznie udokumentowana, formuła ćjawanapraśu, znajduje się w starożytnym traktacie ajurwedyjskim zatytułowanym Ćarakasanhita (ang. Charaka Samhita).

Guru wedyjscy nauczają, iż techniki praktyki jogi zwanej królewską, Radża Jogą, wywodzą się od Synów Brahma(na), Boga Stwórcy, zwanych Brahmaryszimi. Zgodnie z tą tradycją jednym z dziesięciu lub czternastu najczęściej wymienianych brahmarszich jest Bhrygu. Wszyscy ci brahmarszi biorą udział w kreacji wszechświata i otaczają go swoją opieką, będąc wzorcowymi duszami Mistrzów Mądrości, Królów Mędrców.

Próba Trimurti – Boskiej Trójcy

W popularnej legendzie, w której występuje mędrzec Maharyszi Bhrygu, pewnego dnia uczestniczył on w debacie dotyczącej tego, kto wśród Trimurti (Boskiej Trójcy: Brahma, Wisznu i Śiwa jest wspanialszy i godzien otrzymania owoców z owej Jadźni. Zgodnie z sugestią boskiego mędrca, Narady, Bhrygu, mędrzec, który miał dodatkowe oko w swej stopie, odwiedził najpierw Brahmę i Śiwę, którzy słysząc o jego zadaniu usiłowali zaimponować mu swymi mocami. Jednak gdy dotarł do Waikunty, siedziby Wisznu, ujrzał, że bóg szybko zasnął. Bhrygu przemawiał do niego po wielokroć, ale nie mógł go obudzić. Rozzłoszczony kopnął Boga w klatkę piersiową. To obudziło Wisznu Dewa i natychmiast zaczął naciskać stopę mędrca, pytając go, czy nie uszkodził jej sobie kopiąc go w jego twardą pierś. Czyniąc to Wisznu zniszczył przy tym trzecie oko, które Bhrygu miał na stopie, które symbolizuje fałszywe ego. Widząc pokorę Boga, Bhrigu poznał odpowiedź na pytanie, której szukał przez długi czas.

Dłuższa wersja opowieści o Bhrygu i Trimmurti

Wielu starożytnych mędrców, ryszich, zebrało się nad brzegiem rzeki Saraswati, aby wziąć udział w wielkiej wedyjskiej Jadźńi organizowanej tam w tym czasie, gdy jeszcze Śiwa, Parwati oraz Himawant i Menaka chodzili po ziemi jako bogowie, dewowie. Maharyszi Bhrygu był tam również obecny. Wszyscy zebrani wielcy starożytni święci (sadhu) i mędrcy (ryszi) nie mogli zdecydować się, który z Trimurti – Boskiej Trójcy – Wisznu, Brahma czy Śiwa, jest najznamienitszy i któremu z nich powinna być ofiarowana ta wielka jadźńia. Za zgodą zgromadzonych zadanie rozwiązania tego problemu zostało powierzone właśnie Maharyszi Bhrygu.

Po otrzymaniu powierzonego zadania, Maharyszi Bhrygu postanowił przetestować jako pierwszego Brahma, Boga Stworzyciela. Udał się na Brahmalokę, do siedziby Brahma, aby spotkać tam swojego ojca i stwórcę. Po osiągnięciu Brahmaloki, mędrzec celowo nie pokłonił się, ani nie okazał żadnego szacunku należnego Brahma Bogu. Brahma był bardzo niezadowolony z zachowania swojego syna, ale nic nie powiedział. Z siedziby swojego ojca Maharyszi Bhrygu udał się na górę Kailaśa w Himalajach, aby spotkać swojego starszego brata Śiwa Boga, który bardzo uradował się widząc go. Jednak Maharyszi Bhrygu nie odwzajemnił tego i zaczął krytykować Śiwa Boga za jego dziwactwa. Bóg Śiwa wpadł w szał i próbował zaatakować Bhrygu swoim triśula – trójzębem. Dopiero ukochanej małżonce Śiwa bogini Parwati udało się go uspokoić.

Następnie Maharyszi Bhrygu udał się do siedziby Boga Wisznu na Waikuntha Lokę. Akurat w tym czasie Wisznu Bóg spał i Bogini Lakszmi przywitała mędrca. Ten, aby obudzić Wisznu, kopnął go mocno w klatkę piersiową. Wisznu przebudził się i natychmiast pokłonił do stóp Maharyszi Bhrygu grzecznie przepraszając go za to, że nie zauważył jego przybycia. Poprosił również mędrca, aby ten wybaczył mu, jeżeli jego miękka stopa doznała urazu uderzając o jego twardą klatkę piersiową. Następnie delikatnie pomasował stopę Maharyszi Bhrygu i pochwalił go za to, co zrobił mówiąc, że święty kurz ze stopy mędrca pozostanie na zawsze na jego klatce piersiowej. Ten ślad stopy pozostawiony przez Maharyszi Bhrygu, na klatce piersiowej Wisznu, nazywany jest Śri Watsa (ang. Shri Vatsa). Zachowanie Wisznu, bardzo usatysfakcjonowało Maharyszi Bhrygu, był on z tego bardzo zadowolony i ogłosił go najznamienitszym z Trimurti. Z powodu tego incydentu, mędrzec Bhrygu stał się znany jako Pada (w hindi oznacza stopy) Bhrygu, co można tłumaczyć jako “mędrzec, który wykorzystał swoje stopy w celu zbadania bogów”. W swej istocie każdy z Bogów zareagował zgodnie ze swoją boską naturą i prawem jakie stanowi, a znamienitość Wisznu polega jedynie na jego łagodnej dla wybranych naturze.

Badanie Trzech Bogów – Inna wersja legendy

Pewnego razu ryszi, którym przewodził Maharyszi Kaśjapa, przystąpili do spełniania ofiary nad brzegiem rzeki Ganga (Gangesu). Wtedy pojawił się tam mędrzec, Maharyszi Narada i zapytał, w jakim celu spełniają tę ofiarę i kogo chcą zadowolić. Ponieważ ryszi nie potrafili odpowiedzieć na to pytanie, zwrócili się o pomoc do mędrca, Maharyszi Bhrygu, który postanowił poszukać odpowiedzi w trakcie wędrówki po wszechświecie. Najpierw udał się na Satjalokę, planetę, która jest siedzibą Brahma, Boga Stwórcy i jego ojca zarazem. Tam zastał czterogłowego Brahmę pochłoniętego recytacją czterech Wed i gloryfikacją Narajana. Towarzyszyła mu bogini Saraswati. Oboje nie zwrócili najmniejszej uwagi na Maharyszi Bhrygu, który w chwili przybycia złożył im pokłon. Mędrzec doszedł do wniosku, że Brahma Bóg, jego własny ojciec nie jest godzien oddawania mu czci w tej Jadźni, gdyż nie zwraca uwagi na ludzkie istoty, opuścił więc Brahmalokę i powędrował do siedziby Śiwa Boga na górze Kailaśa. Śiwa Bóg, Mahadewa, Wielka Światłość, zajęty medytowaniem i igraszkami z Boginią Parwati, nie zauważył Maharyszi Bhrygu. Zdał sobie sprawę z obecności mędrca dopiero gdy Parwati uświadomiła mu, że nie są sami. Rozsierdzony wtargnięciem Maharyszi Bhrygu do swego królestwa, próbował go zabić, ale ten był już nieśmiertelny. Mędrzec obrzucił Śiwa Boga bezpodstawną klątwą i pełen oburzenia opuścił górę Kailaśa. Klątwa Bhrygu na Śiwa Bogu nie zrobiła żadnego wrażenia ani szkody.

Stamtąd Ryszi Bhrygu udał się na Waikuntha Lokę. Gdy tam dotarł, Śri Narajana właśnie odpoczywał, wygodnie usadowiony na gigantycznym wężu Adiśesza Dewa. Śri Lakszmidewi czuwała u Jego stóp, gotowa na każde Jego skinienie. Uznawszy, że Śri Narajana też go nie zauważył, rozwścieczony Bhrygu kopnął Go w pierś dokładnie w to miejsce, gdzie zwykle spoczywa Mahalakszmi. Śri Narajana Wisznu otworzył oczy i natychmiast zaczął błagać o wybaczenie. Dotknął przy tym stóp mędrca, by uśmierzyć ból w jego nodze wywołany kopnięciem. Tym gestem jednocześnie zneutralizował jego skłonność do wywoływania konfliktów z dewami. Wisznu uświadomił także Bhrygu niestosowność jego działań i wtargnięć do pałaców Brahma oraz Śiwa oraz roszczeń wobec Bogów, a Lakszmi uświadomiła mu skutki w postaci biedy i nieszczęść jakie swoimi działaniami ściąga na wszystkich uczestników owej nieszczęsnej Jadźni którą zamierzał odprawić wraz z innymi Ryszimi. Po tym zdarzeniu Bhrygu uznał, że Śri Wisznu jest najlepszym spośród bóstw w Trimurti i taką opinię przekazał zebranym ryszim. “Zapomiał” jednak przekazać wszystkiego, co usłyszał od Wisznu i Parwati. Po jego słowach ryszi postanowili, że spełnią ofiarę właśnie dla Boga Wisznu, który dla ludzi okazał się najłagodniejszy i wyrozumiały, a Ryszi i ich następcy z tej Jadźni cieprpią wiele niedostatków i nieprzyjemnych skutków złego zachowania Bhrygu w pałacu Brahma, jego Ojca oraz w pałacu Śiwa Boga. .

Klątwa rzucona na Wisznu

Syn Bhrygu – Śukra, Śukraćaria – który był duchowym opiekunem asurów (demonów), wykonywał ciężką praktykę mistyczno-ascetyczną (tapas), która miała trwać 1000 lat, aby uzyskać w nagrodę od Śiwa Boga mantrę, która zapewniłaby asurom (demonom ciemności) niezwyciężoność w odwiecznej walce z dewami (bogami światłości). Dewowie, dowiedziawszy się o zamiarach Śukraćarii, postanowili zniszczyć asurów pod nieobecność ich duchowego opiekuna zanim posiądzie on tajemnicę mantry. Bezbronni w tym czasie asurowie schronili się w pustelni Maharyszi Bhrygu – ojca Śukraćarii. Wykorzystując czasową nieobecność Maharyszi Bhrygu, dewowie przybyli do pustelni, by zniszczyć skrywających się tam asurów. Wówczas w ich obronie stanęła Diwja (lub według innych źródeł Usza) – żona wieszcza Bhrygu. Dzięki swej potężnej mocy unieruchomiła ona króla dewów Indrę. Przestraszeni dewowie wezwali na pomoc Wisznu, aby uratował Indrę. Wisznu wypuścił swój śmiercionośny dysk sudarśana ćakrę odcinając głowę Diwji. Kiedy Maharyszi Bhrigu powrócił do swojej pustelni, ujrzał swoją małżonkę martwą i pozbawioną głowy. Rozwścieczony Maharyszi Bhrygu rzucił wówczas na Wisznu Dewa klątwę, że ten będzie musiał odradzać się na ziemi dziesięciokrotnie, aby odkupić swój grzech. Skutkiem tej klątwy są kolejne inkarnacje Wisznu na Ziemi, począwszy od Matsya Awatara. Następnie Bhrygu wykorzystując swoje moce, połączył głowę z ciałem i dał swojej małżonce Diwja Dewi nowe życie. I tak błędy Ryszi Bhrygu oraz Diwji w postaci ukrywania asurów oraz nadużywanie mocy w celach osobistych stały się jednym z powodów dla których asury, demony ciągle grasują na ziemi i szkodzą wielu ludziom, w tym także zwodzą mistrzów i mędrców duchowych.

Bhrygu Gotra

Bhrigowie, znani także jako Bhrigus lub Bhrigawas są klanem mędrców wywodzącym się od starożytnego kapłana ognia – Bhrigu. Ustanowili oni rytuał ofiarowania soku rośliny Soma starym bóstwom wedysjkim. Niektórzy z nich oprócz bycia kapłanami byli również wojownikami. Bhrigowie są blisko łączeni z komponowaniem Atharwa Wedy.

Bhrygu Samhita

Uważa się w Indii, że Brahmaryszi Bhrygu jest ojcem wedyjskiej i hinduskiej astrologii i autorem pierwszego traktatu astrologicznego Bhrygu Samhity. Powiada się, że traktat ten zawiera 5 milionów horoskopów, w których zapisał losy każdej istoty ludzkiej w okolicznym wszechświecie, w Brahmandzie. Zgodnie z popularnym przekazem tylko setna część tych horoskopów przetrwała do czasów obecnych. Bhrigu Samhita jest astrologiczną (dźjotisz) klasyką przypisywaną Maharyszi Bhrygu w wedyjskim okresie, jednak dostępne dowody sugerują, że została ona skompilowana w dłuższym okresie czasu przez rozmaitych śiśja (uczniów linii) Maharyszi Bhrygu.

Manuskrypt ‘Brahma Chinta Pranalli’, osławiona ’Bhrigu Sangita’ składa się z pięciu części:

1. Bhrygu Radża Joga – Joga Królewska nauczająca człowieka jak kontrolować Świadomość, Ćittam, praktykując w życiu codziennym gospodarza domu.

2. Bhrygu Tantra – Proces mistyczny pozwalający człowiekowi uwolnić się od więzów ciała, umysłu i zmysłów, a ostatecznie stać się wolnym od cyklów narodzin i śmierci czyli kolejnych wcieleń.

3. Bhrygu Dźjotisza – Astrologia Wedyjska – Kompletna wiedza o odczytywaniu urodzeniowego kosmogramu człowieka z uwzględniem rozpoznania nadchodzących zmian i ofiarowaniem pomocy w rozwiązywaniu problemów życiowych z pomocą praktyk duchowych (mantramów), kamieni szlachetnych oraz ziół.

4. Ajurweda – Starożytna medycyna naturalna prowadząca do zdrowego i długiego życia.

5. Wiedza o minerałach i metalach – Wytwarzanie talizmanów i amuletów.

Maharyszi Bhrygu był pierwszy kompilatorem astrologii proroczej. Stworzył około 500 tysięcy horoskopów i zapisał szczegóły życia i zdarzenia rozmaitych osób. To stworzyło bazę danych do dalszych badań i studiów. Te studia znalazły kulminację w narodzinach nauki (śastra) określania jakości czasu (Hora) i zwie się Bryhat Parasara Hora Śastrą. Horoskopy te bazowały na planetarnych pozycjach Słońca, Księżyca, Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza, Saturna oraz Rahu i Ketu (Północny i Południowy Węzeł Księżyca). Po tym Maharyszi Bhrygu przekazał swoje przewidywania dotyczące różnych typów horoskopów przygotowanych przez niego z drobną pomocą Boga Ganeśa, syna Boga Śiwa, w zwięzły i treściwy sposób. Całkowita ilość permutacji czyli możliwych horoskopów jakie można z tego wytworzyć wynosi 45 miliony.

W czasie indyjskiej inwazji muzułmańskich wojowników z północnego zachodu w XII i XIII wieku bramińska społeczność została rozproszona w całych Indiach. Najeźdźcy zarekwirowali te cenne skarby wiedzy należące do braminów. Niektóre części Bhrygu Samhity zostały im skradzione. Najbardziej nieszczęśliwym zdarzeniem było zniszczenie biblioteki uniwersytetu w Nalandzie gdzie przechowywano wiele tysięcy horoskopów skompilowanych przez Maharyszi Bhrygu. Tylko część oryginalnych horoskopów Bhrygu Samhity pozostał w społeczności bramińskiej, która jest teraz rozproszona w różnych częściach Indii. Część tej astrologicznej spuścizny przejęli i przechowują mędrcy suficcy działający na pograniczu islamu w Pakistanie i Afganistanie, które w swej istocie zawsze były częścią kultury wedysjkiej i Wielkiej Bharaty. Ryszi Bhrigu rezydował w dzisiejszym Pakistanie i Afganistanie.

Upaniszady stanowią tajemne nauczanie Brahma Boga, które jest źródłem nauk Brahmaryszich w tym Ryszi Bhrygu. Dla jogina Brahma/n jest wszystkoprzenikającym. W każdej z substancji, która istnieje we wszechświecie, w Brahmandzie, jest obiektem czci oraz podporą dla samadhi. Przykładowo jogini, badając formy któregoś z żywiołów osiągają poprzez medytacje, rozpoznanie tam obecności Brahma Boga, Brahmana.

Brahma z dalszą determinacją spłodził dziesięciu synów o imieniach Marići, Atri, Angiras, Pulastja, Pulaha, Kratu, Bhrygu, Wasisztha, Daksza, a jako dziesiąty pojawił się Narada. Maharyszi Narada został zrodzony z rozwagi Brahma Boga, która jest najlepszą częścią jego ciała. Wasisztha zrodził się z jego oddechu, Daksza z kciuka, Bhrygu z dotyku, a Kratu z ręki. Pulastja powstał z uszu Brahmy, Angiras z jego ust, Atri z oczu, Marici z umysłu, a Pulaha z pępka.

Kolejny, już ponad dziesięciu, z listy czternastu Prajapatich i Brahmaryszich, mędrzec Kardama, mąż Dewahuti, pojawił się z cienia Brahma Boga. Pośród czternastu Brahmaryszich i Pradźapatich mamy jeszcze mędrców Prahlada, Gautama i Praćetas.

Radża Joga, stara Królewska Ścieżka nazywana także Uro Jogą lub Ryszi Jogą pochodzi od Brahma Boga i kultywowana jest przez Brahmaryszich, Synów Brahma Boga, Pradżapatich, w tym przez Ryszi Bhrygu.

Mędrzec Maharyszi Bhrygu jest jednym z Siedmiu Ryszich wymienianych jako Mistrzów Mądrości aktualnej, siódmej Manwantary, zwanej od imienia panującego władcy Waiwaswata Manu. Mamy zatem Siedmiu Mistrzów Duchowej Hierarchii, Radę Siedmiu Oświeconych Królów Mędrców:

– Maharyszi Atri,

– Maharyszi Bhrigu,

– Maharyszi Kutsa,

– Maharyszi Wasiszta,

– Maharyszi Gautama,

– Maharyszi Kaśyapa,

– Maharyszi Angirasa.

Każdy taki Maharyszi, Brahmaryszi to Brahmawatara, Zstąpienie Brahma Boga, a także doskonały Mistrz Królewskiej Jogi.

Jezioro Bhrygu

Słynne od tysiącleci Święte Jezioro Bhrygu leży w regionie Kullu w stanie Himachal Pradesh w Indii, w okolicy równie słynnej Doliny Kullu. Historia głosi, że nad tym położonym około 4335-4340 metrów ponad poziomem morza himalajskim jeziorem przebywał na jogicznych medytacjach Maharyszi Bhrygu, słynny Mistrz Królewskiej Jogi oraz założyciel wedyjskiej szkoły astrologicznej i prorockiej. W wodach tego jeziora obmywali się dewowie (bóstwa z niebios), a także inni prominentni Mistrzowie Mądrości, w tym Maharyszi Wasisztha, który podróżował do tego jeziorka co dwa trzy lata przez całe swoje życie.

Jezioro Bhrygu leży na wschód od przełęczy Rohtang oraz jakieś 6 kilometrów, czyli 3,7 mili od wioski Gulaba. Do Jeziora Bhrigu można dotrzeć wprost ze Świątyni Maharyszi Wasisztha, która leży blisk wioski Manali, dawnej Siedziby Manu (Manu-Alaya, Manali) lub z wioski Gulaba. Jezioro Bhrygu przez miejscową ludność z dystrynktu Manali (Manu-Alaya) oraz stanu Himachal Pradesh uważane za Najwyższą Świętość i Skarb Kulturowy Indii oraz Jogi i Tantry. Średnia głębokość wody w Jeziorze Bhrygu to około 3-4 metry co daje rodzaj oczka wodnego w Himalajach.

Do Jeziora Bhrygu można dojść jedynie pieszą górską wyprawą, co zajmuje długi łykend czyli 3-4 dni, licząc chociaż kilka godzin pobytu nad tym jeziorem. W porze zimowej Jezioro Bhrygu jest zwykle całe podlodem, zamarznięte, a w górach oprócz unikatowej przyrody i zadrzewienia mamy sporo śniegu i lodu. W okolicy rosną piękne i zdrowe jodły, w tym jodły balsamiczne o wspaniałych uzdrawiających właściwościach. Na obrzeżach Jeziora Bhrygu nie ma żadnej ludzkiej osady, co jest dodatkową atrakcją turystyczną dla osób szukających odludnego pustkowia na medytacje.

W Manali, stolicy dystrynktu, a dokładniej w starej wiosce Manali, która liczy zaledwie kilka tysięcy mieszkańców, dodatkową atrakcją jest Świątynia Manu, który w tym miejscy wystawił stopy z arki po wielkiej powodzi, która oczyściła ziemię ze złych istot. Tutaj Manu zaczął wielką pracę odbudowy ludzkości oraz stwarzania dziesięciu Pradżapatich oraz Brahmaryszich. Region oraz samo Manali często nazywane jest “Wioską Bogów”, Dewa-Alaya, a Dolina Kullu znana jest jako siedziba Mistrzów Mądrości w Himalajach. Pierwszą drogę poprzez region zbudowano dopiero w drugiej połowie XX wieku, a wcześniej były to tereny skrywające wiele duchowych tajemnic, ulubione jako trudnodostępne przez indysjkich świętych Sadhu, Muni oraz Ryszich.
……………………………………………………

Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *