DIPAWALI – ŚWIĘTO ŚWIATŁA
Diwali w Hindi lub Dipawali w sanksrycie dewanagari दीपावली Dīpāvalī, w Nepalu nazywane również Tihar lub Swanti – indyjskie duchowe święto światła. Jest to święto ruchome, trwające pięć dni obchodzone zwykle w końcu października lub na początku listopada w amawasya, dniu nowiu księżyca. Sanskryckie słowo dipawali oznacza rząd lamp, od słów dipa – lampa oraz awali – rząd, a bardziej ezoterycznie od dipa=lampa i vali=mistrz jako lampy mistrzów i odnosi się do lampek oliwnych z wypalanej gliny, które są zapalane przed każdym domem na powitanie bóstw, w tym zwycięskiej bogini Kali Durdze, bogini Lakszmi, bogini szczęścia i dobrobytu czy bogini Saraswati. Lampki symbolizują zwycięstwo światła nad ciemnością, zwycięstwo dobra nad złem. Oprawę święta wzbogacają sztuczne ognie i dekoracje kwiatowe. Dipawali jest obchodzone z rozmachem, towarzyszą mu liczne imprezy kulturalne i medytacyjne. Jest to jedno z najważniejszych tradycyjnych świąt obchodzonych w całych Indiach przez wszystkie religie dharmiczne, w tym hinduizm, buddyzm, dżainizm i sikhizm. Stanowi okazję do spotkania w gronie rodziny i przyjaciół, których obdarowuje się słodyczami.
Dipawali, Dīpāvalī, to wielkie święto obchodzone w całych Indiach, a w części kraju, głownie północnej także jako Nowy Rok. Symbolizuje ono zwycięstwo boskiego króla Ramaćandry nad armią demona Rawany, tryumf światła nad ciemnością, zwycięstwo mądrości nad niewiedzą. Stąd w tym dniu wielbieni są zarówno Mistrz i Król Ramaćandra, jak i bogini Saraswati, bogini wiedzy i mądrości. Cały pięciodniowy kres Dipavali (Deepavali) jest związany ze świętowaniem końca jak też i początkiem nowego roku księżycowego, który nie jest oficjalnie uznawany w indyjskim kalendarzu opartym aktualnie na roku solarnym. Ta obchodzona przez hinduistów i dżainistów na całym świecie uroczystość jest uważana za bardzo pomyślną.
Dīpāvalī to jedno z najważniejszych i najbardziej znanych świąt w hinduizmie oraz całej tradycji wedyjskiej, dharmicznej, popularnie nazywane „świętem świateł”, dharma-jyoti, światłem prawości. Jego datę wyznacza księżycowo-słoneczny kalendarz hinduistyczny, przypada przed nowiem księżyca na koniec miesiąca aświna (w kalendarzu gregoriańskim między połową października a połową listopada). W północnych Indiach trwa zawsze pięć dni i jest połączone z Nowym Rokiem hinduistycznym, w południowych (Dipawali) trwa cztery dni (Nowy Rok obchodzi się tu zwyczajowo na wiosnę). Nazwa „Diwali” jest skróconą formą Dipawali. W sanskrycie Dīpāvalī, od dīpa avali – „rząd świateł” lub “linia dynastyczna” gdyż Avali to także dynastia, sukcesja, linia sukcesji. Obok hinduistów Diwali obchodzą także sikhowie i dżiniści (odmienny kontekst religijny i historyczny), a także nieliczni w Indii buddyści. Poza Indiami praktykuje się je także w Nepalu i w społecznościach pochodzących z Indii na całym świecie, m.in. w Wielkiej Brytanii, USA, RPA i Singapurze.
Tradycja indyjska mówi, że tego dnia odbył się się ślub wedysjkiej Bogini Lakszmi z Bogiem Narajanem, nastąpiła koronacja księcia Ramaćandry (Ramy) oraz Jego zwycięski powrót do Ajodji po pokonaniu demona Rawany, a także tego dnia Kryszna zabił demona Narakasurę. Zabicie demona Narakasury jest bardzo ważnym wydarzeniem. Ponieważ aby uniknąć piekła (naraka oznacza piekło właśnie) potrzebujemy łaski i pomocy Mistrza, Bóstwa. Zabicie Narakasury symbolizuje zabicie piekielnych tendencji w nas samych. Wszysktie nasze negatywne myśli i cechy powinny zostać zniszczone, przez Niego. To może być zrobione tylko poprzez oddanie się Mistrzowi, Guru, Bóstwu. Mistrz oraz Bóg czy Bogini zawsze czeka na taki akt powierzenia się. Poprzez taki akt nawet nasze najgorsze dni mogą stać się naszymi najlepszymi dniami. Kiedy Boskość bierze udział w naszym działaniu wtedy fortuna jest po naszej stronie.
Co roku, między połową października, a połową listopada przypada święto Diwali/Dipawali (z sanskryckiego słowa Dīpāvalī, które oznacza rząd lamp), zwane również świętem światła. Świętują nie tylko hindusi, lecz także sikhowie i wyznawcy dżinizmu. To radosna i hucznie obchodzona okazja do spędzenia kilku chwil w gronie rodziny i przyjaciół. Wszyscy dzielą się nawzajem słodyczami, obdarowują prezentami. Ludzie wysyłają życzenia, razem śpiewają, tańczą, zapalają oliwne lampki oraz dekorują swoje domy i ulice. Wody świętych rzek unoszą tysiące lampek oliwnych. Miasta są pełne huku odpalanych petard i błysku ogni sztucznych, które mają odstraszać demoniczne, mroczne siły zła wszelkiego. Ludzie urządzają w tym czasie generalne porządki w domach, malują ściany, wymieniają elementy wyposażenia, kupują nowe ubrania. Uważa się, że to dobry czas na zakup wyrobów ze złota i srebra. Na wsi chłopi ozdabiają krowy, które są dla nich głównym źródłem bogactwa. Dipawali jest czasem, by porzucić to, co stare, to co nam ciąży na sercu. Mogą w tym pomóc odpalane petardy, których krótkotrwały huk uświadamia, że przeszłość już minęła i nie powróci.
To święto dziękczynienia Bramanowi, Bogu, za posiadane bogactwo materialne i duchowe. Odprawiane są pudże ku czci Lakszmi, bogini szczęścia i dobrobytu, a także lokalnie ku czci Kubera Dewy, boga dobrobytu i bogactwa. Według starego zwyczaju ludzie gromadzą posiadane złote i srebrne monety, by patrząc na nie pomóc samemu sobie w utrwaleniu poczucia obfitości. Dominujące odczucie obfitości tu i teraz oddala troski i przekonuje, że cokolwiek jest konieczne w życiu, pojawi się, przyjdzie, bez potrzeby zamartwiania się. Współczesne gospodynie malują kolorowe wzory na ziemi przed wejściami do domów, udekorowanych elektrycznymi lampkami. Na zewnątrz układa się dziesiątki świec i kaganków z gliny. Światła symbolizują zwycięstwo dobra nad złem, są też zaproszeniem dla bogini Lakszmi do odwiedzin. Dlatego wszystkie drzwi i okna powinny być otwarte, a dom wysprzątany. Według tradycji Lakszmi wybiera w pierwszej kolejności tylko najczystsze domostwa.
Dipawali jest ściśle połączone ze świętem obchodzonym dwadzieścia dni wcześniej – Dussehrą (dassera, daśahara) czyli Durga Pudżą po Navaratri (Dziesiąty Dzień Maha-Nawaratri). Według eposu Ramajana tego dnia po dziesięciodniowej walce, Król Rama z pomocą Lakshmana, Hanumana i armii małp pokonał potwornego demona lankijskiego Rawanę. Jest to jednocześnie dzień ponownego spotkania Ramy ze swoją małżonką – Sitą, uprowadzoną wcześniej przez lubieżnego demona Rawana. Zwycięzcy wracają do Ayodhya, z którego Król Rama został wygnany przez macochę czternaście lat wcześniej. Macocha Kaikeyi zmusiła Ramaćandra do opuszczenia stolicy królestwa, ponieważ była zazdrosna o to, że to Rama, a nie jej rodzony syn Bharat, zostanie królem Imperium Światłości. To właśnie powrót Ramaćandra do Ayodhya wyznawcy hinduizmu świętują podczas Dipawali. Jest to więc radosne święto zwycięstwa i podczas rodzinnych spotkań wszyscy opowiadają o swoich małych i wielkich sukcesach w walce ze zlem i ciemnością, w walce z demonami. Obchodzą je wszyscy Hindusi w każdym zakątku Indii, ale wszędzie przybiera jakąś lokalną niepowtarzalną formę. Trwa cztery lub pięć dni i każdy dzień poświęcony jest innej opowieści mitologicznej.
Festiwal świateł trwa zazwyczaj 5 dni. Data wyznaczana jest według hinduskiego kalendarza lunarnego. Zaczyna się trzynastego dnia ciemnej strony miesiąca Ashwin i trwa do drugiego dnia jasnej strony miesiąca Karttika. Jest to ostatni dzień indyjskiego kalendarza Vikrama. Na północy Indii to także Nowy Rok, inaczej niż na południu, gdzie nawet główny dzień święta przypada inaczej w każdym stanie. Według naszego kalendarza jest to październik lub listopad. W hinduizmie wisznuickim Diwali związane jest z boginią obfitości i bogactwa Lakshmi, ale na przykład w Bengalu i innych obszarach śiwaickich z boginią Kali lub Durgą, a w jeszcze innych rejonach Północy łączone jest z powrotem króla Ramy do Ayodhji po 14 latach wygnania. Dla dżinistów (dżaina) jest to święto wyjątkowe, upamiętniające osiągnięcie oświecenia przez Mahawirę Wardhamanę, założyciela religii. Dżiniści świętują tylko trzy dni. Dla buddystów tradycji Newar dni Diwali to okazja do śpiewania mantr pamiętając o dobrym władcy Maurjów, Asioce (wielkim propagatorze buddyzmu), który w tym okresie przyjął buddyzm jako swoją religię, chociaż pochodził z rodziny dżinistów.
Obchody Święta Dipawali
Dwa dni wcześniej obchodzi się Dhan Teras – w mieszkaniach odbywają się generalne porządki, kupuje się nowe przedmioty używane w gospodarstwie domowym, a także fajerwerki oraz specjalne lampki zwane diyas lub dīpas.
Dzień przed Dipawali znany jest jako Chhoti Diwali („Małe Diwali”). Zgodnie z tradycją, tego dnia bóg Hanuman przyleciał do Ayodhya, żeby poinformować rodzinę o powrocie Lakshmana, Sity i Ramy. W związku z tym wyznawcy hinduizmu dekorują swoje domy kwiatami, przygotowując się tym samym na powrót królewskich bogów.
W dzień Dipawali (Baddi Diwali – „Wielkie Diwali”) bardzo ważna jest kąpiel przed wschodem słońca, szczególnie w południowych Indiach. W Indiach północnych dozwolony jest hazard (gry w karty czy kości) i podobne rozrywki. Odbywa się także uroczysta modlitwa (Puja, Pudża). Przyjaciele i rodzina odwiedzają się nawzajem oraz wymieniają prezentami, głównie słodyczami i fajerwerkami; kobiety i dziewczynki dostają biżuterię, pieniądze i sari. Odgłosy fajerwerków rozbrzmiewają do później nocy. Zapalone światła w domach oraz płonące lampki oświetlają drogę bogini pomyślności, Lakszmi, która o północy przychodzi na ziemię. W czasie Pudży, oprócz Lakszmi i Wisznu przywołuje się także Kuberę, Indrę, Gadża-Indrę (Gajendra) oraz Saraswati.
Czwarty dzień Diwali w Indiach północnych to oficjalny księżycowy Nowy Rok (często zwany Annakut Annakoot lub Kartika Śuddha Padyami). Jest to szczególne święto dla rzemieślników i robotników, którzy modlą się przy swoich narzędziach pracy. Ostatniego, piątego dnia (Bhai Dooj, Yama Dvitiya) siostry modlą się o pomyślność swoich braci, a oni w zamian kupują im prezenty.
Święto trwa cztery lub pięć dni, w zależności od regionu, gdyż ostatni dzień nie wszędzie się celebruje.
1) Dhanteras, (Dhantrayodaśi) to obchodzone w północnych Indiach. W dniu tym oddaje się cześć Jama Dewie, bogu śmierci i dusz zmarłych. Jest to Dhanvantari Janati, Dzień Narodzin Bóstwa Medycyny, Dhanwantari Wisznu.
Pierwszego dnia obchodów Diwali, hinduiści kąpią się w świętych rzekach i ofiarują lampki olejowe z prasadam (uświęconym pożywieniem) Yamarajowi (Panu Śmierci), modląc się o ochronę przed przedwczesną śmiercią. Dhanteras (znane pod nazwą “Dhantrayodashi” lub “Dhanwantari Triodasi”),to pierwszy dzień święta Diwali. Pierwszy dzień kończy czas porządków i sprzątania po monsunie, kiedy trzeba było ostatecznie usunąć wszystkie brudy i szkody, opróżnić dom z wilgotnych staroci i część starych przedmiotów domowego użytku zastąpić nowymi. Domy, pomalowane nową farbą dekoruje się girlandami kwiatów i zapala dużą ilość kadzidełek, by usunąć stęchłe zapachy. Urzędy i lokale są odnawiane w podobny sposób. Już na parę dni przed świętem zaczynają się wielkie zakupy i każda kobieta otrzymuje od męża w prezencie co najmniej jedno nowe sari i jakąś piękną, nową biżuterię. Dzieci często otrzymują to, o czym marzyły od miesięcy, a zwłaszcza tradycyjne bengalskie ciasteczka. Mężczyźni również odnawiają część swej garderoby.
2) Naraka Ćaturdaśi – dzień przed nowiem księżyca, w którym wspomina się rozgromienie znęcającego się nad ludźmi demona Narakę przez Śri Krysznę i jego trzecią żonę Satjabhamę.
Drugi dzień Diwali nosi nazwę Naraka Chaturdasi. Jest to 14-ty dzień ciemnej połowy miesiąca Kartika oraz wigilia właściwego dnia Dipawali. Tego dnia Śri Kryszna pokonał demona Naraka i wyzwolił 16 tysięcy księżniczek, które ów demon więził. Podczas drugiego dnia Dipawali, świętuje się zwycięstwo Kriszny nad demonem Narakasurą, uwalniające świat od strachu. Demon zrzucił na wioskę w czasie monsunu wzburzone potoki wód i ludzie umierali ze strachu, obawiając się o swój dobytek, ale Kriszna uniósł wtedy małym palcem u ręki górę Gowardhanę i ludzie mogli się pod nią schronić (według innych opowieści, to Indra sprowadził potoki deszczu na wioskę). Powodem do radości podczas święta Dipawali jest zniszczenie sił zła i demonów zagrażających spokojowi człowieka.
3) Amawasya – najważniejszy dzień święta w Nów Księżyca, kiedy wierni wisznuiccy odprawiają pudżę i oddają cześć bogini Lakszmi (bogini szczęścia i dobrobytu) oraz Ganeśa (usuwającego wszelkie przeszkody). Wspomina się także historię o Wisznu, który oszukał Bali (który był asurą) i wygnał go do Patali, Świata Podziemi.
Trzeci dzień Dipawali to właściwy dzień obchodów Dipawali, kiedy świętowany jest hinduistyczny księżycowy Nowy Rok. Tego dnia czci się boginię matkę Laksmi. Hinduiści biorą kąpiel i wraz z rodzinami oraz panditem (kapłanem) wielbią Boginię Laksmi, małżonkę Boga, Śri Visnu, aby uzyskać Jej błogosławieństwo zamożności i dobrobytu, a także aby święcić zwycięstwo dobra nad złem i światła nad ciemnością. Tego dnia Vamanadewa, awatara Śri Kryszny pokonał demona Bali Maharaja, który uwięził Lakszmi. Jest to także dzień powrotu Króla Śri Ramaćandra do Ayodhyi po pokonaniu demona Rawany i uratowaniu Sity. Trzeci dzień to święto bogini Lakszmi — jest to czas zamykania ksiąg rachunkowych i otwierania nowych, czas podsumowania zysków i strat dużych i małych przedsiębiorstw, początek roku finansowego, zmian cenowych i wprowadzania nowych rozliczeń. W tym dniu można i wręcz należy uprawiać gry loteryjne, grę w kości — Bóg Śiwa został ograny przez swoich synków, Ganeśa i Kartikeya tak, że wszystko stracił zostając ascetą.
W tradycjach celtyckich Europy odpowiednikiem Dipawali jest jesienne święto Samhain, pierwotnie także obchodzone w czasie nowiu księżyca na przełomie października i listopada, jednak odnowienie tradycji druidów po czasie jej zaniku i wytępienia przez demoniczne i mroczne siły zła spowodowało ustalenie solarnej daty na dzień 31 października i rozpoczęcie nawiązującej do tego święta światła zabawy typu Halloween. Ciekawe, że od słowa Avali w znaczeniu linia, rząd lub dynastia czy sukcesja pochodzi celtyckie słowo Awalon oznaczające siedzibę bogów, światłych królów i władców do których ludzi wpuszcza się nader rzadko, tylko za heroiczny wysiłek ku świętości i boskości. W ten sposób łatwiej zrozumieć wspólne Indoeuropejskie korzenie kultury i tracycji, tak indyjskiej jak i celtyckiej oraz tajemny sens Dynastii Światła.
4) Annakut, Kartika Śuddha Padyami lub Navu Varsh – to pierwszy dzień Nowego Roku, obchodzonego zgodnie z przestrzeganym w północnych Indiach księżycowym kalendarzem Vikram. To także początek roku fiskalnego.
Czwartego dnia Dipawali wykonywana jest puja (czczenie) Wzgórza Govardhana. Ramajana opisuje, jak wtedy, gdy armia Vanara budowała most do Lanki, Hanuman (boski służący Króla Ramy posiadający nadnaturalne moce) niósł całą górę, aby pomóc w budowie mostu. Kiedy rozległ się sygnał, że zebrano dość materiałów, Hanuman umieścił górę tam, gdzie zastał go sygnał. Z braku czasu, nie odniósł góry w oryginalne miejsce. Bóstwo sprawujące pieczę nad tą górą zapytało go wtedy o powód zostawienia jej w tym właśnie miejscu. Hanuman odparł, że góra ta powinna pozostać w tym miejscu aż do czasów ery Dvapara.
5) Bhai Duj lub Yama Dvitiya – kiedy świętuje się braterską miłość między rodzeństwem. Siostry zapraszają braci do swoich domów.
Piąty dzień Diwali zwany jest Bhratri Duj. Jest to dzień poświęcony siostrom i ich relacjom z resztą rodzeństwa. Dawno temu, w erze wedyjskiej, Yamaraja (Jamaradża), Władca Śmierci, odwiedził tego dnia swoją siostrę. Pobłogosławił ją w ten sposób, że ktokolwiek odwiedzi jąw rocznicę tego dnia, wyzwolony będzie od następstw swoich wszystkich grzechów i osiągnie mokszę, rodzaj wyzwolenia. Od tego czasu, bracia odwiedzają swoje siostry w ten dzień, aby zadbać o ich dobrobyt, a wielu wiernych kąpie się w świętych wodach rzeki Yamuny. Ostatni dzień jest świętem brata i siostry. Bracia odwiedzają siostry przynosząc im prezenty i otrzymują bhai tikę, czerwony znak siostrzanej wierności i oddania. Wszystkie kobiety i dziewczęta pieką ciasteczka i goszczą swych braci w domu. Kiedyś była to formalna okazja do sprawdzenia, czy siostrze nie dzieje się krzywda w rodzinie męża. Ten dzień wyznacza koniec obchodów Diwali.
Ze świętem światła związanych jest wiele historii z czasów wedyjskich. Dwie z nich wyjaśniają pochodzenie tradycji zapalania lampek oliwnych:
– wspomnienie powrotu Świętego Króla Ramy, Ramaćandra, ze swoją żoną Sitą do Ayodhya, po jej odbiciu z rąk demona Rawany. Pokonanie demona Rawany przez Króla Ramę wspominano podczas święta Maha Nawaratri. Według tego podania, nazwa święta pochodzi właśnie od rzędów zapalonych lampek ustawionych na murach miejskich i dachach domów przez uradowanych mieszkańców Ayodhya, którzy w ten sposób chcieli ułatwić i zarazem uświetnić nocny powrót pary królewskiej na tron!
– w drugim dniu Dipawali, Naraka Czaturdaśi, wspomina się rozgromienie znęcającego się nad ludźmi demona Narakę (Narakasura) przez Krysznę i jego trzecią żonę Satjabhamę. Zapytany przed śmiercia, jakie jest jego ostatnie życzenie, umierający Naraka oznajmił, że jego odejście, przyniesie światło do życia każdego człowieka. Miały to być początek tradycji zapalania oliwnych lampek. Dipawali to zatem świętowanie zwycięstwa światła nad ciemnością, gdzie światło jest symbolem wiedzy, czyli świadomości istnienia boskości w każdym z nas.
Zapamiętajmy, że Dipawali (w Hindi: Diwali, a w sanskrycie Dīpāvalī) to jedno z najważniejszych świąt obchodzonych publicznie w całych Indiach, które rozpoczyna się w 13-ty dzień księżycowy miesiąca kartik, po dwóch tygodniach ciemności, gdy księżyc jest w nowiu, a więc w czarnym księżycu, między końcem października a początkiem listopada. Dipa to mała lampka oliwna, zaś awali znaczy rząd — podczas święta wszyscy hindusi, niezależnie od wyznawanej religii, wystawiają przed dom rzędy zapalonych lampek oliwnych. Jest to symboliczne zwycięstwo światła nad ciemnością, dobra nad złem, na pamiątkę zwycięstwa boga Ramy nad demonem Rawaną. W opowieści mitologicznej, ludzie uszczęśliwieni tym ostatecznym rozgromieniem zła oświetlali drogę Królowi Rama kiedy powracał w triumfalnym marszu z Sitą, Lakszmaną i Hanumanem ze Sri Lanki do Ajodhji. Muzułmanie i chrześcijanie w Indii zwykle także uczestniczą w obchodach Dipawali, bo trudnio jest wyznawcom tych religii odmówić słuszności idei zapalenia swiateł dla przepędzenia złych demoniczncyh istot czy świętowania zwycięstwa światła nad ciemnością.
Księżyc związany jest z Premą (Preman), jest symbolem Premy, Premanu. Słońce to symbol Jnany (mądrości, Dźńany). W nowiu Księżyc i Słońce spotykają się. Związek Słońca i Księżyca symbolizują związek Jnany i Premy. Przez cały czas podczas Festiwalu Świateł małe gliniane lampy są napełniane olejem, umieszczane w rzędach wzdłuż świątyń i domów oraz dryfują w rzekach i strumieniach. Dipawali jest jednym z największych festiwali w Indiach, obchodzony z wielką radością, łączony ze szczęściem. Aby się pozbyć smutku trzeba rozpalić lampkę szczęścia. Aby rozproszyć ciemności choroby należy zainstalować w sobie światło zdrowia. Wszystko co ciemne przemienić w światło. Ten dzień dipawali jest przeznaczony do rozproszenia ciemności ego i do uwolnienia od demonów umysłu. Człowiek zanurzony w mrokach niewiedzy utracił zdolność odróżniania prawdy od fałszu, w ciemności zostało rozproszone i stłumione Światło Wiedzy Bożej. Blask Światła Bożego jest nowym doświadczeniem dla ludzkich istot wychodzących z mroku Patali (Podziemia, Krainy Upadłych). Mędrcy uwielbiali światło mądrości jako płomienia, który prowadzi ludzi do wyższych stanów. Stąd blask światła nie powinien być traktowany trywialnie. Człowiek powinien być ugruntowany przez święte przymioty. Wymaga to potrójnej czystości ciała, umysłu i mowy – Trikarana Śuddhi – trzy instrumenty czystości.
Każdy kto pragnie obalić znajdujące się wokół niego ciemności: smutek, żałobę, rozpacz, lęk, obawy a także jakże często w dzisiejszym pomieszanym życiu liczne oszczerstwa, fałszywe oskarżenia, kłamliwe szkalowania może wsiąść udział w corocznej światowej dikszy, zainicjowania światła, może przyłączać się każdego roku jesienią do wspólnej medytacji światła i palenia lamp oliwnych lub świec woskowych. Czas początku XXI wieku bywa dla ludzi ciężki, nieco dziwny, ludzie rzucają pod adresem innych fałszywe oskarżenia i kłamliwe pomówienia, ale żyjemy w takim czasie, w którym człowiek produkuje ciemność i konflikty z powodu ogólnego upadku duchowości oraz popadnięcia świata ludzi w rozliczne zboczenia i dewiacje. W latach 2008-2012 okres demonicznej ciemności początku XXI wieku dosięgał dna, wszystko co do tej pory było na Ziemi Święte zostało sponiewierane przez ciemnotę i głupotę ludzką. Jednym z lakmusowych wyznaczników upadku duchowości i kultury jest stosunek ludzi do najświętszych pojęć i ideałów ludzkości takich jak Guru czy Bóg albo Linia Przekazu Światła. W hinduizmie i tradycjach dharmicznych oczekuje się na przybycie Awatara Kalki (Kalkina), który pokona ciemność jako Dziesiąta Emanacja Boga Wisznu. Kalkin przybędzie na białym koniu jako niszczyciel i weźmie w swoje ręce całe zło kładąc mu ostatecznie kres. W aktualnie trwającej już ponad 5100 lat Kali Judze człowiek jest bardziej pogrążony w mroku niźli w świetle. Wewnętrzne znaczenie Dipavali to doprowadzenie człowieka od ciemności do światła, od mroku do jasności. Niech Światło Świateł, które nas prowadzi zaświeci w każdym człowieku, gdziekolwiek się znajdzie niech światło zawsze w nim będzie jaśniało.
Foto: Śri Ćakra Wielkiej Bogini Lalita Mahakali w Dipawali – Święto Światła
Przepisy na słodycze dipawali
Podczas Diwali dzieli się też z bliskimi słodyczami, których nie braknie podczas świątecznych dni.
Gulab jamun
Gulab jamun to słodkie kuleczki, przyrządzane zazwyczaj z mleka w proszku. Po usmażeniu, kuleczki namacza się w syropie.
2 szklanki mleka w proszku
2 łyżki mąki 2 łyżki ghee lub domowego sklarowanego masła
1/2 szklanki mleka szczypta soli oczyszczonejghee lub olej do smażenia
Na syrop: 400 ml wody 400 g cukru 1 łyżeczka wody różanej szczypta mielonego kardamonu
Przygotuj syrop: do garnka wsyp cukier, dodaj wodę i podgrzewaj na średnim ogniu mieszając, aż cukier się rozpuści. Gdy syrop zacznie się gotować, dodaj zmielony kardamon i ewentualnie szafran i gotuj na małym ogniu, aż płyn zmniejszy swoją objętość o połowę. Zestaw z ognia. Dodaj wodę różaną. Do miski wsyp mleko w proszku, mąkę i sodę. W rondelku zagotuj mleko z ghee. Dodaj podgrzane mleko do suchych składników (najpierw połowę porcji) i wymieszaj. Dodawaj tyle mleka, by móc zagnieść twarde, spójne “ciasto”. Uformuj z ciasta kulki wielkości orzecha włoskiego. W głębokiej patelni lub garnku o szerokim dnie rozgrzej olej do smażenia. Wrzucaj po kilka kulek do oleju i smaż na złotobrązowy kolor. Odsącz na papierowym ręczniku. Przełóż usmażone kuleczki do ciepłego syropu, pozostaw do ostygnięcia.
Ras malai
1 + 1/2 litra pełnotłustego mleka
3-4 łyżki soku z cytryny
400 g + 100 g cukru
1 litr wody
1/4 szklanki pistacji
Na misce ułóż duże sitko i wyściel je podwójnie złożoną gazą. W garnku o grubym dnie zagotuj 1 litr mleka. Gdy zacznie się gotować, dodaj sok z cytryny. Mieszaj, aż twarożek (“paneer”) oddzieli się od serwatki. Wylej zawartość garnka na durszlak wyłożony gazą; odstaw do odcieknięcia. Chwyć brzegi gazy i ściśnij twarożek, by pozbyć się nadmiaru wilgoci. Przełóż odciśnięty paneer do miski i zagnieć dłońmi. Uformuj spłaszczone kuleczki wielkości orzecha włoskiego. Przygotuj syrop: do rondelka wlej wodę, dodaj 400 g cukru i gotuj na średnim ogniu, aż syrop zmniejszy swoja objętość o 1/3. Zmniejsz ogień. Do wolno gotującego się syropu delikatnie wrzucaj kuleczki z paneeru. Gotuj 10 minut. Wyłącz ogień, pozostawiając kulki w syropie. W drugim garnku zagotuj pozostałe 500 ml mleka i 100 g cukru. Gotuj na małym ogniu, aż cukier się rozpuści, a płyn zmniejszy swoja objętość o 1/3. Dodaj kardamon, wymieszaj; wyłącz ogień i odstaw garnek na bok. Odcedź kuki z paneer z syropu i przełóż do słodkiego mleka. Odstaw do lodówki na kilka godzin. Przed podaniem udekoruj kulki pistacjami.
Karachi halwa
200 g skrobi kukurydzianej
400 g cukru
75 g ghee lub domowego sklarowanego masła
2 łyżki pistacji, drobno posiekanych
2 łyżki migdałów drobno posiekanych
2 łyżki słupków migdałów lub całe pistacji
1 łyżka soku z cytryny
1 łyżeczka wody różanej opcjonalnie:
2-3 krople pomarańczowego, żółtego lub różowego barwnika spożywczego
Natłuść prostokątną foremkę. W misce wymieszaj skropię kukurydzianą i 150 ml wody. Do rondelka wlej 250 ml wody, dodaj cukier i podgrzewaj, aż cukier się rozpuści. Dodaj sok z cytryny oraz barwnik i zmniejsz ogień. Porcjami dodawaj skrobię kukurydzianą, cały czas mieszając masę i czekając między dodaniem kolejnej porcji, aż masa zacznie lekko “bulgotać”. Gotuj, aż masa zacznie gęstnieć. Dodaj 2-3 łyżki ghee i poczekaj, aż połączy się z masą. Dodaj pozostałe ghee w kilku porcjach. Przełóż łyżeczkę masy na talerzyk i poczekaj aż zastygnie. Jeśli bez problemu da się odkleić od talerzyka, masa jest gotowa. Zestaw masę z ognia, dodaj wodę różaną, sok z cytryny i całe pistacje lub słupki migdałów; wymieszaj. Przełóż do przygotowanej formy i rozsmaruj. Z wierzchu posyp migdałami lub pistacjami. Pozostaw do ostygnięcia. Przed podaniem pokrój na kawałki.
Terminarz Dipawali
2012 – 13 listopada Amawasya 2012 – całość od 11 do 15 listopada 2012
2013 – 5 listopada Amawasya 2013 – całość od 3 do 7 listopada 2013
2014 – 25 października Amawasya 2014 – całość od 23 do 27 października 2014
2015 – 13 listopada Amawasya 2015 – całość od 11 do 15 listopada 2015
2016 – 1 listopada Amawasya 2016 – całość od 30 X do 3 XI 2016
2017 – 21 października Amawasya 2017 – całość od 19 X do 23 X 2017
2018 – 9 listopada Amawasya 2018 – całość od 7 XI do 11 XI 2018
2019 – 29 października Amawasya 2019 – całość od 27 X do 31 X 2019
2020 – 16 listopada Amawasya 2020 – całość od 14 XI 18 XI 2020
2021 – 6 listopada Amawasya 2021 – całość od 4 XI do 8 XI 2021
2022 – 26 października Amawasya 2022 – całość od 24 X do 28 X 2022
2023 – 14 listopad Amawasya 2023 – całość od 12 XI do 16 XI 2023
2024 – 3 listopad Amawasy 2024 – całość od 1 XI do 5 XI 2024
2025 – 23 października Amawasya 2025 – całość 21 X do 25 X 2025
…………………………………………………….
(Polecamy w okresie Pięciu Dni Święta Świateł organizowanie duchowo-medytacyjnych, jogicznych i tantrycznych programów zajęć, w szczególnosci w postaci duchowych praktyk rodzinnych)
Dodaj komentarz