Dobre wieści!
Normalnie artykuł taki jak ten mógłby nie znaleźć poczytu u kogoś niezbyt zainteresowanego biologią. Ale ten artykuł jest o raku. To coś czego wszyscy doświadczymy, albo osobiście, albo w związku z bliskimi nam osobami.
Nie będę nikogo zanudzał statystykami lub pouczał o niezdrowym stylu życia albo genetyce. Fakt jest taki, że wszyscy łapiemy raka w ciągu życia – prawdopodobnie wielokrotnie. Nasze ciała zazwyczaj bronią się przeciwko komórkom rakowym i są one niszczone zanim mogą poczynić jakieś szkody. Niestety dla niektórych ta bitwa nie jest tak łatwa, a jej wynik bywa nieprzewidywalny.
Ale chwila… jest dobra wiadomość. Jest nią lekarstwo które wydaje się zbyt dobre by mogło być prawdziwe, ale jednak jest. I co więcej kosztuje parę dolarów i jest dostępne prawie w każdej okolicznej aptece. Jego antyrakowe działanie zostało dobrze udokumentowane w pismach naukowych (co przedstawię poniżej) – nawet wobec nowotworów odpornych na inną chemioterapię. Podczas gdy zabija komórki rakowe nie czyni szkody zdrowym komórkom i ma niewielkie lub nie ma wcale efektów ubocznych. Nazywa się mebendazol i wielki przemysł farmaceutyczny chce abyś nigdy o nim nie usłyszał/a.
Mebendazol (MBZ)
Jeśli kiedykolwiek opiekowałeś/łaś się dziećmi to prawdopodobnie znasz to lekarstwo pod nazwą Vermox, Ovex, Antiox lub Prispen. Zazwyczaj przepisywane jest w celu leczenia owsików, glist, włosogłówek i tęgoryjców – organizmów, które pasożytują zamieszkując nasze jelita. Od jakiegoś już czasu naukowcy wiedzą, że lek działa, ale to w jaki sposób te pasożyty umierają mało ich interesowało. Ale to się zmieniło.
Jak to działa…
Ta część jest bardzo techniczna. Spróbuję w ogólny sposób wszystko wyjaśnić. Nie jestem ani naukowcem ani biologiem, ale postaram się podzielić z wami tym, czego sam się nauczyłem. Jedną z błędnych koncepcji dotyczących komórki jaką ludzie mają jest to, że posiada ona jądro, błonę komórkową oraz wszystko wewnątrz (cytoplazma) jakby chlupie wewnątrz w postaci płynu lub żelu. W istocie wnętrze komórki zawiera rodzaj rusztowania złożonego z mikrotubuli zwanych także wrzecionami, które posiadają zdolność do szybkiego łączenia się i rozłączania. Ta sieć sztywnych mikrotubuli wewnątrz komórki nadaje jej kształt, strukturę i także zdolność do przesyłania organelli i różnych molekuł wewnątrz komórki, funkcjonując jakby system torów kolejowych. Ale jej najważniejszą funkcją jest podział komórkowy.
Łatwo pojmiesz rolę wrzecion oglądając tą krótką animację.
Poniżej wideo mikrotubuli pokazujące jak się łączą i rozłączają. Jest to całkiem niezwykła konstrukcja i przypomina nam o złożoności życia.
O Mebendazolu wiemy, że ingeruje uniemożliwiając formowanie się wrzecion podziałowych, powstrzymując w ten sposób zdolność komórek do podziału. Komórka w końcu umiera ze starości lub w wyniku apoptozy. Mebendazol jest wysoce selektywny i z jakiegoś względu atakuje tylko komórki rakowe (a także pasożyty jelitowe). Na końcu tego artykułu przytoczę kilka z wielu naukowych opracowań potwierdzających te fakty.
Czytelnik dowie się również dlaczego nie ma wirtualnie żadnego farmaceutycznego zainteresowania mebendazolem. Wielkie firmy farmaceutyczne promują bardziej toksyczne leki do chemioterapii ponieważ na mebenazol nie ma zyskownej marży. Jest to jeszcze jeden przykład korporacyjnego zysku przyważającego korzyści ludzkie.
Czym jest rak?
Wedle powszechnego przekonania, kiedy komórka się dzieli, obie powstające komórki są doskonale identyczne. Jest to nieprawda. Proces kopiowania DNA nie jest doskonały i zazwyczaj w jego trakcie występują błędy, choć są one zazwyczaj niezbyt poważne. W istocie jeśli komórka ma zbyt wiele błędów w swoim kodzie DNA, nie będzie się w stanie reprodukować i błędy umrą razem z tą komórką.
Komórki ludzkie mają maksymalną liczbę razy jaką się reprodukują zanim zgromadzone błędy ostatecznie przeszkodzą dalszej reprodukcji – jest ona nazwana Limitem Hayflicka. Większość naukowców zgadza się, że wynosi ona około 60 razy.
Foto: Telomery
Ten “zaprogramowany” czas życia komórki jest zdeterminowany przez łańcuch molekuł przyczepiony do końców spirali DNA. Odłączają się one lub stają przemieszczone w procesie replikacji i tworzą strefę buforową chronią rzeczywisty kod DNA. Im dłuższy telomer, tym dłużej komórka może się reprodukować a organizm może żyć.
Biologowie odkryli, że komórki rakowe są komórkami w których uszkodzony kod DNA skutkuje aktywacją telomeru powodując jego ponowne rośnięcie. Limit Hayflicka staje się nieskończony. Mutacja czyni komórkę w istocie nieśmiertelną! Rak czyni szkodę poprzez dłuższe życie i przewagę liczebną nad normalnymi komórkami.
Walka z rakiem polega na izolacji i selektywnym zatruciu tych komórek. Kiedy komórki rakowe zintegrują się z witalną tkanką, staje się to poważnym problemem. Często, działania chirurgiczne wobec tkanki rakowej zdają się stymulować jej wzrost jeszcze bardziej, doprowadzając do tymczasowego nawrotu z rozrostem. Podobnie, chemioterapia i napromieniowanie nie są wystarczająco selektywne żeby chronić zdrowe komórki i ich sposób zabijania komórek jest toksyczny.
Mebendazol jest inny. Nie zabija komórek trucizną. W specyficzny sposób powstrzymuje komórkę od rozmnażania.
Co zrobił wielki przemysł farmaceutyczny?
Mebendazol został po raz pierwszy zsyntetyzowany przez zakłady Janssen Pharmaceutical (zakupione później Johnson & Johnson) w 1968 roku. Wykryto jego zdolności w zwalczaniu robaków i w 1972 rozpoczęto komercyjną sprzedaż pod nazwą Vermox. Ponieważ przepisanym użyciem było zwalczanie pasożytów, lekarstywo było niedrogie i szeroko używane. Selektywna toksyczność mebendazolu wobec komórek rakowych nie została jeszcze odkryta.
W 1960 roku rząd Stanów Zjednoczonych ogłosił wojnę z rakiem i założył Cancer Chemotherapy National Science Center. Ta agencja otrzymała ponad 1000 próbek substancji chemicznych – przeważnie syntetycznych – które zostały przetestowane na wielu rodzajach zwierzęcych i ludzkich komórek rakowych.
Musiało to przypominać scenę z filmu Andromeda Strain, gdzie testowano tysiące substancji aby zabić obcego wirusa przyniesionego na ziemię w międzygalaktycznej kapsule. Przy tak wielkiej ilości próbek oczekiwano, że niektóre z nich okażą się skuteczne w zwalczaniu guzów. I dokładnie tak się stało.
W 1964 pracownik podwykonawcy dla Centrum wpadł na pomysł aby włączyć również naturalne substancje do badań. Wysłał do zbadania żywicę z kory cisu krótkolistnego, zagrożonego gatunku endemicznego dla Stanu Waszyngton. Zabiła ona raka nie uszkadzając zdrowych komórek. Substancję tą nazwano Taxol.
Minusem tego odkrycia było to, że dla wyprodukowania 10 gram taksolu potrzeba było blisko 5,5 tony świeżego cisu krótkolistnego! Z początku żadna firma farmaceutyczna nie była zainteresowania rozwijaniem badań nad lekiem i testy na ludziach przełożono. Dopiero w 1979 roku kiedy odkryto, że Taxol oddziałowuje na mikrotubule, zainteresowano się nim jako zyskownym lekarstwem antyrakowym.
To samo, to samo, ale Inaczej
W 1978 roku badacze odkrywali wartość inhibitorów mikrotubuli. Najbezpieczniejszy z nich, mebendazol, był już dostępny na rynku jako środek przeciw robakom i był tani. Aby firmie farmaceutycznej opłacało się inwestować w lekarstwo na raka, musi ono przynosić zyski. Więc następnym najlepszym kandydatem była żywica cisa krótkolistnego – Taxol.
Taxol jest inhibitorem mikrotubul… w pewnym sensie. Zamiast powstrzymywać mikrotubule przed formowaniem się, tak jak mebendazol, Taxol działa jak klej i powstrzymuje tubule przed rozłączaniem się. Jest to proces zwany polimeryzacją. Niszczy to wewnętrzną strukturę komórki w sposób nie związany jedynie z jej podziałem. Efektów ubocznych Taxolu jest wiele, podczas gdy mebendazol ma reputację bycia nieszkodliwym i dobrze tolerowanym.
Ale jest duża różnica pomiędzy Taxolem i mebendazolem – cena. Dawka Taxolu kosztuje ponad 200 dolarów, a tabletki Vermoxu do żucia kosztują 2 dolary.
Środek profilaktyczny?
Zanim zacytuję badania, nie mogę się oprzeć by zastanowić się dlaczego człowiek miałby nie zażyć mebendazolu okresowo w życiu aby oczyścić ciało z komórek rakowych. Wiadomo o leku, że jest dobrze tolerowany i ma niewielką toksyczność. W niektórych badaniach które zacytuję mebendazol był podawany razem z Tagametem aby zredukować metaboliczne działanie wątroby i zwiększyć stężenie leku w krwi. Wydaje się to pomysłem wymagającym dalszego badania.
Mebendazol nie jest obecnie uznawany za lek przeciwrakowy. Brak inwestycji firm farmaceutycznych w przeprowadzanie wielu badań klinicznych i protokołów zapewne nie zmieni tego statusu. Ale lekarze są w stanie przepisać lek wedle własnego uznania. Zaś zwykli ludzie powinni być w stanie zapewnić sobie ten lek we własnym zakresie.
Zgodnie z obietnicą – oto przypisy do dalszego badania nad mebendazolem:
Lek Przeciw Robakom, Mebendazol, Wywołuje Zatrzymanie Mitozy i Apoptozę poprzez Depolimeryzację Tubulin w Komórkach Rakowych Nowotworu Płuc (The Anthelmintic Drug Mebendazole Induces Mitotic Arrest and Apoptosis by Depolymerizing Tubulin in Non-Small Cell Lung Cancer Cells), Jiichiro Sasaki, Rajagopal Ramesh, Sunil Chada, Yoshihito Gomyo, Jack A. Roth i Tapas Mukhopadhyay, Molecular Cancer Therapy listopad 2002 1; 1201 (http://mct.aacrjournals.org/content/1/13/1201.abstract):
…Doustne podawanie MZ u myszy wywołało silne antyguzowe efekty i zredukowało płucne kolonie w eksperymentalnie wywołanych przerzutach raka płuc bez żadnej toksyczności, w porównaniu z myszą leczoną paklitakselem. Spekulujemy, że komórki nowotworowe mogą być wadliwe w funkcji mitotycznej i podatne na inhibitor wrzecion MZ. Nieprawidłowa formacja wrzeciona może być głównym czynnikiem decydującym o tym, czy komórka przechodzi apoptozę, podczas gdy normalne inhibitory mikrotubul wywołują toksyczność nawet w normalnych komórkach…
Mebendazol Wywołuje Silny Antyrakowy Efekt na Ludzkich Kulturach Komórek Rakowych Zarówno in Vivo jak in Vitro (Mebendazole Elicits a Potent Antitumor Effect on Human Cancer Cell Lines Both in Vitro and in Vivo), Tapas Mukhopadhyay, Ji-ichiro Sasaki,Rajagopal Ramesh, and Jack A. Roth, Clinical Cancer Research September 2002 8; 2963 (http://clincancerres.aacrjournals.org/content/8/9/2963):
…Odkryliśmy, że mebendazol (MZ), pochodna benzimidazolu indukuje zależnie od dawki i czasu apoptyczną reakcję w kulturach komórek raka płuc. W tym badaniu MZ powstrzymał komórki w fazie G2-M przed początkiem apoptozy, co zostało wykryte przy pomocy analizy aktywowanym fluorescencją sortownikiem komórek. Leczenie MZ zaowocowało uwolnieniem cytochromu c, a następnie śmiercią komórki. Dodatkowo MZ wydawał się być silnym inhibitorem wzrostu komórek rakowych z niewielką toksycznością dla normalnego WI38 i komórek śródbłonka ludzkiej żyły pępowinowej. Kiedy podano środek myszy, MZ silnie powstrzymał wzrost heteroprzeszczepu ludzkiego raka i znacząco zredukował liczbę i rozmiar guzów w eksperymentalnym modelu przerzutów płucnych. Oceniając angiogenezę, odkryliśmy znacząco zredukowane gęstości naczyń w myszach leczonych MZ w porównaniu do myszy kontrolnych. Wyniki sugerują, że MZ jest skuteczny w leczeniu raka i innych chorób zależnych od angiogenezy…
Mebendazol Wywołuje Apoptozę przez Inaktywację Bcl-2 w Chemioodpornych Komórkach Czerniaka (Mebendazole Induces Apoptosis via Bcl-2 Inactivation in Chemoresistant Melanoma Cells), Nicole Doudican, Adrianna Rodriguez, Iman Osman and Seth J. Orlow, Molecular Cancer Research, August 2008 6; 1308 (http://mcr.aacrjournals.org/content/6/8/1308.abstract):
…Nasze wyniki sugerują, że to podejście przesiewowe jest użyteczne w identyfikacji czynników, które są obiecujące w leczeniu nawet chemioodpornego czerniakai identyfikuje mebendazole jako silny, odpowiedni dla czerniaka środek cytotoksyczny…
Mebendazol powstrzymuje wzrost kultur komórek ludzkiego raka nadnercza wszczepionych w nagą mysz (Mebendazole inhibits growth of human adrenocortical carcinoma cell lines implanted in nude mice), Daniele Martarelli, Pierluigi Pompei, Caterina Baldi and Giovanni Mazzoni, Cancer Chemotherapy and Pharmacology, Volume 61, Number 5, 809-817 (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17581752):
…Rak nadnerczy jest rzadkim nowotworem nadnercza, który wymaga nowego podejścia terapeutycznego, gdyż jego wczesna diagnoza jest trudna i prognoza słaba pomimo używanych terapii. Niedawno mebendazol okazał się skuteczny przeciw różnym nowotworom. Celem naszych badań było ocenienie czy mebendazol może okazać się terapeutycznie skuteczny w leczeniu ludzkiego raka nadnercza. Przeanalizowaliśmy oddziaływanie mebendazolu na raku ludzkiego nadnercza in vitro oraz po implantacji w nagie myszy. Aby wyjaśnić mechanizmy działania mebendazolu zbadaliśmy także formowanie metastaz, apoptozę i angiogenezę. Mebendazol w znaczący sposób powstrzymał wzrost komórek rakowych zarówno in vitro jak i in vivo, co miało miejsce dzięki indukcji apoptozy. Co więcej, mebendazol powstrzymał inwazję i migrację komórek rakowych in vitro i formowanie metastazy in vivo. Podsumowując, dane te sugerują, że leczenie mebendazolem także w połączeniu ze standardowymi terapiami może stworzyć nowy protokół w powstrzymywaniu wzrostu raka nadnercza…
Monoterapia Mebendazolem i Długoterminowa Kontrola Choroby w Metastatycznym Raku Nadnercza (Mebendazole Monotherapy and Long-Term Disease Control in Metastatic Adrenocortical Carcinoma), Irina Y. Dobrosotskaya, MD, PhD, Gary D. Hammer, MD, David E. Schteingart, MD, Katherine E. Maturen, MD, Francis P. Worden, MD, Endocrine Practice, Volume 17, Number 3 / May-June 2011 (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21454232):
…48-letni mężczyzna z rakiem nadnercza miał pogarszający się stan przy systematycznych terapiach z użyciem mitotanu, 5-fluorouracylu, streptozotocyny, bevacizumabu oraz zewnętrznej terapii naświetleniowej. Leczenie wszystkimi chemioterapeutycznymi lekami zostało wstrzymane i przepisano mu 100mg mebendazol do zażywania dwa razy dziennie jako pojedynczy środek. Jego przerzuty początkowo cofnęły się i w dalszym toku pozostały stabilne. Otrzymując mebendazol jako pojedynczy środek przez 19 miesięcy, jego choroba pozostała stabilna. Nie doświadczył żadnych klinicznie znaczących negatywnych efektów, a jakość jego życia był zadowalająca. Jego choroba zaczęła ponownie postępować po 24 miesiącach monoterapii mebendazolem.Wniosek: Mebendazol może osiągnąć długo terminową kontrolę w chorobowych przerzutach raka nadnerczy. Jest dobrze tolerowany a związane z nim negatywne skutki uboczne są niewielkie…
Przeciwpasożytniczy mebendazol wspomaga przetrwanie w 2 przedklinicznych formach glejaka wielopostaciowego (Antiparasitic mebendazole shows survival benefit in 2 preclinical models of glioblastoma multiforme), Ren-Yuan Bai, Verena Staedtke, Colette M. Aprhys, Gary L. Gallia and Gregory J. Riggins, Neuro Oncology, (2011) 13(9): 974-982 (http://neuro-oncology.oxfordjournals.org/content/13/9/974.abstract):
…mebendazol znacząco zwiększył szanse przetrwania do 63% w syngenicznych i obcogatunkowych przeszczepach glejaka u myszy. Mebendazol został zatwierdzony przez amerykańską Food and Drug Administration przeciwko infekcjom pasożytniczym, ma dobrze udokumentowaną historię bezpiecznego działania na ludziach i był skuteczny w naszych zwierzęcych modelach przy dawkach udokumentowanych jako bezpieczne dla ludzi. Nasze odkrycia wskazują, że mebendazol jest możliwym lekiem przeciwko guzowi mózgu, co powinno zostać dalej potwierdzone w testach klinicznych…
Epilog: Dyskontynuacja w USA
Ostatni producent mebendazolu w Stanach Zjednoczonych, Teva Pharmaceuticals, ogłosił 7 października 2011 roku, że wstrzymuje produkcję tego produktu. Od grudnia 2011 nie jest on dłużej dostępny od żadnego producenta w USA. Nie podano żadnego powodu tej dyskontynuacji, ale jest on rażąco oczywisty.
Na podstawie artykułu Gary Veya w magazynie Viewzone “What They (Big Pharma) Don’t Want You To Know” http://www.viewzone.com/mebendazole.html.
Tłumaczenie i opracowanie tekstu Marićih Hari, Bractwa Zakonne Himawanti 2013.
Dodaj komentarz