शिव संहिता
śiva saṁhitā
प्रथमः पटलः
prathamaḥ paṭalaḥ
Rozdział Pierwszy
एकं ज्ञानं नित्यमाद्यन्तशून्यं नान्यत् किञ्चिद्वत्ते ते वस्तु सत्यम्।
यद्भेदोस्मिन्निन्द्रियोपाधिना वै ज्ञानस्यायं भासते नान्यथैव॥ १॥ १॥
ekaṁ jñānaṁ nityamādyantaśūnyaṁ nānyat kiñcidvatte te vastu satyam |
yadbhedosminnindriyopādhinā vai jñānasyāyaṁ bhāsate nānyathaiva || 1 || 1 ||
1. Tylko Dźñāna [Gnoza] jest wieczna; nie ma początku ani końca; nie istnieje żadna inna realna substancja. Różnorodność, którą widzimy w świecie, jest wynikiem warunków zmysłowych; kiedy to ostatnie ustanie, wówczas pozostaje tylko ta Dźñāna i nic więcej.
अथ भक्तानुरक्तोऽहं वक्ति योगानुशासनम्।
ईश्वरः सर्वभूतानामात्ममुक्तिप्रदायकः॥ १॥ २॥
त्यक्त्वा विवादशीलानां मतं दुर्ज्ञानहेतुकम्।
आत्मज्ञानाय भूतानामनन्यगतिचेतसाम्॥ १॥ ३॥
atha bhaktānurakto’haṁ vakti yogānuśāsanam |
īśvaraḥ sarvabhūtānāmātmamuktipradāyakaḥ || 1 || 2 ||
tyaktvā vivādaśīlānāṁ mataṁ durjñānahetukam |
ātmajñānāya bhūtānāmananyagaticetasām || 1 || 3 ||
2-3. Ja, Īśwara, ukochany moich wielbicieli i Dawca duchowego wyzwolenia dla wszystkich stworzeń, głoszę w ten sposób naukę Jogānuśāsana (wykład Jogi). Odrzuca się w nim wszystkie doktryny dyskutantów, które prowadzą do fałszywej wiedzy. Służy do duchowego wyzwolenia osób, których umysły są nierozproszone i całkowicie zwrócone ku Mnie.
सत्यं केचित्प्रशंसन्ति तपः शौचं तथापरे।
क्षमां केचित्प्रशंसंति तथैव सममार्ज्जवम्॥ १॥ ४॥
satyaṁ kecitpraśaṁsanti tapaḥ śaucaṁ tathāpare |
kṣamāṁ kecitpraśaṁsaṁti tathaiva samamārjjavam || 1 || 4 ||
4. Niektórzy chwalą prawdę, inni oczyszczenie i ascezę; niektórzy chwalą przebaczenie, inni równość i szczerość.
केचिद्दानं प्रशंसन्ति पितृकर्म तथापरे।
केचित्कर्म प्रशंसन्ति केचिद्वैराग्यमुत्तमम्॥ १॥ ५॥
keciddānaṁ praśaṁsanti pitṛkarma tathāpare |
kecitkarma praśaṁsanti kecidvairāgyamuttamam || 1 || 5 ||
5. Niektórzy wychwalają dawanie jałmużny, inni wychwalają ofiary składane na cześć przodków; niektórzy chwalą (Karma), inni uważają, że beznamiętność (Wairāgja) jest najlepsza.
केचिद्गृहस्थकर्माणि प्रशंसन्ति विचक्षणाः।
अग्निहोत्रादिकं कर्म तथा केचित् परं विदुः॥ १॥ ६॥
kecidgṛhasthakarmāṇi praśaṁsanti vicakṣaṇāḥ |
agnihotrādikaṁ karma tathā kecit paraṁ viduḥ || 1 || 6 ||
6.Niektórzy mądrzy ludzie chwalą wykonywanie obowiązków domownika; inne władze uważają ofiary ogniowe itp. za najwyższe.
मन्त्रयोगं प्रशंसन्ति किचित्तिर्थानुसेवनम्।
एवं बहूनुपायांस्तु प्रवदन्ति हि मुक्तये॥ १॥ ७॥
mantrayogaṁ praśaṁsanti kicittirthānusevanam |
evaṁ bahūnupāyāṁstu pravadanti hi muktaye || 1 || 7 ||
7. Niektórzy chwalą Mantra Jogę, inni odwiedzanie miejsc pielgrzymek. Tak oto różnorodne są sposoby, jakie ludzie ogłaszają jako prowadzące do wyzwolenia.
एवं व्यवसिता लोके कृत्याकृत्यविदो जनाः।
व्यामोहमेव गच्छंति विमुक्ताः पापकर्मभिः॥ १॥ ८॥
evaṁ vyavasitā loke kṛtyākṛtyavido janāḥ |
vyāmohameva gacchaṁti vimuktāḥ pāpakarmabhiḥ || 1 || 8 ||
8. Będąc tak różnorodnie zaangażowani w ten świat, nawet ci, którzy wciąż wiedzą, jakie czyny są dobre, a jakie złe, choć są wolni od grzechu zostają zdezorientowani.
एतन्मतावलम्बी यो लब्ध्वा दुरितपुण्यके।
भ्रमतीत्यवशः सोऽत्र जन्ममृत्युपरम्पराम्॥ १॥ ९॥
etanmatāvalambī yo labdhvā duritapuṇyake |
bhramatītyavaśaḥ so’tra janmamṛtyuparamparām || 1 || 9 ||
9. Osoby wyznające te doktryny, popełniając dobre i złe uczynki, nieustannie wędrują po światach, w cyklu narodzin i śmierci, związani straszliwą koniecznością.
अन्यैर्मतिमता श्रेष्ठैर्गुप्तालोकनतत्परैः।
आत्मानो बहवः प्रोक्ता नित्याः सर्वगतास्तथा॥ १॥ १०॥
anyairmatimatā śreṣṭhairguptālokanatatparaiḥ |
ātmāno bahavaḥ proktā nityāḥ sarvagatāstathā || 1 || 10 ||
10. Inni, mądrzejsi spośród wielu i gorliwie oddani badaniu okultyzmu, twierdzą, że dusze są liczne, wieczne i wszechobecne.
यद्यत्प्रत्यक्षविषयं तदन्यन्नास्ति चक्षते।
कुतः स्वर्गादयः सन्तीत्यन्ये निश्चितमानसाः॥ १॥ ११॥
yadyatpratyakṣaviṣayaṁ tadanyannāsti cakṣate |
kutaḥ svargādayaḥ santītyanye niścitamānasāḥ || 1 || 11 ||
11. Inni mówią: „Można powiedzieć, że istnieją tylko te rzeczy, które są postrzegane zmysłami i nic poza nimi nie ma; gdzie jest niebo czy piekło?” Takie jest ich głębokie przekonanie.
ज्ञानप्रवाह इत्यन्ये शून्यं केचित्परं विदुः।
द्वावेव तत्त्वं मन्यन्तेऽपरे प्रकृतिपूरुषौ॥ १॥ १२॥
jñānapravāha ityanye śūnyaṁ kecitparaṁ viduḥ |
dvāveva tattvaṁ manyante’pare prakṛtipūruṣau || 1 || 12 ||
12. Inni wierzą, że świat jest strumieniem świadomości, a nie bytem materialnym; niektórzy nazywają pustkę największą. Inni wierzą w dwie esencje – materię (Prakryti) i ducha (Pūrusza).
अत्यन्तभिन्नमतयः परमार्थपराङ्मुखाः।
एवमन्ये तु संचिन्त्य यथामति यथाश्रुतम्॥ १॥ १३॥
निरीश्वरमिदं प्राहुः सेश्वरञ्च तथापरे।
वदन्ति विविधैर्भेदैः सुयुक्त्या स्थितिकातराः॥ १॥ १४॥
atyantabhinnamatayaḥ paramārthaparāṅmukhāḥ |
evamanye tu saṁcintya yathāmati yathāśrutam || 1 || 13 ||
nirīśvaramidaṁ prāhuḥ seśvarañca tathāpare |
vadanti vividhairbhedaiḥ suyuktyā sthitikātarāḥ || 1 || 14 ||
13-14. Tak więc wierząc w bardzo różne doktryny, z twarzą odwróconą od najwyższego celu, myślą zgodnie ze swoim zrozumieniem i wykształceniem, że ten wszechświat jest bez Boga; inni wierzą w istnienie Boga, opierając swoje twierdzenia na różnych niepodważalnych argumentach, mających podstawy w tekstach, deklarując różnicę między duszą a Bogiem i pragnąc ustalić istnienie Boga.
एते चान्ये च मुनयः संज्ञाभेदा पृथग्विधाः।
शास्त्रेषु कथिता ह्येते लोकव्यामोहकारकाः॥ १॥ १५॥
एतद्विवादशीलानां मतं वक्तुं न शक्यते।
भ्रमन्त्यस्मिञ्जनाः सर्वे मुक्तिमार्गबहिष्कृताः॥ १॥ १६॥
ete cānye ca munayaḥ saṁjñābhedā pṛthagvidhāḥ |
śāstreṣu kathitā hyete lokavyāmohakārakāḥ || 1 || 15 ||
etadvivādaśīlānāṁ mataṁ vaktuṁ na śakyate |
bhramantyasmiñjanāḥ sarve muktimārgabahiṣkṛtāḥ || 1 || 16 ||
15-16. Ci i wielu innych mędrców różnych denominacji zostali ogłoszeni w Śāstrach prowadzącymi ludzki umysł do złudzeń. Nie jest możliwe pełne opisanie doktryn tych osób, które tak lubią kłótnie i spory; w ten sposób ludzie wędrują po tym wszechświecie, spychani ze ścieżki wyzwolenia.
आलोक्य सर्वशास्त्राणि विचार्य च पुनः पुनः।
इदमेकं सुनिष्पन्नं योगशास्त्रं परं मतम्॥ १॥ १७॥
ālokya sarvaśāstrāṇi vicārya ca punaḥ punaḥ |
idamekaṁ suniṣpannaṁ yogaśāstraṁ paraṁ matam || 1 || 17 ||
17. Po przestudiowaniu wszystkich śāstr i dokładnym ich rozważeniu, raz po raz, stwierdzono, że Joga Śāstra jest jedyną prawdziwą i niezawodną doktryną.
यस्मिन् याते सर्वमिदं यातं भवति निश्चितम्।
तस्मिन्परिश्रमः कार्यः किमन्यच्छास्त्रभाषितम्॥ १॥ १८॥
yasmin yāte sarvamidaṁ yātaṁ bhavati niścitam |
tasminpariśramaḥ kāryaḥ kimanyacchāstrabhāṣitam || 1 || 18 ||
18. Ponieważ dzięki Jodze wszystko to jest znane jako pewnik, należy dołożyć wszelkich starań, aby to osiągnąć. Jaka jest zatem konieczność jakichkolwiek innych doktryn?
योगशास्त्रमिदं गोप्यमस्माभिः परिभाषितम्।
सुभक्ताय प्रदातव्यं त्रैलोक्ये च महात्मने॥ १॥ १९॥
yogaśāstramidaṁ gopyamasmābhiḥ paribhāṣitam |
subhaktāya pradātavyaṁ trailokye ca mahātmane || 1 || 19 ||
19. Te Joga Śāstry, obecnie przez nas ogłaszane, są bardzo tajną doktryną, która może zostać ujawniona jedynie pobożnym wielbicielom o wysokiej duszy we wszystkich trzech światach.
कर्मकाण्डं ज्ञानकाण्डमिति वेदो द्विधा मतः।
भवति द्विविधो भेदो ज्ञानकाण्डस्य कर्मणः॥ १॥ २०॥
karmakāṇḍaṁ jñānakāṇḍamiti vedo dvidhā mataḥ |
bhavati dvividho bhedo jñānakāṇḍasya karmaṇaḥ || 1 || 20 ||
20. Istnieją dwa systemy (jakie można znaleźć w Wedach), Karma Kāṇḍa (rytualizm) i Dźñāna Kāṇḍa (mądrość). Dźñāna Kāṇḍa i Karma Kāṇḍa są ponownie podzielone na dwie części.
द्विविधः कर्मकाण्डः स्यान्निषेधविधिपूर्वकः॥ १॥ २१॥
dvividhaḥ karmakāṇḍaḥ syānniṣedhavidhipūrvakaḥ || 1 || 21 ||
21. Karma Kāṇḍa jest dwojaka – składa się z nakazów i zakazów.
निषिद्धकर्मकरणे पापं भवति निश्चितम्।
विधिना कर्मकरणे पुण्यं भवति निश्चितम्॥ १॥ २२॥
niṣiddhakarmakaraṇe pāpaṁ bhavati niścitam |
vidhinā karmakaraṇe puṇyaṁ bhavati niścitam || 1 || 22 ||
22. Czyny zabronione, jeśli zostaną podjęte, z pewnością spowodują grzech; z wykonywania nakazanych czynów z pewnością wynika zasługa.
त्रिविधो विधिकूटः स्यान्नित्यनैमित्तकाम्यतः।
नित्येऽकृते किल्विषं स्यात्काम्ये नैमित्तिके फलम्॥ १॥ २३॥
trividho vidhikūṭaḥ syānnityanaimittakāmyataḥ |
nitye’kṛte kilviṣaṁ syātkāmye naimittike phalam || 1 || 23 ||
23. Nakazy są trojakie – nitja (regularne), naimittika (sporadyczne) i kāmja (opcjonalne).
द्विविधन्तु फलं ज्ञेयं स्वर्गो नरक एव च।
स्वर्गो नानाविधश्चैव नरकोपि तथा भवेत्॥ १॥ २४॥
dvividhantu phalaṁ jñeyaṁ svargo naraka eva ca |
svargo nānāvidhaścaiva narakopi tathā bhavet || 1 || 24 ||
24. Owoce działań są dwojakie – niebo lub piekło. Niebiosa są różnego rodzaju, podobnie jak i piekła.
पुण्यकर्माणि वै स्वर्गो नरकः पापकर्माणि।
कर्मबंधमयी सृष्टिर्नान्यथा भवति ध्रुवम्॥ १॥ २५॥
puṇyakarmāṇi vai svargo narakaḥ pāpakarmāṇi |
karmabaṁdhamayī sṛṣṭirnānyathā bhavati dhruvam || 1 || 25 ||
25. Dobre uczynki to zaprawdę niebo, a grzeszne czyny to zaprawdę piekło; stworzenie jest naturalnym rezultatem Karmy i niczym więcej.
जन्तुभिश्चानुभूयंते स्वर्गे नानासुखानि च।
नानाविधानि दुःखानि नरके दुःसहानि वै॥ १॥ २६॥
jantubhiścānubhūyaṁte svarge nānāsukhāni ca |
nānāvidhāni duḥkhāni narake duḥsahāni vai || 1 || 26 ||
26.Stworzenia cieszą się przyjemnościami w niebie; wiele nieznośnych cierpień doświadcza się w piekle.
पापकर्मवशाद्दुखं पुण्यकर्मवशात्सुखम्।
तस्मात्सुखार्थी विविधं पुण्यं प्रकुरुते ध्रुवम्॥ १॥ २७॥
pāpakarmavaśāddukhaṁ puṇyakarmavaśātsukham |
tasmātsukhārthī vividhaṁ puṇyaṁ prakurute dhruvam || 1 || 27 ||
27. Z grzesznych czynów rodzi się ból, z dobrych uczynków rodzi się szczęście. Ze względu na szczęście ludzie stale wykonują dobre uczynki.
पापभोगावसाने तु पुनर्जन्म भवेत्खलु।
पुण्यभोगावसाने तु नान्यथा भवति ध्रुवम्॥ १॥ २८॥
pāpabhogāvasāne tu punarjanma bhavetkhalu |
puṇyabhogāvasāne tu nānyathā bhavati dhruvam || 1 || 28 ||
28. Kiedy miną cierpienia z powodu złych czynów, wtedy z pewnością nastąpią ponowne narodziny; kiedy wyczerpią się owoce dobrych uczynków, wówczas, zaprawdę, rezultat jest ten sam.
स्वर्गेऽपि दुःखसंभोगः परश्रीदर्शनादिषु।
ततो दुःखमिदं सर्वं भवेन्नास्त्यत्र संशयः॥ १॥ २९॥
svarge’pi duḥkhasaṁbhogaḥ paraśrīdarśanādiṣu |
tato duḥkhamidaṁ sarvaṁ bhavennāstyatra saṁśayaḥ || 1 || 29 ||
29.Nawet w niebie doświadcza się bólu, widząc wyższą radość innych; zaprawdę, nie ma wątpliwości, że cały wszechświat jest pełen smutku.
तत्कर्मकल्पकैः प्रोक्तं पुण्यं पापमिति द्विधा।
पुण्यपापमयो बन्धो देहिनां भवति क्रमात्॥ १॥ ३०॥
tatkarmakalpakaiḥ proktaṁ puṇyaṁ pāpamiti dvidhā |
puṇyapāpamayo bandho dehināṁ bhavati kramāt || 1 || 30 ||
30. Klasyfikatorzy Karmy podzielili ją na dwie części, dobre i złe działania; są one prawdziwą niewolą wcielonych dusz, każde ze swej strony.
इहामुत्र फलद्वेषी सफलं कर्म संत्यजेत्।
नित्यनैमित्तिकं संज्ञं त्यक्त्वा योगे प्रवर्तते॥ १॥ ३१॥
ihāmutra phaladveṣī saphalaṁ karma saṁtyajet |
nityanaimittikaṁ saṁjñaṁ tyaktvā yoge pravartate || 1 || 31 ||
31. Ci, którzy nie pragną cieszyć się owocami swoich działań w tym lub następnym świecie, powinni wyrzec się wszelkich działań podejmowanych z myślą o ich owocach i w podobny sposób pozbywszy się przywiązania do czynności codziennych i naimittika (sporadycznych), powinni pochłonąć się w praktyce Jogi.
कर्मकाण्डस्य माहात्म्यं ज्ञात्वा योगी त्यजेत्सुधीः।
पुण्यपापद्वयं त्यक्त्वा ज्ञानकाण्डे प्रवर्तते॥ १॥ ३२॥
karmakāṇḍasya māhātmyaṁ jñātvā yogī tyajetsudhīḥ |
puṇyapāpadvayaṁ tyaktvā jñānakāṇḍe pravartate || 1 || 32 ||
32. Mądry Jogin, uświadomiwszy sobie prawdę Karma Kāṇḍa (uczynków), powinien się ich wyrzec; a porzuciwszy zarówno cnotę, jak i występek, musi zaangażować się w Dźñāna Kāṇḍa (mądrość).
आत्मा वाऽरेतु द्रष्टव्यः श्रोतव्येत्यादि यच्छ्रुतिः।
सा सेव्या तत्प्रयत्नेन मुक्तिदा हेतुदायिनी॥ १॥ ३३॥
ātmā vā’retu draṣṭavyaḥ śrotavyetyādi yacchrutiḥ |
sā sevyā tatprayatnena muktidā hetudāyinī || 1 || 33 ||
33. Teksty wedyjskie: „Ducha należy widzieć”, „O nim należy słyszeć” itd. są prawdziwymi zbawicielami i dawcami prawdziwej wiedzy. Należy je studiować z wielką uwagą.
दुरितेषु च पुण्येषु यो धीर्वृत्तिं प्रचोदयात्।
सोऽहं प्रवर्तते मत्तो जगत्सर्वं चराचरम्॥
सर्वं च दृश्यते मत्तः सर्वं च मयि लीयते।
न तद्भिन्नोऽहमस्मीह मद्भिन्नो न तु किंचन॥ १॥ ३४॥
duriteṣu ca puṇyeṣu yo dhīrvṛttiṁ pracodayāt |
so’haṁ pravartate matto jagatsarvaṁ carācaram ||
sarvaṁ ca dṛśyate mattaḥ sarvaṁ ca mayi līyate |
na tadbhinno’hamasmīha madbhinno na tu kiṁcana || 1 || 34 ||
34. Tą Inteligencją, która popycha funkcje na ścieżki cnoty lub występku, jestem Ja. Cały ten wszechświat, ruchomy i nieruchomy, pochodzi ode mnie; wszystko jest przeze mnie zachowane; wszyscy są we mnie zaabsorbowani (w czasie pralaja); ponieważ nie istnieje nic innego jak tylko duch i ja jestem tym duchem – Nie istnieje nic innego.
जलपूर्णेष्वसंख्येषु शरावेषु यथा भवेत्।
एकस्य भात्यसंख्यत्वं तद्वेदोऽत्र न दृश्यते॥
उपाधिषु शरावेषु या संख्या वर्तते परा।
सा संख्या भवति यथा रवौ चात्मनि तत् तथा॥ १॥ ३५॥
jalapūrṇeṣvasaṁkhyeṣu śarāveṣu yathā bhavet |
ekasya bhātyasaṁkhyatvaṁ tadvedo’tra na dṛśyate ||
upādhiṣu śarāveṣu yā saṁkhyā vartate parā |
sā saṁkhyā bhavati yathā ravau cātmani tat tathā || 1 || 35 ||
35. Jak w niezliczonych kubkach pełnych wody, widać wiele odbić słońca, ale substancja jest ta sama; podobnie jednostki są niezliczone, podobnie jak kielichy, ale duch ożywiający, podobnie jak słońce, jest jeden.
यथैकः कल्पकः स्वप्ने नानाविधितयेष्यते।
जागरेपि तथाप्येकस्तथैव बहुधा जगत्॥ १॥ ३६॥
yathaikaḥ kalpakaḥ svapne nānāvidhitayeṣyate |
jāgarepi tathāpyekastathaiva bahudhā jagat || 1 || 36 ||
36. Jak we śnie, jedna dusza sama tworzy wiele przedmiotów poprzez zwykłe pragnienie; ale po przebudzeniu wszystko znika oprócz jednej duszy; taki jest wszechświat.
सर्पबुद्धिर्यथा रज्जौ शुक्तौ वा रजतभ्रमः।
तद्वदेवमिदं विश्वं विवृतं परमात्मनि॥ १॥ ३७॥
sarpabuddhiryathā rajjau śuktau vā rajatabhramaḥ |
tadvadevamidaṁ viśvaṁ vivṛtaṁ paramātmani || 1 || 37 ||
37.Jak przez złudzenie lina wygląda jak wąż, albo perłowa muszla jak srebro; podobnie cały ten wszechświat jest nałożony na Paramātma (Ducha Uniwersalnego).
रज्जुज्ञानाद्यथा सर्पो मिथ्यारूपो निवर्तते।
आत्मज्ञानात् तथा याति मिथ्याभूतमिदं जगत्॥ १॥ ३८॥
rajjujñānādyathā sarpo mithyārūpo nivartate |
ātmajñānāt tathā yāti mithyābhūtamidaṁ jagat || 1 || 38 ||
38. Kiedy już zdobędzie się wiedzę o linie, nie pozostaje błędne przekonanie, że jest to wąż; tak też, wraz z pojawieniem się wiedzy o jaźni, znika ten wszechświat oparty na iluzji.
रौप्यभ्रान्तिरियं याति शुक्तिज्ञानाद्यथा खलु।
जगद्भ्रान्तिरियं याति चात्मज्ञानात् सदा तथा॥ १॥ ३९॥
raupyabhrāntiriyaṁ yāti śuktijñānādyathā khalu |
jagadbhrāntiriyaṁ yāti cātmajñānāt sadā tathā || 1 || 39 ||
39. Kiedy poznamy macicę perłową, nie pozostaje już błędne przekonanie, że jest ona srebrna; tak też dzięki poznaniu ducha świat zawsze jawi się jako złudzenie.
यथा वंशो रगभ्रान्तिर्भवेद्भेकवसाञ्जनात्।
तथा जगदिदं भ्रांतिरभ्यासकल्पनाञ्जनात्॥ १॥ ४०॥
yathā vaṁśo ragabhrāntirbhavedbhekavasāñjanāt |
tathā jagadidaṁ bhrāṁtirabhyāsakalpanāñjanāt || 1 || 40 ||
40. Tak jak gdy człowiek smaruje swoje powieki kroplami do oczu przygotowanymi z tłuszczu żab, bambus wydaje się być jak wąż, tak świat pojawia się w Paramātma dzięki zwodniczemu pigmentowi przyzwyczajenia i wyobraźni.
आत्मज्ञानाद्यथा नास्ति रज्जुज्ञानाद्भुजङ्गमः।
यथा दोषवशाच्छुक्लः पीतो भवति नान्यथा।
अज्ञानदोषादात्मापि जगद्भवति दुस्त्यजम्॥ १॥ ४१॥
ātmajñānādyathā nāsti rajjujñānādbhujaṅgamaḥ |
yathā doṣavaśācchuklaḥ pīto bhavati nānyathā |
ajñānadoṣādātmāpi jagadbhavati dustyajam || 1 || 41 ||
41. Tak jak dzięki poznaniu sznura wąż okazuje się złudzeniem, podobnie świat poprzez wiedzę duchową. Tak jak przez żółtaczkę biel wydaje się oczom żółta; podobnie, przez chorobę niewiedzy, ten świat pojawia się w duchu; – błąd bardzo trudny do usunięcia.
दोषनाशे यथा शुक्लो गृह्यते रोगिणा स्वयम्।
शुक्लज्ञानात्तथाऽज्ञाननाशादात्मा तथा कृतः॥ १॥ ४२॥
doṣanāśe yathā śuklo gṛhyate rogiṇā svayam |
śuklajñānāttathā’jñānanāśādātmā tathā kṛtaḥ || 1 || 42 ||
42. Tak jak po usunięciu żółtaczki pacjent widzi kolor takim, jaki jest, tak samo, gdy zniszczona zostanie złudna ignorancja, ujawni się prawdziwa natura ducha.
कालत्रयेपि न यथा रज्जुः सर्पो भवेदिति।
तथात्मा न भवेद्विश्वं गुणातीतो निरञ्जनः॥ १॥ ४३॥
kālatrayepi na yathā rajjuḥ sarpo bhavediti |
tathātmā na bhavedviśvaṁ guṇātīto nirañjanaḥ || 1 || 43 ||
43. Podobnie jak lina nigdy nie może stać się wężem, ani w przeszłości, ani w teraźniejszości, ani w przyszłości; tak też duch, który jest ponad wszystkimi guṇami i który jest czysty, nigdy nie staje się wszechświatem.
आगमाऽपायिनोऽनित्यानाश्यत्वेनेश्वरादयः।
आत्मबोधेन केनापि शास्त्रादेतद्विनिश्चितम्॥ १॥ ४४॥
āgamā’pāyino’nityānāśyatveneśvarādayaḥ |
ātmabodhena kenāpi śāstrādetadviniścitam || 1 || 44 ||
44. Niektórzy mędrcy, dobrze znający Pisma Święte, posiadający wiedzę duchową, oświadczyli, że nawet Dewy, takie jak Indra itp., są niewieczne, podlegają narodzinom i śmierci oraz podlegają zniszczeniu.
यथा वातवशात्सिन्धावुत्पन्नाः फेनबुद्बुदाः।
तथात्मनि समुद्भूतं संसारं क्षणभंगुरम्॥ १॥ ४५॥
yathā vātavaśātsindhāvutpannāḥ phenabudbudāḥ |
tathātmani samudbhūtaṁ saṁsāraṁ kṣaṇabhaṁguram || 1 || 45 ||
45. Jak bańka na morzu unosząca się pod wpływem wiatru, ten przemijający świat powstaje z Ducha.
अभेदो भासते नित्यं वस्तुभेदो न भासते।
द्विधात्रिधादिभेदोऽयं भ्रमत्वे पर्यवस्यति॥ १॥ ४६॥
abhedo bhāsate nityaṁ vastubhedo na bhāsate |
dvidhātridhādibhedo’yaṁ bhramatve paryavasyati || 1 || 46 ||
46. Jedność istnieje zawsze; Różnorodność nie istnieje zawsze; przychodzi czas, kiedy to się kończy: dwojakie, trojakie i wielorakie rozróżnienia powstają tylko dzięki iluzji.
यद्भूतं यच्च भाव्यं वै मूर्तामूर्तं तथैव च।
सर्वमेव जगदिदं विवृतं परमात्मनि॥ १॥ ४७॥
yadbhūtaṁ yacca bhāvyaṁ vai mūrtāmūrtaṁ tathaiva ca |
sarvameva jagadidaṁ vivṛtaṁ paramātmani || 1 || 47 ||
47. Cokolwiek było, jest lub będzie, uformowane lub bezkształtne, krótko mówiąc, cały ten wszechświat nałożony jest na Najwyższego Ducha.
कल्पकैः कल्पिता विद्या मिथ्या जाता मृषात्मिका।
एतन्मूलं जगदिदं कथं सत्यं भविष्यति॥ १॥ ४८॥
kalpakaiḥ kalpitā vidyā mithyā jātā mṛṣātmikā |
etanmūlaṁ jagadidaṁ kathaṁ satyaṁ bhaviṣyati || 1 || 48 ||
48. Z sugestii Władców sugestii wychodzi Awidjā. Rodzi się z nieprawdy i sama jej istota jest nierzeczywista. Jak ten świat z takimi poprzednikami (fundamentami) może być prawdziwy?
चैतन्यात्सर्वमुत्पन्नं जगदेतच्चराचरम्।
तस्मात्सर्वं परित्यज्य चैतेन्यं तं समाश्रयेत्॥ १॥ ४९॥
caitanyātsarvamutpannaṁ jagadetaccarācaram |
tasmātsarvaṁ parityajya caitenyaṁ taṁ samāśrayet || 1 || 49 ||
49. Cały ten wszechświat, ruchomy i nieruchomy, powstał z Inteligencji. Wyrzekając się wszystkiego innego, schroń się w tym (Inteligencji).
घटस्याभ्य तरे बाह्ये यथाकाशं प्रवर्तते।
तथात्माभ्यंतरे बाह्ये कार्यवर्गेषु नित्यशः॥ १॥ ५०॥
ghaṭasyābhya tare bāhye yathākāśaṁ pravartate |
tathātmābhyaṁtare bāhye kāryavargeṣu nityaśaḥ || 1 || 50 ||
50. Tak jak przestrzeń przenika słoik zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, podobnie wewnątrz i na zewnątrz tego wiecznie zmieniającego się wszechświata, istnieje jeden Uniwersalny Duch (Ātman).
असंलग्नं यथाकाशं मिथ्याभूतेषु पंचसु।
असंलग्नस्तथात्मा तु कार्यवर्गेषु नान्यथा॥ १॥ ५१॥
asaṁlagnaṁ yathākāśaṁ mithyābhūteṣu paṁcasu |
asaṁlagnastathātmā tu kāryavargeṣu nānyathā || 1 || 51 ||
51. Tak jak przestrzeń przenikająca pięć fałszywych stanów materii nie miesza się z nimi, tak i Duch nie miesza się z tym ciągle zmieniającym się wszechświatem.
ईश्वरादिजगत्सर्वमात्मव्याप्यं समन्ततः।
एकोऽस्ति सच्चिदानंदः पूर्णो द्वैतविवर्जितः॥ १॥ ५२॥
īśvarādijagatsarvamātmavyāpyaṁ samantataḥ |
eko’sti saccidānaṁdaḥ pūrṇo dvaitavivarjitaḥ || 1 || 52 ||
52. Od Dewów aż do tego materialnego wszechświata, wszyscy są przenikani przez jednego Ducha. Jest jeden Saććidānanda (Istnienie, Inteligencja i Błogość), wszechprzenikający i bez drugiego.
यस्मात्प्रकाशको नास्ति स्वप्रकाशो भवेत् ततः।
स्वप्रकाशो यतस्तस्मादात्मा ज्योतिः स्वरूपकः॥ १॥ ५३॥
yasmātprakāśako nāsti svaprakāśo bhavet tataḥ |
svaprakāśo yatastasmādātmā jyotiḥ svarūpakaḥ || 1 || 53 ||
53. Ponieważ nie jest oświetlony przez nic innego, dlatego jest samoświetlny; i ze względu na tę samoświetlistość samą naturą Ducha jest Światło.
अवछिन्नो यतो नास्ति दशकालस्वरूपतः।
आत्मनः सर्वथा तस्मादात्मा पूर्णो भवेत्खलु॥ १॥ ५४॥
avachinno yato nāsti daśakālasvarūpataḥ |
ātmanaḥ sarvathā tasmādātmā pūrṇo bhavetkhalu || 1 || 54 ||
54. Ponieważ Duch w swej naturze nie jest ograniczony ani czasem, ani przestrzenią, jest zatem sam w sobie nieskończony, wszechprzenikający i całkowity.
यस्मान्न विद्यते नाशः पंचभूतैर्वृथात्मकैः।
तस्मादात्मा भवेन्नित्यस्तन्नाशो न भवेत्खलु॥ १॥ ५५॥
yasmānna vidyate nāśaḥ paṁcabhūtairvṛthātmakaiḥ |
tasmādātmā bhavennityastannāśo na bhavetkhalu || 1 || 55 ||
55. Ponieważ Duch jest inny niż ten świat, który składa się z pięciu stanów materii, które są fałszywe i podlegające zniszczeniu, dlatego jest wieczny. Nigdy nie ulega zniszczeniu.
यस्मात् तदन्यो नास्तीह तस्मादेकोऽस्ति सर्वदा।
यस्मात् तदन्यो मिथ्या स्यादात्मा सत्यो भवेत् खलु॥ १॥ ५६॥
yasmāt tadanyo nāstīha tasmādeko’sti sarvadā |
yasmāt tadanyo mithyā syādātmā satyo bhavet khalu || 1 || 56 ||
56. Poza Tym (Ātman) nie ma innej substancji, dlatego jest jedno; bez Tego wszystko inne jest fałszywe; dlatego jest To Prawdziwe Istnienie.
अविद्याभुतसंसारे दुःखनाशे सुखं यतः।
ज्ञानादाद्यंतशून्यं स्यात् तस्मादात्मा भवेत् सुखम्॥ १॥ ५७॥
avidyābhutasaṁsāre duḥkhanāśe sukhaṁ yataḥ |
jñānādādyaṁtaśūnyaṁ syāt tasmādātmā bhavet sukham || 1 || 57 ||
57. Stąd w tym świecie stworzonym przez ignorancję zniszczenie smutku oznacza zyskanie szczęścia; a dzięki Gnozie (Dźñāna) następuje odporność na wszelki smutek; dlatego Duch jest Błogością.
यस्मान्नाशितमज्ञानं ज्ञानेन विश्वकारणम्।
तस्मादात्मा भवेज्ज्ञानं ज्ञानं तस्मात् सनातनम्॥ १॥ ५८॥
yasmānnāśitamajñānaṁ jñānena viśvakāraṇam |
tasmādātmā bhavejjñānaṁ jñānaṁ tasmāt sanātanam || 1 || 58 ||
58. Ponieważ Wiedza (Dźñāna, Poznanie, Gnoza) niszczy Ignorancję, która jest przyczyną wszechświata; dlatego Duch jest Poznaniem; i w związku z tym ta Wiedza jest wieczna.
कालतो विविधं विश्वं यदा चैव भवेदिदम्।
तदेकोऽस्ति स एवात्मा कल्पनापथवर्जितः॥ १॥ ५९॥
kālato vividhaṁ viśvaṁ yadā caiva bhavedidam |
tadeko’sti sa evātmā kalpanāpathavarjitaḥ || 1 || 59 ||
59. Ponieważ ten różnorodny wszechświat ma swój początek w czasie, istnieje zatem Ten, który naprawdę jest Jaźnią, niezmienną przez wszystkie czasy. Kto jest jednym i poza myślami.
बाह्यानि सर्वभूतानि विनाशं यान्ति कालतः।
यतो वाचो निवर्तंते आत्मा द्वैतविवर्जितः॥ १॥ ६०॥
bāhyāni sarvabhūtāni vināśaṁ yānti kālataḥ |
yato vāco nivartaṁte ātmā dvaitavivarjitaḥ || 1 || 60 ||
60. Wszystkie te zewnętrzne substancje z czasem znikną; (ale) ten Duch (Ātman), którego nie da się opisać słowami (będzie istnieć) bez wtórego.
न खं वायुर्न चाग्निश्च न जलं पृथिवी न च।
नैतत्कार्यं नेश्वरादि पूर्णैकात्मा भवेत्खलु॥ १॥ ६१॥
na khaṁ vāyurna cāgniśca na jalaṁ pṛthivī na ca |
naitatkāryaṁ neśvarādi pūrṇaikātmā bhavetkhalu || 1 || 61 ||
61. Ani eter, powietrze, ogień, woda, ziemia, ani ich kombinacje, ani Dewy nie są doskonałe; taki jest tylko Ātman.
आत्मानमात्मनो योगी पश्यत्यात्मनि निश्चितम्।
सर्वसंकल्पसंन्यासी त्यक्तमिथ्याभवग्रहः॥ १॥ ६२॥
ātmānamātmano yogī paśyatyātmani niścitam |
sarvasaṁkalpasaṁnyāsī tyaktamithyābhavagrahaḥ || 1 || 62 ||
62. Po wyrzeczeniu się wszelkich fałszywych pragnień i porzuceniu wszelkich fałszywych łańcuchów tego świata, Jogin z pewnością widzi w swoim własnym duchu Ducha Uniwersalnego (Ātmana) poprzez siebie.
आत्मानात्मनि चात्मान दृष्ट्वानन्त सुखात्म्कम्।
विस्मृत्य विश्वं रमते समाधेस्तीव्रतस्तथा॥ १॥ ६३॥
ātmānātmani cātmāna dṛṣṭvānanta sukhātmkam |
vismṛtya viśvaṁ ramate samādhestīvratastathā || 1 || 63 ||
63. Zobaczywszy Ducha, który przynosi szczęście, w swoim własnym duchu z pomocą jaźni, zapomina o tym wszechświecie i cieszy się niewysłowioną błogością Samādhi (głębokiej medytacji).
मायैव विश्वजननी नान्या तत्त्वधियापरा।
यदा नाशं समायाति विश्वं नास्ति तदा खलु॥ १॥ ६४॥
māyaiva viśvajananī nānyā tattvadhiyāparā |
yadā nāśaṁ samāyāti viśvaṁ nāsti tadā khalu || 1 || 64 ||
64. Mājā (iluzja) jest matką wszechświata. Wszechświat nie został stworzony na podstawie żadnej innej zasady; kiedy ta Mājā zostaje zniszczona, świat z pewnością nie istnieje.
हेयं सर्वमिदं यस्य मायाविलसितं यतः।
ततो न प्रीतिविषयस्तनुवित्तसुखात्मकः॥ १॥ ६५॥
heyaṁ sarvamidaṁ yasya māyāvilasitaṁ yataḥ |
tato na prītiviṣayastanuvittasukhātmakaḥ || 1 || 65 ||
65. Dlatego ten, dla którego ten świat jest jedynie miejscem przyjemności Mājā, podłym i bezwartościowym, nie może znaleźć szczęścia w bogactwach, ciele itp. ani w przyjemnościach.
अरिर्मित्रमुदासीनस्त्रिविधं स्यादिदं जगत्।
व्यवहारेषु नियतं दृश्यते नान्यथा पुनः॥
प्रियाप्रियादिभेदस्तु वस्तुषु नियतः स्फुटम्॥ १॥ ६६॥
arirmitramudāsīnastrividhaṁ syādidaṁ jagat |
vyavahāreṣu niyataṁ dṛśyate nānyathā punaḥ ||
priyāpriyādibhedastu vastuṣu niyataḥ sphuṭam || 1 || 66 ||
66. Ten świat jawi się ludziom w trzech różnych aspektach – albo przyjaznym, wrogim, albo obojętnym; takich zawsze można spotkać w doczesnych kontaktach; istnieje rozróżnienie również w istocie, ponieważ są one dobre, złe lub obojętne.
आत्मोपाधिवशादेवं भवेत् पुत्रादि नान्यथा।
मायाविलसितं विश्वं ज्ञात्वैवं श्रुतियुक्तितः॥
अध्यारोपापवादाभ्यां लयं कुर्वन्ति योगिनः॥ १॥ ६७॥
ātmopādhivaśādevaṁ bhavet putrādi nānyathā |
māyāvilasitaṁ viśvaṁ jñātvaivaṁ śrutiyuktitaḥ ||
adhyāropāpavādābhyāṁ layaṁ kurvanti yoginaḥ || 1 || 67 ||
67. Ten jeden Duch, poprzez zróżnicowanie, zaprawdę staje się synem, ojcem itd. Pisma Święte pokazały, że wszechświat jest dziwactwem Mājā (iluzją). Jogin niszczy ten fenomenalny wszechświat uświadamiając sobie, że jest on jedynie wynikiem Adhjāropa (nałożenia) i za pomocą Apawada (obalenia błędnego przekonania).
Definicja Parama Haṃsa
निखिलोपाधिहीनो वै यदा भवति पुरुषः।
तदा विवक्षतेऽखंडज्ञानरूपी निरंजनः॥ १॥ ६८॥
nikhilopādhihīno vai yadā bhavati puruṣaḥ |
tadā vivakṣate’khaṁḍajñānarūpī niraṁjanaḥ || 1 || 68 ||
68. Kiedy osoba jest wolna od nieskończonych rozróżnień i stanów istnienia, takich jak kasta, indywidualność itp., wówczas może powiedzieć, że jest niepodzielną inteligencją i czystą Jednostką.
सो कामयतः पुरुषः सृजते च प्रजाः स्वयम्।
अविद्या भासते यस्मात् तस्मान्मिथ्या स्वभावतः॥ १॥ ६९॥
so kāmayataḥ puruṣaḥ sṛjate ca prajāḥ svayam |
avidyā bhāsate yasmāt tasmānmithyā svabhāvataḥ || 1 || 69 ||
69. Pan chciał stworzyć swoje stworzenia; z Jego woli wyszła Awidjā (Ignorancja), matka tego fałszywego wszechświata.
शुद्ध ब्रह्मत्व संबद्धो विद्यया सहितो भवेत्।
ब्रह्मतेनसती याति यत आभासते नभः॥ १॥ ७०॥
śuddha brahmatva saṁbaddho vidyayā sahito bhavet |
brahmatenasatī yāti yata ābhāsate nabhaḥ || 1 || 70 ||
70. Następują połączenia pomiędzy Czystym Brahma i Awidjā, z których powstaje Brahma, z którego wychodzi Ākāśa.
तस्मात् प्रकाशते वायुर्वायोरग्निस्ततो जलम्।
प्रकाशते ततः पृथ्वी कल्पनेयं स्थिता सति॥ १॥ ७१॥
tasmāt prakāśate vāyurvāyoragnistato jalam |
prakāśate tataḥ pṛthvī kalpaneyaṁ sthitā sati || 1 || 71 ||
71. Z Ākāśa pochodzi powietrze; z powietrza powstał ogień; z ognia – woda; a z wody powstała ziemia. Taki jest porządek subtelnej emanacji.
आकाशाद्वायुराकाशपवनादग्निसंभवः।
खवाताग्नेर्जलं व्योमवाताग्निवारितो मही॥ १॥ ७२॥
ākāśādvāyurākāśapavanādagnisaṁbhavaḥ |
khavātāgnerjalaṁ vyomavātāgnivārito mahī || 1 || 72 ||
72. Z eteru powietrze; z powietrza i eteru powstał ogień; z potrójnego związku eteru, powietrza i ognia powstała woda; a z połączenia eteru, powietrza, ognia i wody powstała (zgrubna) ziemia.
खं शब्दलक्षणं वायुश्चंचलः स्पर्शलक्षणः।
स्याद्रूपलक्षणं तेजः सलिलं रसलक्षणम्॥
गन्धलक्षणिका पृथ्वी नान्यथा भवति ध्रुवम्॥ १॥ ७३॥
khaṁ śabdalakṣaṇaṁ vāyuścaṁcalaḥ sparśalakṣaṇaḥ |
syādrūpalakṣaṇaṁ tejaḥ salilaṁ rasalakṣaṇam ||
gandhalakṣaṇikā pṛthvī nānyathā bhavati dhruvam || 1 || 73 ||
73. Cechą eteru jest dźwięk; powietrza ruch i dotyk. Forma jest jakością ognia a smak wody. A zapach jest cechą ziemi. Nie ma co zaprzeczać.
स्यादेकगुणमाकाशं द्विगुणो वायुरुच्यते।
तथैव त्रिगुणं तेजो भवन्त्यापश्चतुर्गुणाः॥
शब्दः स्पर्शश्च रूपं च रसो गन्धस्तथैव च।
एतत् पंचगुणा पृथ्वी कल्पकैः कल्प्यतेऽधुना॥ १॥ ७४॥
syādekaguṇamākāśaṁ dviguṇo vāyurucyate |
tathaiva triguṇaṁ tejo bhavantyāpaścaturguṇāḥ ||
śabdaḥ sparśaśca rūpaṁ ca raso gandhastathaiva ca |
etat paṁcaguṇā pṛthvī kalpakaiḥ kalpyate’dhunā || 1 || 74 ||
74. Ākāśa ma jedną cechę; powietrze dwie, ogień trzy, woda cztery a ziemia pięć cech, a mianowicie – dźwięk, dotyk, smak, forma i zapach. Zostało to ogłoszone przez mędrców.
चक्षुषा गृह्यते रूपं गन्धो घ्राणेन गृह्यते।
रसो रसनया स्पर्शस्त्वचा संगृह्यते परम्॥ १॥ ७५॥
श्रोत्रेण गृह्यते शब्दो नियतं भाति नान्यथा॥ १॥ ७६॥
cakṣuṣā gṛhyate rūpaṁ gandho ghrāṇena gṛhyate |
raso rasanayā sparśastvacā saṁgṛhyate param || 1 || 75 ||
śrotreṇa gṛhyate śabdo niyataṁ bhāti nānyathā || 1 || 76 ||
75-76. Formę postrzegamy oczami, węch przez nos, smak przez język, dotyk przez skórę, a dźwięk przez ucho. To są zaprawdę narządy percepcji.
चैतन्यात्सर्वमुत्पन्नं जगदेतच्चराचरम्।
अस्ति चेत्कल्पनेय स्यान्नास्ति चेदस्ति चिन्मयम्॥ १॥ ७७॥
caitanyātsarvamutpannaṁ jagadetaccarācaram |
asti cetkalpaneya syānnāsti cedasti cinmayam || 1 || 77 ||
77. Z Inteligencji powstał cały wszechświat, ruchomy i nieruchomy; niezależnie od tego, czy można wywnioskować jejo istnienie, czy też nie, „Wszech Inteligencja” istnieje.
Absorpcja lub Inwolucja
पृथ्वी शीर्णा जलं मग्ना जलं मग्नञ्च तेजसि।
लीनं वायौ तथा तेजो व्योम्नि वातो लयं ययौ॥
अविद्यायां महाकाशो लीयते परमे पदे॥ १॥ ७८॥
pṛthvī śīrṇā jalaṁ magnā jalaṁ magnañca tejasi |
līnaṁ vāyau tathā tejo vyomni vāto layaṁ yayau ||
avidyāyāṁ mahākāśo līyate parame pade || 1 || 78 ||
78. Ziemia staje się subtelna i rozpuszcza się w wodzie; woda zamienia się w ogień; ogień podobnie łączy się z powietrzem; powietrze zostaje wchłonięte przez eter, a eter zostaje rozpuszczony w Awidjā (Ignorancji), która łączy się z Wielkim Brahmą.
विक्षेपावरणा शक्तिर्दुरन्तासुखरूपिणी।
जडरूपा महामाया रजःसत्त्वतमोगुणा॥ १॥ ७९॥
vikṣepāvaraṇā śaktirdurantāsukharūpiṇī |
jaḍarūpā mahāmāyā rajaḥsattvatamoguṇā || 1 || 79 ||
79. Istnieją dwie siły – wikszepa (energia wychodząca) i awaraṇā (energia przemieniająca), które mają wielki potencjał i moc i których formą jest szczęście. Wielka Mājā (Mahāmājā), gdy nie jest inteligentna i materialna, ma trzy atrybuty sattwa (rytm), radźas (energia) i tamas (bezwładność).
सा मायावरणाशक्त्यावृताविज्ञानरूपिणी।
दर्शयेज्जगदाकारं तं विक्षेपस्वभावतः॥ १॥ ८०॥
sā māyāvaraṇāśaktyāvṛtāvijñānarūpiṇī |
darśayejjagadākāraṁ taṁ vikṣepasvabhāvataḥ || 1 || 80 ||
80. Nieinteligentna forma Mājā, objęta siłą awaraṇā (ukrywania), objawia się jako wszechświat, dzięki naturze siły wikszepa.
तमो गुणाधिका विद्या या सा दूर्गा भवेत् स्वयम्।
ईश्वरस्तदुपहितं चैतन्यं तदभूद् ध्रुवम्॥
सत्ताधिका च या विद्या लक्ष्मीः स्याद्दिव्यरूपिणी।
चैतन्यं तदुपहितं विष्णुर्भवति नान्यथा॥ १॥ ८१॥
tamo guṇādhikā vidyā yā sā dūrgā bhavet svayam |
īśvarastadupahitaṁ caitanyaṁ tadabhūd dhruvam ||
sattādhikā ca yā vidyā lakṣmīḥ syāddivyarūpiṇī |
caitanyaṁ tadupahitaṁ viṣṇurbhavati nānyathā || 1 || 81 ||
81. Kiedy awidjā ma nadmiar tamas, wówczas manifestuje się jako Durgā; Inteligencja, która jej przewodniczy, nazywa się Īśwara. Kiedy awidjā ma nadmiar sattwa, objawia się jako piękna Lakszmi; Inteligencja, która jej przewodniczy, nazywa się Wiszṇu.
रजोगुणाधिका विद्या ज्ञेया सा वै सरस्वती।
यश्चित्स्वरूपो भवति ब्रह्मातदुपधारकः॥ १॥ ८२॥
rajoguṇādhikā vidyā jñeyā sā vai sarasvatī |
yaścitsvarūpo bhavati brahmātadupadhārakaḥ || 1 || 82 ||
82. Kiedy awidjā ma nadmiar radźas, manifestuje się jako mądra Saraswatī; inteligencja, która jej przewodniczy, znana jest jako Brahmā.
ईशाद्याः सकला देवा दृश्यन्ते परमात्मनि।
शरीरादिजडं सर्वं सा विद्या तत् तथा तथा॥ १॥ ८३॥
īśādyāḥ sakalā devā dṛśyante paramātmani |
śarīrādijaḍaṁ sarvaṁ sā vidyā tat tathā tathā || 1 || 83 ||
83. Bogowie tacy jak Śiwa, Brahmā, Wiszṇu itd., wszyscy są widziani w wielkim Duchu; ciała i wszystkie przedmioty materialne są różnymi produktami awidjā.
एवंरूपेण कल्पन्ते कल्पका विश्वसम्भवम्।
तत्त्वातत्त्वं भवंतीह कल्पनान्येन चोदिता॥ १॥ ८४॥
evaṁrūpeṇa kalpante kalpakā viśvasambhavam |
tattvātattvaṁ bhavaṁtīha kalpanānyena coditā || 1 || 84 ||
84. Mędrcy wyjaśnili w taki właśnie sposób stworzenie świata – w ten sposób powstają tattwy (elementy) i nie-tattwy (nie-elementy), a nie inaczej.
प्रमेयत्वादिरूपेण सर्वं वस्तु प्रकाश्यते।
विशेषशब्दोपादाने भेदो भवति नान्यथा॥ १॥ ८५॥
prameyatvādirūpeṇa sarvaṁ vastu prakāśyate |
viśeṣaśabdopādāne bhedo bhavati nānyathā || 1 || 85 ||
85. Wszystkie rzeczy są postrzegane jako skończone itp. (posiadające cechy itp.), a różne rozróżnienia powstają jedynie poprzez słowa i nazwy; ale tak naprawdę nie ma różnicy.
तथैव वस्तुनास्त्येव भासको वर्तकः परः।
स्वरूपत्वेन रूपेण स्वरूपं वस्तु भाष्यते॥ १॥ ८६॥
tathaiva vastunāstyeva bhāsako vartakaḥ paraḥ |
svarūpatvena rūpeṇa svarūpaṁ vastu bhāṣyate || 1 || 86 ||
86. Dlatego rzeczy nie istnieją; istnieje jedynie wielki i chwalebny Ten, który je manifestuje; chociaż rzeczy są fałszywe i nierealne, to jednak jako odbicie rzeczywistości wydają się na razie realne.
एकः सत्तापूरितानन्दरूपः पूर्णो व्यापी वर्तते नास्ति किञ्चित्।
एतज्ज्ञानं यः करोत्येव नित्यं मुक्तः स स्यान्मृत्युसंसारदुःखात्॥ १॥ ८७॥
ekaḥ sattāpūritānandarūpaḥ pūrṇo vyāpī vartate nāsti kiñcit |
etajjñānaṁ yaḥ karotyeva nityaṁ muktaḥ sa syānmṛtyusaṁsāraduḥkhāt || 1 || 87 ||
87. Jedyna Istota, pełna błogości, całkowita i wszechprzenikająca, istnieje jedynie i nic więcej; ten, kto stale urzeczywistnia tę wiedzę, jest wolny od śmierci i smutku koła świata.
यस्यारोपापवादाभ्यां यत्र सर्वे लयं गताः।
स एको वर्तते नान्यत्तच्चित्तेनावधार्यते॥ १॥ ८८॥
yasyāropāpavādābhyāṁ yatra sarve layaṁ gatāḥ |
sa eko vartate nānyattaccittenāvadhāryate || 1 || 88 ||
88. Kiedy dzięki wiedzy, że wszystko jest iluzoryczną percepcją (āropa) i poprzez intelektualne odrzucenie (apawāda) innych doktryn, ten wszechświat zostaje rozpuszczony w tą jedność, istnieje tylko Ten Jeden i nic innego; wtedy jest to wyraźnie postrzegane przez umysł.
पितुरन्नमयात्कोशाज्जायते पूर्वकर्मणः।
तच्छरीरंविर्दुदुःखं स्वप्राग्भोगाय सुन्दरम्॥ १॥ ८९॥
piturannamayātkośājjāyate pūrvakarmaṇaḥ |
taccharīraṁvirduduḥkhaṁ svaprāgbhogāya sundaram || 1 || 89 ||
89. Z Annamaja Kośa (fizycznego pojazdu) ojca i zgodnie ze swą przeszłą karmą, dusza ludzka odradza się; dlatego mądrzy traktują to piękne ciało jako karę, dla cierpienia z powodu skutków przeszłej karmy.
मांसास्थिस्नायुमज्जादिनिर्मितं भोगमन्दिरम्।
केवलं दुःखभोगाय नाडी संततिगुल्फितम्॥ १॥ ९०॥
māṁsāsthisnāyumajjādinirmitaṁ bhogamandiram |
kevalaṁ duḥkhabhogāya nāḍī saṁtatigulphitam || 1 || 90 ||
90. Ta świątynia cierpienia i przyjemności (ciało ludzkie), zbudowana z mięsa, kości, nerwów, szpiku, krwi i poprzecinana naczyniami krwionośnymi itp., służy jedynie smutkowi cierpienia.
पारमेष्ठ्यमिदं गात्रं पंचभूतविनिर्मितम्।
ब्रह्माण्डसंज्ञकं दुःखसुखभोगाय कल्पितम्॥ १॥ ९१॥
pārameṣṭhyamidaṁ gātraṁ paṁcabhūtavinirmitam |
brahmāṇḍasaṁjñakaṁ duḥkhasukhabhogāya kalpitam || 1 || 91 ||
91. To ciało, siedziba Brahmā, złożone z pięciu elementów i znane jako Brahmāṇḍa (jajo Brahmā, czyli mikrokosmos), zostało stworzone, aby cieszyć się przyjemnością lub cierpieć ból.
बिन्दुः शिवो रजः शक्तिरुभयोर्मिलनात्स्वयम्।
स्वप्नभूतानि जायन्ते स्वशक्त्या जडरूपया॥ १॥ ९२॥
binduḥ śivo rajaḥ śaktirubhayormilanātsvayam |
svapnabhūtāni jāyante svaśaktyā jaḍarūpayā || 1 || 92 ||
92. Z połączenia Ducha, którym jest Śiwa, i Materii, którą jest Śakti, oraz poprzez ich wzajemne oddziaływanie ze sobą, rodzą się wszystkie stworzenia.
तत् पञ्चीकरणात् स्थूलान्यसंख्यानि समासतः।
ब्रह्मांडस्थानि वस्तूनि यत्र जीवोऽस्ति कर्मभिः॥
तद्भूतपञ्चकात्सर्वं भोगाय जीवसंज्ञिता॥ १॥ ९३॥
tat pañcīkaraṇāt sthūlānyasaṁkhyāni samāsataḥ |
brahmāṁḍasthāni vastūni yatra jīvo’sti karmabhiḥ ||
tadbhūtapañcakātsarvaṁ bhogāya jīvasaṁjñitā || 1 || 93 ||
93. Z pięciokrotnej kombinacji wszystkich subtelnych elementów powstają w tym wszechświecie zgrubne (materialne), niezliczone obiekty. Inteligencja, która jest w nich zamknięta poprzez Karmę, nazywa się Dźīwa. Cały ten świat wywodzi się z pięciu żywiołów. Dźīwa cieszy się owocami działania.
पूर्वकर्मानुरोधेन करोमि घटनामहम्।
अजडः सर्वभूतस्था जडस्थित्या भुनक्ति तान्॥ १॥ ९४॥
pūrvakarmānurodhena karomi ghaṭanāmaham |
ajaḍaḥ sarvabhūtasthā jaḍasthityā bhunakti tān || 1 || 94 ||
94. Zgodnie ze skutkami przeszłej karmy tych Dźīwa, kieruję wszystkimi ich losami. Dźīwa jest niematerialny i jest we wszystkim; ale wchodzi do materialnego ciała, aby cieszyć się owocami karmy.
जडात्स्वकर्मभिर्बद्धो जीवाख्यो विविधो भवेत्।
भोगायोत्पद्यते कर्म ब्रह्मांडाख्ये पुनः पुनः॥ १॥ ९५॥
jaḍātsvakarmabhirbaddho jīvākhyo vividho bhavet |
bhogāyotpadyate karma brahmāṁḍākhye punaḥ punaḥ || 1 || 95 ||
95. Związani łańcuchem materii przez swoją karmą, Dźīwa otrzymują różne imiona. W tym świecie przychodzą raz po raz, aby doświadczyć konsekwencji swojej karmy.
जीवश्च लीयते भोगावसाने च स्वकर्मणः॥ १॥ ९६॥
jīvaśca līyate bhogāvasāne ca svakarmaṇaḥ || 1 || 96 ||
96. Kiedy nacieszy się owocami karmy, Dźīwa zostaje wchłonięty przez Parambrahma.
इति श्रीशिवसंहितायां हरगौरीसंवादे योगशास्त्रे
प्रथमः पटलः समाप्तः॥ १॥
iti śrīśivasaṁhitāyāṁ haragaurīsaṁvāde yogaśāstre
prathamaḥ paṭalaḥ samāptaḥ || 1 ||
Dodaj komentarz