(1) Radźa Joga (ang. Raja Yoga) to duchowa nauka i sztuka objaśniająca bardziej ezoteryczne tematy, takie jak ćakry, rola Guru, astrologia wedyjska, nadi czyli kanały energetyczne w subtelnym ciele człowieka, aura i aureola, budzenie i rozwój charyzmatycznych zdolności nadprzyrodzonych, rozwój potęgi woli oraz metody zmierzające do duchowego przebudzenia i oświecenia człowieka. Ćakry to w wielkim przybliżeniu struktury podobne kwiatom lotosu, ze świetlistym kręgiem w środku, który zdaje się wirować i pulsować jasnym blaskiem. Płatki ćakr to aury od przewodów doprowadzających rozmaite rodzaje energii pranicznej bezpośrednio z wyższego planu duchowego zwane w jodze nadi – rzekami czy strumykami. Gwiazdy i planety, którym poświęca uwagę astrologia hermetyczna to zewnętrzne symbole ciągle zmieniającego się w harmonii z kosmosem układu energii wewnętrznej człowieka. Praktyka jogi to w ogólności wprowadzanie w kosmiczny ład i porządek, w stan harmonii tego co wewnątrz z tym co na zewnątrz i tego co w dole z tym co na górze. Podobnie jest z ideałem Guru czy Śri Guru, którego obecność zewnętrzna musi stać się świadomością i energią pracującą intensywnie wewnątrz osoby, która prawdziwie i szczerze pragnie autentyczną jogę praktykować.
(2) Duchowy wpływ Guru – mistrza przewodnika duchowego – ma charakter wewnętrzny, a nie zewnętrzny jak mylnie się zjawisko podaje na zachodzie. Każdy wysoko zaawansowany nauczyciel duchowy wpływa na uczniów od wewnątrz chociaż wydaje się, że jako istota z krwi i kości znajduje się na zewnątrz ludzkich istot. Energia Guru wpływa na wyższe ćakry i wyższe, duchowe funkcje ćakr od wewnątrz człowieka. Podobnie jak silny magnes może namagnesować słaby magnes, tak Guru magnetycznie, na zasadach podobnych do zjawiska magnesu, wznosi i wzmacnia, podnosi energię oraz wibracje tych uczniów, którzy są wobec Guru otwarci, którzy są receptywni, odbiorczy. Joga oznacza „Jedność”, a jednym z pierwszych aspektów duchowej jedności, jest jedność ucznia z Guru, jedność w myśli, mowie, uczuciach, intencjach i działaniach. Zawsze jest tak, że to uczeń jednoczy się z Guru, nigdy odwrotnie, a ci co chcieliby aby to Guru się zjednoczył z ich pomysłami i działaniami są ślepcami, którzy nie rozumieją, że tylko większy i silniejszy magnes może wzmocnić magnes mniejszy i słabszy. Radźa Joga, Królewska Sztuka Starożytnych Mistrzów Mądrości zawsze opiera się na trzech filarach: Ćakrach, Guru i Dźjotiszy (astrologii i numerologii wedyjskiej).
(3) Dzięki Królewskiej Jodze powoli i stopniowo uczymy się jako praktykanci, sadhakowie czy abhjasini, spoglądać ponad nasze ciała i osobowości ku boskiej świadomości, która wszystko stworzyła, ku Brahmanowi, Najwyższemu Duchowi, ku Najwyższemu Bogu, Absolutowi. Dzięki pilnej i szczerej praktyce Radźa Joga pomaga człowiekowi osiągnąć jedność we wnętrzu na coraz głębszych poziomach, wprowadzając harmonię, kordię, tak do ciała, jak i do umysłu oraz Duszy, Boskiej Jaźni (Atman), a następnie rozszerzając poczucie Duszy czy Jaźni tak, aby obejmowało całokształt życia i wszystkie stworzenia jakie pojawiają się w pobliżu. Życie człowieka na Ziemi w ciele ludzkim ma tylko jeden istotny cel: podążanie do Zjednoczenia z Bogiem, z Absolutem, z Brahmanem. Wewnętrzna harmonia i integracja oraz głębokie dostrzeganie uniwersalnego pokrewieństwa wszystkich stworzeń nie jest kresem duchowej podróży człowieka i joginów. Jedność z Brahmanem jest celem dla każdej Duszy żyjącej na planecie Ziemi. Wedle nauk i rad duchowych Królewskiej Jogi, otoczenie często jest silniejsze od siły woli pojedynczego ucznia sadhaki praktykującego Jogę, zatem każdy kto rozpoczyna praktykowanie musi uważać wielce na środowisko energetyczne, na środowisko jakie nań wpływa z zewnątrz, tak, aby nie dać się oderwać od praktyki ani od celu duchowej podróży. Środowisko dobrych ludzi wpływa pozytywnie na praktykę i dobry kontakt z Guru. Wszystko co osłabia człowieka w praktykowaniu Jogi, wszystko co osłabia więź z Guru i wspólnotą uczniów, należy do dziedziny złego wpływu i jest wyraziście złym towarzystwem.
(4) Radźa Joga to generalnie najstarsza z linii nauczania Jogi pochodząca z pradawnych wedyjskich czasów, system sprawdzony przez tysiąclecia i bardzo użyteczny dla rozwoju duchowego człowieka, chociaż przeznaczony pierwotnie dla królewskich rodów dawnej Indii, Bharaty. Dawna, pierwotna nazwa Radźa Jogi to Uro Joga czyli Joga Światła, Joga Światła Wewnętrznego jakie pojawia się w Trzecim Oku, w lotosie Adźńa, w punkcie głowy na wysokości pomiędzy brwiami podczas żarliwych modlitw i szczerych kontemplacji Boga, Absolutu, Brahmana. Światło Ur przypomina blask najjaśniejszych gwiazd lub planet na niebie i często powiązane jest z wcześniejszymi praktykami skupiania uwagi poprzez wpatrywanie się w najjaśniejsze obiekty świecące na nieboskłonie. Klasyczne traktaty wedyjskie znane jako Upaniszady używają często terminu Joga na określenie tego co się kryje pod nazwą Jogi Królewskiej czy Jogi Królów Mędrców. Radźa Joga to sprawdzony system praktyk medytacyjnych i duchowych prowadzący do realizacji duchowego przeznaczenia człowieka inkarnowanego w tym ziemskim świecie. Praktyka Radźa Jogi budzi w adeptach i adeptkach świadomość najgłębszej rzeczywistości, którą jest Jedność z Nieskończonym, z Anantą, z Brahmanem czyli Absolutem. Kluczowym słowem w jodze jest Praktyka czyli Sadhana, kultywowanie stanu Sadhu – Świętości, gdyż Sadhana oznacza wszystko to, co prowadzi do stanu Uświęcenia, do stanu Dobroci. Jednym słowem, celem jest Brahman.
(5) Początkowe etapy praktykowania Radźa Jogi zawierają szczegółowe wprowadzenie do jej stopni pomocniczych uważanych czasem za pomocnicze rodzaje jogi: Karma-Joga, Bhakti-Joga oraz Dźńana-Joga (ang. Jnana Yoga), dokładnie w takiej klasycznie kolejności. Właściwa ścieżka praktyki Radźa Jogi rozpoczyna się wraz z czwartym etapem podróży na którym dokonuje się synteza tych trzech wstępnych praktyk jogicznych, włącznie ze świadomością ich współzależności i wzajemnych powiązań sprzyjających przyspieszeniu postępów na duchowej ścieżce rozwoju. Wszelkie praktyki jak odpowiednia jogiczna dieta i posty, ćwiczenie właściwej fizycznej i moralnej postawy ciała, afirmacje i modlitwy wstawiennicze, ćwiczenia oddechowe, duchowe techniki uzdrawiania, jogiczne bieganie i wspinanie, siedzenie w energetycznych miejscach w przyrodzie – to wszystko są podstawy służące temu, aby przygotować czy uzdatnić ciało i umysł do prawdziwej medytacji jaką jest jogiczna Dhjana (trl. ang. Dhyana). Radźa Joga w swej istocie kładzie największy nacisk na pracę ze sferą wewnętrzną i duchowością ludzkiej istoty, co znajduje swój najgłębszy wyraz w praktykach właściwej medytacji czyli Dhjany. Medytacje uczone wtajemniczonych w tradycyjną Radźa Jogę dają bezpośredni dostęp do wewnętrznego świata Boskiej Duszy (Dźiwatmana) oraz Ducha (Atmana, Puruszy), a w końcu dają dostęp Duszy do prawdziwego Boga (Brahmana, Absolutu), w tym pełne połączenie Atmana z Brahmanem.
………………
(9) Joga, Królewska Joga, koroną duchowości i mistyki starożytnej epoki wedyjskiej jest, a sięga czasów, gdy cała ludzkość na wyższym poziomie oświecenia była i łatwiej mogła pojmować subtelne wzniosłe prawdy płynące z głębin Ducha. Prawda jest wieczna, a człowiek nie może jej stworzyć, ale może do niej sięgać pogłębiając rozumienie, poszerzając świadomość. Absolutna Prawda leży w zasięgu percepcji tych spośród ludzi, którzy są w stanie postrzegać dostatecznie głęboko i szeroko, gdyż tylko wtedy, gdy człowiek doświadcza Absolutu, Brahmana, prawda ostateczna może zostać ujrzana. Z tych wyżyn Absolutu przyszły do ludzkości tradycje wielkich religii objawionych, jednak ludzie pozbawieni percepcji i doświadczania Absolutu spłaszczają wzniosłe nauki duchowe i mistyczne, dostosowując je do swojego aktualnego poziomu rozumienia. Nie jest winą wzniosłych nauk ezoterycznych, że ulegają spaczeniu jeśli trafiają w ręce ludzkich dzieci, które próbują używać ich jako zabawek swoich niskich egotyzmów i zwierzęcych jaźni. Ludzie nastawieni materialistyczne i ateistycznie, przez to, że widzą świat poprzez filtry swoich niskich idei i prymitywnych emocji, wypaczają wszystko co wzniosłe, z duchowymi religiami Boga, duchowością, mistyką i ezoteryzmem włącznie. Osobiste uprzedzenia niskich egotyzmów i zwierzęcych jaźni człekozwierzy nie potrafią pojąć prawdziwych ideałów stojących za wielkimi tradycjami duchowymi i religijnymi przyniesionymi przez awatarów czy posłańców Boga z Niebios, chociaż na wschodzie, szczególnie w Indii, od tysiącleci owych posłańców nazywa się Niebiańskimi Mistrzami i awatarami czyli „Tymi, którzy zstąpili z niebios”. Tradycja taoistyczna także wspomina o mistrzach duchowych, którzy przybyli z Niebios jako wysłannicy Boga.
(10) Najwyżsi, najbardziej światli nauczyciele i przewodnicy duchowi jacy zstąpili z wysokości niebios do ludzkości, zawsze starają się przywieść człowieka z powrotem do zasadniczych, wieczystych prawd i do wieczystej filozofii pojednania oraz zjednoczenia z Absolutem, do stopienia czy fuzji świadomości ludzkiej ze świadomością Brahmana, Boga Absolutu. Gautama Buddha wedle buddyjskiej mistyki zstąpił z szóstych niebios zwanych tuszita i do nich po swoim mahasamadhi świadomie powrócił jako wyzwolony Jogin. Wielcy nauczyciele i przewodnicy duchowi ludzkości zawsze podtrzymują stare tradycje, przypominają odwieczne nauki, odwieczną mądrość, przedwieczną prawdę. Awatarowie i awadhutowie, posłańcy z niebios, przebudzeni i oświeceni mistrzowie oraz przewodnicy przychodzą ludzkim duszom przypomnieć duchowe dziedzictwo które ludzie pośród swoich wcieleń w świecie materialnym zagubili lub utracili. Tradycyjna Joga zawsze sięga do najdawniejszych znanych mistrzów mądrości, do Śiwa, Parwati i pierwszych uczniów jogicznych jakimi byli pierwsi Ryszi, znani jako Saptaryszi – pierwszych siedmiu Ryszich. Joga to nauka o zdrowiu Duszy, umysłu i ciała, nauka wzniosłej filozofii wieczystej służącej ludzkim istotom jako duchowa droga powrotu do Źródła z którego wyłoniło się całe Stworzenie, Brahmanda, Wszechświat, do Źródła, którym jest Brahman, Absolut, Bóg Najwyższy, Wszechduch. Nie ma Jogi bez Brahmana, nie ma poznania Brahmana bez praktyki Jogi w jej pełnej, autentycznej formie, wraz ze wszelkimi praktykami pranicznymi, psychoterapeutycznymi, oczyszczaniem umysłu i zmysłów oraz panowaniem nad psychoduchowymi mocami wewnętrznymi.
………………
(15) Karma Joga jako pierwszy poziom praktykowania odwiecznej Królewskiej Jogi Światłości oznacza właściwe działania, dobrą pracę, dobrą działalność, szczególnie, znalezienie sobie pracy zarobkowej, dobrego zajęcia dającego godziwe dochody i satysfakcję z tego co robimy. Karma Joga często rozumiana jest jako ścieżka zjednoczenia się z pracą, z aktywnym działaniem, w tym takim, jakie potrzebne jest dla zapewnienia sobie odpowiednich warunków do życia na tym świecie. Zasadą jest, że trzeba pracować aby żyć, a bez pracy nie ma ani jedzenia, ani mieszkania, bez pracy nie ma owoców. Należy zatem albo oddać się takiej pracy jakiej się już ma i wykonywać ją z pełnym zaangażowaniem i zamiłowaniem, polubić swoją pracę, albo poszukać takiej pracy która w pełni będzie dla ciebie satysfakcjonująca, zarówno inspirująca jak i dochodowa. Do tego wykonywana praca z nielicznymi wyjątkami, jak dharma policjanta czy żołnierza, nie powinna być zajęciem związanym z krzywdzeniem innych ludzi czy stworzeń żyjących w przyrodzie, co związane jest z kultywowaniem podstawowych wskazań duchowo-moralnych, takich jak Ahinsa czyli zasada niekrzywdzenia i niezabijania żyjących stworzeń. Pojęcie „Karman” wiąże się bezpośrednio z jakością wytwarzanych skutków, które mogą być mroczne (złe, ciemne, czarne), ciemno-jasne (mieszane, szare) jak i jasne (dobre), a najbardziej unikać należy skutków ciemnych czyli mrocznego kryszna-karmana. Karma Joga oznacza w praktyce Radźa Jogi lekcję harmonizowania całej życiowo-bytowej strony ludzkiego istnienia we wcieleniu na planecie Ziemi tak, aby istota ludzka była w pełni samodzielna, dawała radę zarobić na swoje utrzymanie w sposób godziwy, bez pasożytnictwa czy krzywdzenia innych czujących istot (chodzi szczególnie o ludzi, ssaki i ptaki), bez zadawania niszczących szkód żywej Przyrodzie. Praca musi być zgodna z etyka Jogi wyrażoną w elementarnie rozumianych wskazaniach moralnych: nie zabijać i nie krzywdzić stworzeń, nie kłamać (nie oszukiwać), nie kraść (nie wyłudzać), żyć uczciwie i moralnie, bez rozwiązłości, po bożemu. Jogini zatem sami na siebie pracują, z własnej uczciwej pracy zarobkowej żyją, co często Joga wyraża w słowach, że Jogin Królewski stoi na własnych nogach, nogi ma mocno na Ziemi, a głowę w niebiosach. Królewska Joga to życie z pracy własnych rąk, z pracy którą się lubi czy wręcz kocha, z pracy która daje inspirację i dobre dochody z których praktykujący może być szczerze zadowolony. Kto z ludzi nie spełnia tego podstawowego warunku praktykowania, kto nie praktykuje Karma Jogi – nie może być dopuszczony do dalszych praktyk na Ścieżce Królewskiej Jogi Światłości, nie nadaje się do Radźa Jogi.
………………
(18) Mantra AUM wedle jogicznych Upaniszad kultywowana powinna być w każdej Asanie w której środek ciężkości wyraziście opada na dół bioder, szczególnie w pozycjach lotosowych. AUM jest mula-mantrą lotosu podstawy tułowia czyli muladhary i musi być długotrwale intensywnie praktykowane we wszystkich asanach wyraziście siedzących. Mantrą AUM kultywowaną w Asanach, skupioną u dołu tułowia w najniższej z ćakr tułowia należy się skrupulatnie oczyścić ze wszelkich skłonności do złości, gniewu i smutku, aż osoba praktykująca będzie całkowicie czysta i wolna od tych stanów złych emocji wiodących do całej mizeroty ludzkiego życia. Nie ma możliwości wyzwolenia, osiągnięcia stanu Mukti (Wolności) bez uwolnienia się od fal złości, gniewu, zdenerwowania, smutku, przygnębienia czy zmartwienia. W podstawach praktyki wspomina się także kultywowanie Pięciu Ogni w środku poszczególnych ćakr, a wszystkie Ognie w kontekście praktyk z Kundalini, a także jako rodzaj wewnętrznych wedyjskich rytuałów ogniowych z Agni. Ciało wedle jogicznych Upaniszad jest Świątynią Brahmana, a także świątynią wielu wspomnianych w kontekście Jogi bóstw wedyjskich jak Brahma, Wisznu, Rudra, Iśwara Śiwa czy Bogini Kundalini Śakti. Upaniszady także sporo uwagi poświęcają węzłom czy zbiornikom energetycznym, dolnemu Brahma Granthi, środkowemu Wisznu Granthi oraz górnemu Rudra Granthi, których nie wolno mylić z ćakrami. Upaniszady jogiczne nakazują także bardzo pobożną cześć dla żyjącego Guru, dla Mistrza Jogi, wyraźnie określając, że Przewodnik Duchowy to żyjący Mistrz Nauczyciel Jogi, którego należy czcić tak samo jak czci się Brahmana czyli Boga, Absolut, oraz niebiańskie bóstwa jak Śiwa czy Wisznu. Praktykowanie wielu wedyjskich mantr takich jak chociażby Gajatri Mantra także często jest wspominane i to w kontekście zasadniczych praktyk Jogi.
(19) Klasyczna Radźa Joga na swoim szczeblu praktyk Krija Jogi zaleca kultywowanie Khećari Widja – praktyki wiodącej do powstrzymywania starzenia się i ograniczenia śmiertelności, swoistego kultywowania długiego życia, długowieczności, z nieśmiertelnością jako swoistym ekstremum. Khećari Widja opiera się o praktykowanie jogicznej Khećari Mudry w otoczeniu pewnych wspomagających praktyk oddechowych i pranajamy. Khećari znaczy dosłownie przeniesienie się w sferę eteryczną, przeniesienie do pranicznego ciała świetlistego. Khećari Widja to stan świadomości nieśmiertelnego jogina znanego jako Śiwa Jogeśwara lub Mahawatar Babadźi. Praktyki Khećari wymagają kultywowania siedmiu mantramów nasiennych, sylabicznych wraz z Khećari Mudrą i towarzyszącymi praktykami, każdą po trzy lata, co daje 21 lat praktyki Khećari z kolejnymi bidźa mantrami w jednym cyklu. Jogiczny etap praktyki rozpoczynany wraz z Krija Jogą trwa zwykle dobrych 20 lat, co mocno podkreślają jogiczne Upaniszady, w tym związana z Radźa Jogą Upaniszada „Joga Kundalini”. Oczywiście, jak na głęboki etap praktyki jogicznej przystało, wskazuje się, że przynajmniej dwanaście lat owej praktyki spędza się na głębokim duchowym odosobnieniu pośród ascetycznych i mistycznych praktyk w harmonii z Przyrodą i Kosmosem oraz żarliwej czci dla Śri Guru. Siedem bidźa mantr związanych z Khećari Mudrą daje tak zwanych siedem stopni czy siedem poziomów Krija Jogi zwanej też czasem od rodzaju mudry i wiedzy terminem Khećari Jogi. Pierwszą z serii siedmiu khećari bidźa jest mantra Hrim (Hring). Ostatecznym celem praktyki na etapie Khećari Widjam jest nie tylko zdolność panowania nad starością i śmiercią czy długowieczność, ale osiągnięcie wizyjnego wglądu w budowę i strukturę całego Wszechświata. Kiedy świadomość Iśwara w sercu i duszy praktyka Jogi zostaje obudzona, przemienia się jogin wewnątrz serca w obraz bóstwa, w postać Doskonałego Bóstwa, w Najwyższą Osobę Boga, jako że na Ziemi w tym ludzkim ciele staje się ucieleśnieniem samego Boga, jednością Atmana i Brahmana.
Wiele Błogosławieństw na Drodze Przebudzenia i Urzeczywistnienia!
Om Namaśśiwaja! Hum!
(C) Swami Paramahansa Aćaryaćarya Lalitamohan Babaji – Mistrz L.M.G.K.
Wydanie I – Toruń 1984
SIÓDMA MANDALA HRIDAYA SUTRAM (HR 97-112)
(Niniejsza publikacja zawiera jedynie fragmenty oryginalnej lekcji ezoteryczno-hermetycznej Hridaya. Całość materiału tej lekcji dostępna jest w wydaniu broszurowym lub książkowym, dostępnym na warsztatach i treningach tantrycznej Jogi dla adeptów/adeptek i sympatyków Bractwa Zakonnego Himawanti oraz Kaśmiri Śaiwa – śiwaizmu kaszmirskiego.)
Dodaj komentarz