Zasady i Regulacje dla Guru, Swami i „Ludzi-Bogów”…

Podstawowe Zasady i Regulacje dla Guru, Swami i „Ludzi-bogów” kryją się w Samnjasie…

Po pierwsze, ważne jest zrozumienie różnicy między „Guru” a „Swami” oraz „Awatarą„. Guru to nauczyciel i przewodnik, który może być gospodarzem, mieć rodzinę, jak większość z nich w epoce wedyjskiej. Mogą być żonaci, mieć rodzinę i zawód, zarabiać na życie i żyć tak wystawnie, jak chcą, ucząc swoich uczniów. „Swami” to tytularne określenie, ponieważ jest to po prostu tytuł (pan/mistrz), a nie powołanie duchowe. Rzeczywistym powołaniem jest sannjasi (m) sannyāsini (ż), z angielska sannyasi. Właściwym polskim odpowiednikiem jest wyrzeczony, ascetyczny lub monastyczny, lub mnich/mniszka czyli bhikszu/bhikszuni. Swami/n to osoba inicjowana jako sanjasin do Zakonu Swami Daśanami oraz kilkudziesięciu innych pomniejszych, w tym starszych.

Samnyasi wędrują, a czasem uczą się praktyk rytualnych w Aśramach

Sannyasa, w sanskrycie संन्यास – w transliteracji naukowej saṃnyāsa, czwarte stadium życiowego rozwoju i dojrzałości cechujący się uwolnieniem od materializmu i braku zainteresowań w świecie materialnym, pragnieniem spokoju i praktyki duchowej bez ograniczeń. Nyaasa oznacza oczyszczanie, a samnyaasa wszechstronne oczyszczanie. W Rygwedzie Samnyasa to Antigriha (अन्तिगृह) w hymnie 10.95.4. Pełny doświadczony i ugruntowany Samnyasi to Sadhu, Muni (mnich), Swamin, Kesin (długowłosy), Vati (mnich żebrzący). W całej literaturze Dharmy istnieją zasady i regulacje dla sannjāsinów, ale ponieważ nie ma oficjalnego organu regulacyjnego – większość mnichów i mniszek robi, co im się podoba, bez nadzoru. Dlatego niezwykle ważne jest, aby świeccy znali zasady, aby mogli pociągnąć wszystkich sanjasi do odpowiedzialności i zapobiegać różnego typu nadużyciom i hultajstwom, które okazjonalnie widzimy, jak i wszelkie zniesławiające kulturę hinduską i szkodliwie wpływające na tysiące ich wyznawców oraz sympatyków.

Osoba w sannjasie prowadzi proste życie, zazwyczaj oderwane od świata materialnego i jego spraw, wędrowne, dryfujące z miejsca na miejsce, bez dóbr materialnych i bez przywiązań emocjonalnych. Mogą mieć laskę (kij dharmy), książkę (pismo święte), pojemnik lub naczynie na jedzenie i picie, często nosząc mocno żółte, szafranowe, pomarańczowe, ochrowe lub ziemiste ubrania (szaty). Mogą mieć długie włosy i wyglądać na rozczochranych, i zazwyczaj są wegetarianami. Niektóre mniejsze Upaniszady, jak również zakony monastyczne uważają kobiety, dzieci, studentów, upadłych mężczyzn (tych z karalnością) i innych za niekwalifikujących się do zostania sannjasinem, podczas gdy inne teksty nie nakładają lub ściślej nie wspominają żadnych ograniczeń wstępnych dla chętnych.

„Garnek, kubek do picia i manierka – trzy podpory, para butów, łatana szata zapewniająca ochronę – w upale i zimnie, przepaska biodrowa, kąpielówki i prześcieradło, potrójny kij i narzuta.” — Sannyasa Upanishad, 1.4. Celem hinduskiego sannyasina jest moksza (pełne wyzwolenie, zbawienie).

„Jest znany jako stały Sannjasin, który nie nienawidzi, nie pragnie (nie pożąda), nie ma dualności (przeciwieństw, sprzeciwów, dwoistości, obłudy). Zaprawdę, Mahabaho (Arjuna), jest wyzwolony z niewoli. — Bhagavad Gita, Hymn 5.3.

Rāmānuja Ācārya (1017-1137), przewidując problemy, które wynikną z braku regulacji i nadzoru nad mnichami, sanjasinami, poprosił jednego ze swoich uczniów Yadava Prakasha o skompilowanie obszernego podręcznika na ten temat, biorąc wszystkie zasady, regulacje i wskazówki ze wszystkich Śastr czyli Ksiąg jakie były dostępne — nosi on tytuł Yati-dharma-samuccaya. Po nim inną wersję skompilował Viśveśvara Sarasvati około 1600 roku.

Istnieją setki rozmaitych hinduskich zakonów monastycznych, zarówno wedantycznych, jak i tantrycznych, jednak wszystkie znają regułę Brahmacarjam – Boskie Prowadzenie oznaczające Wstrzemięźliwość, w tym celibat seksualny. Najpopularniejszymi są te Zakony Daśanami Śankaracaryi, który założył 10 zakonów monastycznych znanych jako Daśanāmi Sanyāsis. Ich imiona członków zazwyczaj zawierają człon -ananda (Sivananda, Brahmananda, Yogananda, Nithyananda itd.), a ich tytuły po imieniu to Giri, Vana, Sarasvati, Puri, Bhārati, Parvata, Sagara, Tirtha, Asrama i Aranya.

Mnisi waisznawscy ze Sri Sampradaya mają tytuł Jeer lub Jiyar (Dźir, Dźijar). Sannyāsi to WYRZECZENI, innymi słowy, porzucili wszelki materializm i poświęcili swoje życie dążeniu do samorealizacji i duchowego przebudzenia. Dlatego sugeruje się, abyśmy wszyscy zapoznali się z tymi zasadami i stosowali je w swojej ocenie autentyczności danego „boga-człowieka” czyli kogoś, kto podaje się za przebudzonego, oświeconego, wyzwolonego, swamina czy awatara.

Kumbhamela 2025 – Dziewczyna lat 13 zostaje Samnjasini Zakonu Giri

ŚLUBY MNISZE (SAMNJASINÓW) według Bodhāyany

Oto śluby: niekrzywdzenia (ahinsa), mówienia prawdy (satyam), uczciwości (asteya), czystości (śaućam) i wyrzeczenia się (wszystkich dóbr). Oto śluby drugorzędne: pohamowanie gniewu, posłuszna służba nauczycielowi, unikanie niedbalstwa, czystość i czystość jedzenia. (B.Dh 2:18.2-3)

PRAWIDŁOWE POSTĘPOWANIE ASCETY SAMNJASINA (Wywodzi się z Księgi Manu Rozdział 6)

  1. Sannyasi musi zrzec się wszelkiej własności.
  2. Sannyasi musi złożyć obietnicę bezpieczeństwa wszystkim istotom — każda istota, która przychodzi do sannyasi po schronienie, on/a ma obowiązek jej je dać.
  3. Sannyasi musi powstrzymać się od krzywdzenia istot żyjących.
  4. Sannyasi musi praktykować powściągliwość zmysłów, musi całkowicie powstrzymać się od wszelkich form przyjemności zmysłowych — każda forma luksusu jest zabroniona. Jest to uwarunkowane społecznie i kulturowo, ale ogólną wytyczną jest to, że sannyasi musi używać tego, czego najniższa grupa społeczno-ekonomiczna w społeczeństwie, w którym się znajduje, używa do swojej pościeli (do spania), zakwaterowania, kąpieli, jedzenia itp. Tradycyjnie w Indiach sannyasi musi zawsze spać na ziemi i nigdy nie używać łóżka, ponieważ większość zwykłych ubogich ludzi śpi na podłodze.
  5. Sannyasi musi uprzejmie odrzucić wszelkie formy przyjemności, które mogą być oferowane.
  6. Sannyasi musi wyzbyć się miłości i nienawiści. Nie może żywić uczuć do osób przychylnych ani złośliwości do osób nieprzychylnych.
  7. Sannyasi musi być równouprawniony wobec wszystkich istot czujących. Nie powinien być stronniczy wobec oddanych, ani bezstronny i wrogi wobec innych.
  8. Sannyasi musi regularnie praktykować ślub szlachetnego milczenia (mauna). W regularnych okresach sannyasi powinien przestrzegać ślubu milczenia i nie wypowiadać żadnych słów (ani pisać na karteczkach nie wolno).
  9. Sannyasi musi cierpliwie znosić ostre słowa wypowiadane przeciwko niemu, nie odwzajemniając się. Nigdy nie powinien celowo nikogo obrażać. Wobec rozgniewanego człowieka niech nie okazuje gniewu, niech błogosławi, gdy jest przeklinany, i niech nigdy nie mówi niczego, co jest pozbawione Prawdy (Satyam).
  10. Sannyasi musi mówić tylko Prawdę (Satyam) — nie powinien komentować niczego, czego osobiście nie wie, ani mówić o rzeczach bez znajomości ustalonych faktów.
  11. Sannyasi powinien zawsze wędrować sam, bez żadnego towarzysza — obecnie wielu sannyasi mieszka w aśramach lub klasztorach — to przykazanie jest przestrzegane przez unikanie pielęgnowania przyjaźni z innymi mnichami.
  12. Sannyasi musi kultywować obojętność wobec wszystkiego, pozostać stanowczym w swoim celu, medytować (i) koncentrować swój umysł na Brahmanie (Bóg Stwórca, Absolut, Wszechduch).
  13. Powinien nosić grube, zniszczone ubrania — powinien nosić proste bawełniane ubrania, najlepiej nieszyte, ale jeśli warunki pogodowe na to nie pozwalają — jak w Europie, powinien nosić najprostsze możliwe ubrania.
  14. Sannyasi powinien zachować czyste serce — innymi słowy powinien kultywować życzliwość (maitri) i współczucie (karunam) wobec wszystkich istot i tłumić wszelkie niezdrowe i negatywne myślenie.
  15. Niech sannyasi unika tworzenia wrogów dla dobra swojego (nietrwałego) ciała — sannyasi nigdy nie powinien tworzyć wrogości dla zachowania własnego ciała, jedzenia lub warunków życia. Jeśli jego obecność w określonej lokalizacji powoduje wrogość, powinien przenieść się w inne miejsce.
  16. Sannyasi nie powinien zarabiać na życie przez (wyjaśnianie) niezwykłych zjawisk atmosferycznych i znaków, ani przez praktykowanie astrologii i chiromancji, ani przez udzielanie porad i wykładanie (Śastr).
  17. Sannyasi musi mieć zawsze przycięte włosy, paznokcie i brodę. Tradycyjnie głowę i brodę goli się raz w miesiącu, podczas pełni księżyca.
  18. Sannyasi powinien nosić miskę na jałmużnę, laskę (dandam) i dzbanek na wodę (kumbhan).
  19. Sannyasi nie może używać naczyń wykonanych z metalu. Zakaz używania metalu przez sannyasi rozciąga się również na pieniądze i inne przedmioty. Obecnie na zachodzie bardzo trudno byłoby przestrzegać tej zasady, chyba że sannyasi miałby kartę kredytową — ale posiadanie konta bankowego jest zabronione, dlatego należy używać pieniędzy.
  20. Sannyasi musi gardzić wszystkim (jedzeniem) uzyskanym w wyniku pokornych pozdrowień. Jedząc mało i stojąc i siedząc w samotności.
  21. Sannyasi nie może podejmować żadnych projektów w celu zdobycia zasług. Może jedynie angażować się w projekty pracy socjalnej i pomocy oraz angażować się w projekty, które przynoszą korzyści biednym, uciśnionym, uchodźcom, zmarginalizowanym członkom społeczeństwa itd., ale powinno się to robić bezinteresownie i nigdy dla zdobycia zasług lub sławy. Imię sannyasi nigdy nie powinno być wiązane z projektami dobroczynnymi.
  22. Sannyasi musi poświęcić się praktyce medytacji (dhjanam). Zabrania się mu angażowania się w pudźe i jadźńie.
  23. Sannyasi musi żyć bez ognia, bez domu i bez wygody lub ochrony. (Apastamba)
  24. Sannyasi nie powinien zdobywać mas uczniów ani rozpowszechniać swojej wiedzy. (Likhita)
  25. Sannyasi musi powstrzymać się od wypowiadania słów powitania lub błogosławieństwa. (Kapila) Zwykłym powitaniem i błogosławieństwem sannyāsi jest po prostu podniesienie ręki w abhaya mudra (gest daru nieustraszoności) i wypowiedzenie Imienia Boga, takiego jak „nārāyaṇa nārāyaṇa” lub „śiwaayah śiwaayah”.
  26. Sannyāsi powinien powstrzymać się od używania betelu. (Jamadagni) Dotyczy to również używania papierosów, gandźi i wszelkich innych form stymulacji czy psychodelizmu.

Według Medhatithi

  1. Sannyasi powinien powstrzymać się od alchemii, procesów sądowych, astrologii (słuchania porad z horoskopów i wyroczni), kupna i sprzedaży oraz wszelkich rzemiosł.
  2. Sannyasi nie powinien oglądać tańców i pokazów tanecznych, uczestniczyć w wydarzeniach hazardowych, patrzeć na młode i skąpo odziane kobiety, świąteczne potrawy lub kobiety w okresie menstruacji.
  3. Sannyasi nigdy nie powinien mieszkać/nocować w sześciu rodzajach miejsc, dworach królewskich, miastach, centrach gospodarczych, spichlerzach[1], farmach bydła i domach.
  4. Sannyasi nigdy nie powinien nawet myśleć o tych sześciu: — egoistyczne pragnienie, nienawiść, arogancja, duma, hipokryzja i złośliwość wobec innych.
  5. Oto sześć przyczyn upadku ascety (samnjasina): podróżowanie nocą, podróżowanie pojazdami, rozmowy o kobietach, chciwość, spanie w łóżkach i noszenie białych ubrań.
  6. Oto sześć przyczyn niewoli sannyasina: zamieszkanie, brak miski żebraczej, gromadzenie dóbr, gromadzenie uczniów, spanie w ciągu dnia i bezczynne rozmowy.
  7. Sannyasi powinien być bez języka, bez smaku (kliba), kulawy, ślepy, głuchy i głupi.

+ Kiedy sannyasi, jedząc, nie zauważa różnicy między smacznym a niesmacznym, czy jest gorące czy słodkie, nazywany jest „bez języka”.

+ Sannyasi, którego nie porusza namiętność 16-letniej młodej kobiety, nowonarodzonej dziewczyny i starej kobiety, nazywany jest „bez języka”.

+ Sannyasi, który chodzi tylko po to, aby żebrać o jedzenie, aby odpowiedzieć na wezwania natury i nie podróżuje dalej niż trzy mile (4,83, około 5 km), jest „kulawy”.

+ Kiedy wędrujący asceta nie patrzy dalej niż sześć stóp przed siebie, chyba że istnieje jakieś niebezpieczeństwo, mówi się, że jest „ślepy”.

+ Sannyasi, który jest obojętny na miłe lub niemiłe słowa, pochwały lub obelgi, jest nazywany „głuchym”.

+ Kiedy sannyasi w obecności wrogich ludzi pozostaje cichy i zachowuje się, jakby spał, mimo że w pełni wykorzystuje swoje zdolności, jest nazywany „głupim”.

34. Przyjmując sługi, domy, pojazdy, krowy, nieruchomości, zboże, pieniądze i złoto, sannyasi niszczy 200 pokoleń swojej rodziny. Sannyasi, którzy są nastawieni na dawanie prezentów, a także gromadzenie ubrań i innych takich dóbr, skończą w cuchnącym piekle z powodu swojej głupoty. (Kratu)

35. Jeśli ktoś odwróci się od sannyasy, odradza się jako chrząszcz żyjący w łajnie przez 60 tysięcy lat. On [staje się wyrzutkiem, pozakastowcem, i] powinien zostać wykluczony ze wszystkich praktyk religijnych.

36. Zdobywanie uczniów dla zysku i samouwielbienia jest oznaką fałszywego ascety. (Vasistha)

Przypis [1] Oczywiste jest, że obecnie życie w spichlerzach lub ich pobliżu nie jest możliwe.

Sanjasini uczą się rytuałałów w Aśramach

Tak, to niestety prawda, że ​​ci guru, svāmi i „ludzie bogowie” czyli awatarowie są obecnie komercyjni, ekstrawaganccy i wyzyskujący, i oczywiście nie jest to właściwe. Rząd Indii nie ma i nie może mieć żadnych zasad dla samnjasi-nów per se, ponieważ jest świecki i tak dalej. Prawo cywilne i karne stosuje się do nich tak samo jak do innych zwykłych obywateli w Indiach. Oczywiście istnieją prawa i zasady dla instytucji religijnych (maṭha-s, āśrama-s), z których wiele jest prowadzonych przez tych sannyasi-s. To wszystko, co robi rząd, szczególnie w tematyce podatków.

Istnieje jednak kilkaset pism i traktatów, które określają sannyasadharmę lub yatidharmę, których sannyasi-s muszą ściśle przestrzegać. Głównym tematem sannyasa jest oczywiście to, że przywiązanie do świata maskuje i rozprasza wzrok, który powinien być skupiony tylko i wyłącznie na Prawdzie wewnątrz, co uwalnia samnyasi od więzów ignorancji, a zatem od smutków. Stąd potrzeba formalnego wyrzeczenia się wszelkich dóbr i życia w ascezie, w ekspiacji i pokucie, gdyż istotą samnjasy jest solidna pokuta i umartwianie dla oczyszczenia z błędów i grzechów. Jest to wyraźnie stwierdzone w Sanyāsasūkta Mahānārāyaṇopaniṣat, a także w Kaivalyopaniṣat:

na karmaṇā na prajayā dhanēna tyāgēnaikē amṛtatvamānaśuḥ ।

„Ani przez czyny, ani przez potomstwo, ani przez bogactwo, ale tylko przez wyrzeczenie się nieśmiertelność się osiąga”.

Dlatego umysł (manas) powinien być skupiony tylko na Paramatmanie, Najwyższym Duchu, Najwyższym Bogu, który leży w „jaskini serca”, wolny od wszelkich nieczystości:

pareṇa nākaṃ nihitaṃ guhāyāṃ
dahraṃ vipāpaṃ paraveśmabhūtaṃ

Wszystko, co przeszkadza lub utrudnia to, powinno zostać porzucone itp.

Istnieje co najmniej 22 upaniṣad-ów, kilka dharmasūtra-ów, purāṇa-ów i innych ksiąg, które mówią, jak sannyasi powinien zachowywać się każdego dnia, od przebudzenia się z rana do pójścia spać wieczorem. Istnieją nakazy dotyczące nawyków żywieniowych samnjasinów, zgodnie z którymi powinni żyć wyłącznie z jałmużny (datków) i tylko tyle zjadać, ile potrzeba do utrzymania ciała, nosić ochrowe szaty lub korę drzewną, nie pozostawać w jednym miejscu zbyt długo i wędrować (parivrājaka, pariwradźaka) z wyjątkiem czterech miesięcy deszczowych od lipca do października, nie krzywdzić żadnych istot, zachowywać celibat czyli wstrzemięźliwość płciową, golić głowę w określone dni itd.

Teraz wielu współczesnych sannyāsi-ów znalazło trzy luki, aby uwolnić się od tak rygorystycznego stylu życia, a także oszukać niczego niepodejrzewających, łatwowiernych laików, świeckich wyznawców. Są to:

(a) Prawdziwe wyrzeczenie jest wewnątrz: Mówią, że naprawdę wyrzekli się wszystkiego wewnętrznie i nie są przywiązani do niczego, w tym do swoich maṭha-s, āśrama-s, samochodów i wszystkich innych wygód i luksusów. Nic z tego nie należy do nich, ponieważ nie mają pragnienia takich rzeczy w swoich sercach. Oczywiście nie można zapominać, że nadal żyją z jałmużny, ponieważ wszystko to — w tym nawet ich szaty — otrzymują od swoich oddanych; również wędrują po kraju przez cały rok, z wyjątkiem czterech deszczowych miesięcy. I voila! „Naprawdę jesteśmy najprawdziwszymi z prawdziwych sannyāsi-s”! Co więcej, trzymają się tych wszystkich luksusów tylko z powodu swojej bezinteresownej miłości do dobra oddanych i społeczeństwa, w przeciwnym razie jednak po prostu włóczyliby się po kraju lub mieszkali w lasach!

(b) Sanyāsa po jñānie/dźńanie (vidvatsanyāsa): Wśród różnych rodzajów sannyāsy, są zasadniczo dwa rodzaje: (i) vividiṣā-sannyāsa, która jest przyjmowana w celu uzyskania wiedzy i do której odnoszą się wszystkie zasady mnisiego życia, oraz (ii) vidvat-sannyāsa, która jest przyjmowana po tym, jak mnich osiągnął już jñānę (zrealizował i uzyskał wiedzę Paramatmana), do której nie odnoszą się żadne z zasad sannyāsam ani nawet do społeczeństwa, ponieważ osiągnęli już ostateczny cel!

To nasi typowi, wszechobecni, współcześni guru, którzy wytyczają sobie niszę na wielomiliardowym rynku duchowym. Twierdzą, że wszyscy są vidvat-sannyāsi-s (nazywani również paramahaṃsa-s), a luksusy, które widzimy wokół nich, są tylko po to, aby pokazać nam, nieoświeconym istotom, jak żyć w oderwaniu, mimo że otacza ich bogactwo i przyjemności! Ale dla tej szlachetnej sprawy oni również albo wycofaliby się do lasów, albo oddaliby swoje ciała, gdy tylko zechcą!

(c) Awatarzy! Awatarowie! Ci ludzie, należący do bardzo wysokich, boskich królestw, zstąpili na ziemię, aby pokazać nam ścieżkę oświecenia, duchowego oświecenia. Ponieważ rodzą się Doskonali (Iśwaratwam), nie obowiązują ich żadne zasady. „Czy Rama lub Kryszna z czegoś zrezygnowali? My nie jesteśmy gorsi!” – ​​to ich wymówka. Są niepodważalni! Wszyscy trzej twierdzą również, że im więcej im damy, tym bardziej korzystne to będzie dla nas w tym i przyszłym świecie.

To naprawdę zależy od intelektualnego rozsądku poszukiwaczy, a także od ogólnego zdrowego rozsądku i świadomości, aby nie paść ofiarą takich osób. Lepiej oddać się samodzielnej nauce i szukać pomocy u niektórych perełek, które mogą czaić się w niektórych niejasnych zakątkach świata. Widzieliśmy takie nawet w Internecie, które uważamy za bardzo uczciwe, bezpretensjonalne i autentyczne. W końcu zależy to od naszej własnej szczerości, intensywności i szczęścia. Przyciągamy tych, na których zasługujemy! Nyasa to bardzo obszerny temat, a Sam-Nyasa to wszystkie Nyasa razem wzięte.

Rakhi Dhakre lat 13 – Najmłodsza Adeptka Jogi została Sanjasini otrzymując Imię Swamini Gauri Giri!

(Materiały opracowane na podstawie nauczania Śri Paramahansa Swami Lalitamohan-Dźi G.K.)

Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *